9 juni,27 km, zwaar bewolkt 16 graden Carrion de los Condes – Terradillos de los Templaros
Het enige dat sterker is dan angst is hoop, en zeker ook geloof en vertrouwen. Geloof en vertrouwen kunnen je die hoop geven. Een mooie spreuk van een van mijn vorige Camino’s past hier bij. “Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het kan” (Pipi Langkous) Ik heb al eerder de Meseta doorkruist, dus ik weet dat ik het kan. Het is de eerste keer met koud weer en de eerste keer met alle gewassen groen, ipv verdord of bruin. De eerste keer met een overvloed aan fantastische bloemen langs de kant. Die groeien weldadig door de vele regen. Het blijft ook voor mij een uitdaging om juist op deze Meseta dagen van elke stap te genieten.
Het begon bij de brug toen ik Carrion de los Condos verliet. Eve aan de linkerkant naar beneden kijken.
Vlak daarna werd ik begroet door klaprozen en wuivend graan. Ik denk aan een lied van mijn koor als we zingen over golvende velden,…..
Een rechte weg met pelgrims. Ik vraag me af : voelt het alsof ik in de file stap? Nee, ik voel de verbondenheid. Pelgrims met hetzelfde doel, met hetzelfde dagritme. Ik ben gezegend dat ik hier kan en mag lopen.
Deze ontluikende bloem in al zijn pracht. Er komt een grote gele schermbloem uit die ruikt naar venkel/anijs.
Na 10 km een mobiel café. Te koud om lang te zitten. Wel heerlijk om even wat warms te pakken en een eitje voor op mijn brood.
Zo ver ik kan kijken, een weg, zowel voor als achter mij.
Ook bij Calzades de la Cueza ontmoeten de pelgrims elkaar. Soms heb je iemand dagen niet gezien en dan is hij/zij er weer. Ik loop door naar Albergue Jacques de Molay in Terradillos. Ik ken het en kom er graag. Het leuke is….ze kennen mij ook nog en komen graag een praatje maken.
Ik kom deze avond aan tafel met Sigrid. Het voelt alsof we elkaar al heel lang kennen. Camino verhalen gedeeld met een lach en een traan. Een speciale ontmoeting…..
Hallo Mieke. Elke dag volg ik jou. Wat ben je al ver. En wat heb je veel mogen meemaken. Grnieten van de natuur. Inderdaad Geloof Hoop en Vertrouwen hebben. Hoe mooi is dat. Met veel respect kees ik elke dag weer jouw verslagen. Dus Mieke bedankt daarvoor. Heel veel Camino plezier nog. Groetjes Roza
Weer prachtig weergegeven al die indrukken, geweldig ik zit hier te genieten. Wat is het daar mooi.
Wat een bijzondere woorden aan het begin van je blog. Ik heb ze even overgeschreven. Mooi om te overdenken. En ja, daar heb jij tijd genoeg voor op die eindeloos lijkende lange rechte wegen. Mooi hoe ook daar mee om weet te gaan. Altijd positief, wat een innerlijke kracht heb je Mieke. Dank je wel dat je zo veel van jezelf met ons deelt. Ik kijk iedere dag uit naar je verhaal van die dag.
Vanavond naar een uitvoering van Carmina Burana geweest….prachtig, muziek om zeker HOOP te houden in het leven en ook vertrouwen en geloof ……en dan kom ik thuis en dan lees ik jouw verslag……prachtig en dan die rijke kleuren van de foto’s!
Mieke, dank je wel dat jij jouw gevoelens zo met ons deelt! Heel bijzonder!!
Ja, je komt er wel………waar….dat is niet belangrijk! De weg er naar toe…..(Ithaka!!) die is belangrijk…..
Een volgende keer verder….
Hoi Mieke, wat heb je een mooie foto’s! en wat fijn dat je het zo goed volhoudt. De ontluikende bloem lijkt op Angelica, Engelwortel, werd veel gebruikt in kloosterkeukens. Dat wilde ik even met je delen. Zelfs de Engelengeuren begeleiden je. Ultreya! Hartelijke groet van Mariamartha.
PS Wij zijn zelf op fietstocht langs de Oostzee. Mijn oude Piet doet het nog goed! Bijna 88 nu. We zien ook vaak het blauw geel met de Jacobsschelp. Ik denk van de pelgrimsroute vanuit Scandinavie via het eiland Fehmarn.
Het voordeel van alle regen. De natuur op zijn mooist en daar mag je dan ook volop van genieten.
Pipi was een wijs mens! ;))