20 april, 27 (!), 27 km, La Chapelle en la Faye – Saint George Lacricole

Gisteren bracht de verantwoordelijke van de gite me op een idee. Er is een route “St. Jacques” die 20 km korter is naar Le Puy. Dat vind ik een goed idee en in overleg met hem pas ik mijn planning aan. Zie de meest linkse lijn naar Le Puy waar je Montarcher vindt.

Naast de gite is een Auberge die voor de maaltijd zorgt, en waar Sabine en ik gaan ontbijten. Sabine komt van Lyon en volgt al enkele dagen die route. Ik heb er geen boekje van en ook is de route niet op Maps.me te vinden.

Spannend, zo zonder kaart. Maar de route is goed gepijld met de schelpen. Op naar Montarcher.

Daar was ik totaal verrast. Prachtig gelegen hoog boven een dal met naar alle kanten prachtige uitzichten. Wauh, wat stond ik daar te genieten. Geen mist, geen bewolking, windstil en nog een heerlijke temperatuur, zacht licht van de vroege ochtendzon. Toen ik startte was het al meer dan 10 graden

Ik loop dan ook niet meer over de GR3 maar volg uitsluitend de schelpen. Het wordt sneller warm en ik had me steeds voorgenomen mijn water te laten bijvullen. Zo ook vandaag. De eerste keer was bij een tandenloos vrouwtje in een boerenschort. Kom maar mee zei ze. Ze lette goed op, want precies bij haar woning gingen veel pelgrims verkeerd. Een heel ander landschap nu. Vaak loop ik over boerenerven op een smal pad, met uitzicht over het glooiende landschap.

In het dorp Usson is er tot mijn verrassing een bar open. Ook hier wordt ik allerlei hartelijks ontvangen en ik krijg een consumptie aangeboden. Deze dame kreeg van mij een tekst die ik heb op de binnenkant van de papiertjes van theezakjes heb geschreven. Die deel ik wel vaker uit aan mensen die ik ontmoet. Ze was zichtbaar geraakt. Mijn waterflessen voor de tweede keer gevuld.

Het wordt snel warmer en dan is 27 km niet niets. Weliswaar zou het zo goed als plat zijn, maar er zijn heus heuvels. Weliswaar kort, maar wel voelbaar. Het is hier in Haute-Loire erg mooi.

Ik daalde af naar een dorp toen ik een echtpaar tegenkwam. Heb je nog iets nodig? Vragen ze. Ja graag water. En zo werd ik bij hen uitgenodigd om binnen te komen. Ze maakten thee voor je en ik kreeg zomaar fruit. Dat maakt ik toch maar mee, bij wildvreemde mensen.

Waar zou de gite liggen? Ik had geen adres, wel dat de gite “Le bon Acceuil” heet. Zie ik tot mijn verrassing een bord langs het pad. Dat volg ik maar.

Nog een kleine 3 km. Vol vertrouwen dat ik het wel vind.

In het dorp Saint George Lacricole had ik het zo gevonden. Heel moe en voldaan kwam ik bij de gite aan. Wat was het een speciale “water” dag. Vragen als je wat nodig hebt en de meest mooie onverwachte ontmoetingen hebben. Een pareltje!