26 mei, 20 km, zware regenval vanochtend, later droog 22 graden
“Partir c’est mourir un peu”. Zo voelt het vandaag een beetje voor mij. Afscheid nemen van de ontzettend zware en mooie route Voie de Arles. Met als hoogtepunt Col de Somport. Maar ook van mijn Camino vrienden Daniel, Juan, Johanna en Lourdes. Wat zal ik hen missen!
En deze ochtend gingen we gezamenlijk op pad naar Obanos, waar we het ontbijt namen. In Obanos komt de Voie de Arles uit op de Camino Francais. Een goede plaats om afscheid te nemen. Hier voor ons appartement in Eneriz. Het is al aan het regenen. We vertrekken met de regenkleding aan.
Voor we in Obanos aankomen, komen we langs het prachtige kerkje Santa Maria de Eunate. Met speciale lichtinval, dat zorgt voor een mystieke sfeer. Helaas is het om.8 uur nog gesloten, als we er langs komen.
Het is mooi glooiend, Obanos ligt op een heuvel, die je al van verre ziet liggen.
We hebben vele stappen samen gezet. Op moeilijke trajecten hebben we elkaar geholpen. Veel gelachen samen. Mooie gesprekken, over bv wat je wilt en wat je kunt. Mijn grenzen van durf zijn verlegd. Kortom samen hebben we de Col de Somport overgestoken en vele stappen gezet.
Na Punta la Reina gaat het pas echt heel hard regenen. Vette druppels in de plassen, onweer. Ik ga er toch doorheen. Mijn paraplu houdt me zo goed als droog. Mijn schoenen zijn nog pas 2 weken oud, dus die kunnen de regen wel aan.
Dan naar het dorpje Cirauqui. Ook dat zie je al van ver liggen.
De brem geurt heerlijk, ook met dit natte weer en geeft de donkere lucht kleur.
Mijn uitdaging nu hier op de Camino francais is als eerste proberen niet te ver te willen. Mijn conditie zegt ja…..mijn knie vraagt om even rust. Pas op de plaats zeg maar. Zeker 1 week wil ik het rustig aan doen. Vandaag was dat goed bevallen. Mijn knie doet al bijna geen pijn meer. De 2e uitdaging is om niets te reserveren.?….Gewoon gaan en kijken waar ik mijn plekje vind. Vandaag heb ik die zeker gevonden in Lorca, met een zeer gastvrije ontvangst op een 4 persoonskamer. Daar ben ik samen met Susan uit Duitsland. Die had ik onderweg al gezien, wie weet wordt zij een nieuw Camino maatje.
Jammer dat je vandaag zo slecht weer hebt gehad maar je hebt misschien wel weer een Camino maatje gevonden. Het is toch altijd gezelliger met zijn tweeën dan alleen lopen. Nu maar hopen dat ze niet verder wilt lopen dan wat jij wilt lopen.
Mieke wat ben je toch aan het groeien , in je eigen Camino cadeau !! Het vertrouwen in jezelf word zo steeds sterker. Het lijkt me een levensles die je je verdere leven verterkt . Ga zo door en ik bewonderd en loop in gedachte met je mee ..
Lieve Mieke wat ben je mooi onderweg…..
Ook op de weg naar binnen en wat fijn dat je ons met je prachtig geschreven verslagen en foto’s een beetje mee neemt op je tochten.
Hallo Mieke. Wat gaat het goed. Vandaag weer met het Genootschap gelopen. Dan weet je weer wat een Camino met je doet. Mieke ik bewonder jouw moed en doorzettingsvermogen. Wat een levensles is dit. Ik geniet van al jouw verslagen en foto’s. Ja het zal weer even wennen zijn op de Camino Francais. Mieke ik wens jou nog heel veel wandelplezier op jouw Camino. Lieve groet Roza
Inderdaad een mooie en gastvrije plek daar in Lorca. Bij Manuel als ik ’t me goed herinner. Je hebt vrienden voor ’t leven gemaakt op de Voie de Arles, ondanks dat ’t afscheid nu even pijn doet, ga je ze vast nog vaak zien/horen. Ultreia op je mooie tocht Mieke!