17 mei, droog koel 15 graden, 20 km, Oloron-Sarrance
Oloron is een knooppunt voor de pelgrims. Een etappeplaats voor mensen die net als ik op de Voie de Arle zijn, maar ook voor de route vanuit Lourdes naar St. Jean Pied de Port. Zo waren we gisteren met 4 in de gite en gingen samen naar het hotel/restaurant voor “menu de jour” voor €15. Echt aanbeveling. Soep, salade, hoofdgerecht met linzen en fromage Blanc. Genieten!
De etappe van vandaag lijkt plat, maar stijgt geleidelijk en kent ook hoogteverschillen. Ik loop tussen de hoge bergen door het dal, de rivier op afstand volgend.
De verwachting was zon….die schijnt vast, achter de grijze wolken. Het is prima wandelweer, niet koud en bijna windstil. Ik zie prachtige bloemen onderweg.
Ook vandaag is er weer veel modder. En wat heb ik een geluk. Daniel loopt gedeeltelijk met me op. Hij zou bij een restaurant even wachten. Alles gesloten vandaag. Maar hij wachtte toch. Precies op het moment dat we een riviertje zonder brug moeten oversteken. Ik durf niet zo goed en overweeg mijn schoenen al uit te doen. Hij maakt met takken een brug en helpt me naar de overkant.
Een stukje verder komt een herder met een schaapskudde voorbij.
We zijn nog vroeg en nemen in een bushokje een pauze. Wat schetst mijn verbazing…..kom ik Herman tegen die ik vorig jaar op de Camino Primitivo heb ontmoet. Hoe is het mogelijk….hij kent mijn naam nog en we begroeten elkaar hartelijk. Hij is met zijn zoon een week onderweg.
Na het dorpje Escort gaan we de rivier over en volgen een uiterst smal pad van 30 cm langs een afgrond…. Mijn hoogtevrees speelt me parten en ik blijf heel geconcentreerd lopen. Bijna 4 km en het pad stijgt en daalt licht. Ik voel me trots dat het me lukt zonder te vallen.
Diep onder ons een waterval.
Om dit water te passeren is er wel een brug.
Dan komen we in Sarrance. Aan het begin van het dorp is een bar open. Dat vraagt om het etappebiertje.
We slapen in het klooster. Je kunt je voorstellen, daar waar vroeger de paters slapen.
De vrijwilliger ontvangt ons. In de hal laten we de rugzak en schoenen en gaan op kousevoeten naar de slaapzalen. Hier kunnen 6 personen slapen. Ik heb er een voor mezelf?
Wat een mazzel lekker rustig slapen heerlijk he?
Ha Lieve dappere Mieke, ik stelde me voor dat ik voor dat ik voor de oversteek stond zonder brug…….. Zou ik dan besluiten om me schoenen uit te doen? ……dat lijkt me zeker ook niet zonder risico…….maar wat een camino engel die bedenkt met takken een soort brug voor je Gun je nog vele camino engeltjes op je weg.
Zo zie je maar , er is elke dag wel een helpende hand , die jou aanreikt !! Mooie foto’s . Prachtige omgeving, zoveel kleine details die je opvallen en waar wij dan van genieten. Kijk al weer uit naar morgen …
Mieke jij geef ons elke dag een cadeau om je zo te mogen volgen !!! en wij mogen gewoon blijven zitten en jij loop steeds. Je heb mij weer spirit gegeven om weer te gaan lopen .
Bon camino .