14 april 2018, 7e wandeldag. Van Rubiaes naar Tui, hele wandeling droog, ’s avonds een beetje regen. 15 graden. Afstand 20km

Iedereen vindt het leuk om.naar Spanje te lopen en het voelt wel raar om Portugal achter ons te laten. Na een goede nachtrust liep om 7 uur de wekker af en gingen we na zelfservice ontbijt op pad. Het is prachtig weer.

De route begon gelijk al mooi over een oud pad en een heel oud bruggetje. Al snel komen we bij een barretje waarachter een supermarktje zit. Daar kunnen we onze lunch, fruit en ander lekkers kopen. Daarna over paadjes verder. Uiteraard volgen we de gele pijlen.

We merken dat het al drukker wordt onderweg en komen steeds een zelfde groepje Duitsers tegen. We hebben nog geen Nederlanders gezien. Wel zien we regelmatig een man en vrouw uit Australië en een groep uit Polen. Misschien komt het door de vele regen van de afgelopen tijd maar het water stroomt hier hard en zoekt zijn eigen weg.

Ook wij zoeken ons eigen pad over stenige paadjes. We moeten goed naar de grond kijken om te voorkomen dat we vallen. Hierdoor zien we iets minder van de omgeving.

Soms elkaar een handje helpen.

Gelukkig ziet Ans op tijd dat we een blokje om moesten lopen anders had ik deze foto niet kunnen maken.

Verlaten dorpjes en soms drukkere wegen wisselen elkaar vandaag af. Rechts staat een miniatuur kapelletje en als we er langs lopen begint een bandje het Avé Maria te spelen.

Nog een klein stukje en dan moeten we even van de voeten af zoals Cilia het noemt wanneer we een korte rustpauze nemen.

In Valenca lopen we door het toeristische deel van de stad welke omgeven is door stadsmuren. Daarna op naar Spanje.

Op de brug is de grens. De ene voet is in Portugal en de andere in Spanje.

In Spanje lopen we naar ons hostel San Clemente en we mogen kiezen uit een kamer met 3 stapelbedden of een met 6 losse bedden. Die keuze is snel gemaakt. Opfrissen en naar het oude stadscentrum voor ons etappedrankje en diner. Omdat het zaterdagavond is trakteren we onszelf op uit eten bij de Italiaan in plaats van een pelgrimsmenu. En het lijkt wel of er iedere avond meer gelachen wordt, zelfs gelhoesjes zijn hilarisch. En terwijl ik dit blog schrijf is iedereen in slaap gevallen. Zelfs Ellen die meestal met haar hoofdlamp nog een tijdje leest ligt te slapen. Helaas lukt het uploaden van dit blog niet maar nu ik wakker ben vroeg in de ochtend en de regen hoor gaat het goed, fijn voor onze volgers.