15 april, 18 km, 4-17 graden, half bewolkt, Lavoine – Chabreloche

Ontmoeten, dat is ook wat de Camino me brengt. De dagelijkse ontmoetingen met de boeren en mensen in het dorp. Vaak is er verbazing, verwondering. Ga je helemaal alleen en dan helemaal naar St. Jacques? (Santiago) Maar vooral hier in Frankrijk “Bon courage”. Veel moed betekent dat. En als ik dan lichtjes in de ogen zie verschijnen…dat zijn voor mij al de mooie ontmoetingen. Deze kaart kreeg ik deze ochtend van Nel. Graag wil ik deze delen. “Iets kleins doen”.

Vandaag wilde ik vroeg vertrekken en zo was ik om 8 uur zover. Vanaf de skihut startte de klim naar 1200 meter.

Ik verwacht uitzichten vanaf de top, Puy de Montoncel, dat op 1287 meter ligt. Helaas komt de route niet langs deze top. Het is een stevige klim van 2 uur. Bossen, ik hoor vogels fluiten, mijn voetstappen en mijn ademhaling. Ik zie de zon voorzichtig door de bomen komen, die tovert het mos in een groen glanzend tapijt.

En sneeuw….zo koud is het nog hier op 1200 meter hoogte in de schaduw.

Met dit stijgen, kom ik bij het andere ont-moeten. (Niet moeten…) Dan lijkt het of ik wilskracht loop en kom dan weer bij mijn uitspraak :”het mag zoals het kan”. Niet omhoog moeten, maar rustig stap voor stap zo snel gaan als kan. Dat moeten van mezelf kan zomaar weer boven komen. Een van mijn zussen noemde dat vroeger “moetisme”. Nu lach ik er een beetje om en probeer, dat niet meer te doen.

Ook de daling was km lang door het bos, een gedeelte door water. Een stroompje over het stenen wandelpad. En daar waar het water het makkelijkst langs gaat, daar kun je het beste lopen. Dat was geen makkelijk stuk.

Een deel van de GR 3 route was door jeeps totaal stuk gereden. Dat komt goed uit, dacht ik, maps.me wees ook een andere route. Dat was ook niet handig. Net als ik, raakte ook Jacques en Olivier de weg kwijt. De GPS was van slag en stuurde me het bos in. Dat doe ik niet, geen pad, dan is de kans om te vallen te groot. Ik loop door tot ik weer een pad vind en dan pakt maps.me het wel weer op. Daar heb ik alle vertrouwen in. Bij mijn rustpauze kwam Olivier er ook aan. Hij komt uit Brussel en verstaat naast Frans ook Nederlands. Dat is handig.

Vanaf dat moment laten we berglandschappen zich weer mooi zien.

Zo ook het dorpje Cabreloche, waar ik slaap in hotel Mandrin. Die hebben best een leuke prijs voor half pension, nl. €45.