16 april, 18 km, half bewolkt 5-13 graden, Chabreloche – Hermitage de Notre Dam

Ook al is de afstand 18 km, vind ik het heerlijk om vroeg te vertrekken. Hier op weg naar Le Puy heb ik nog geen enkele echt eenvoudige etappe gehad. Ook nu zijn er 2 flinke stijgingen. Vooral van 7 naar 15 km een stijging van 600 naar 1000 meter. Tot slot na een daling weer terug omhoog naar 1150 meter.

Ook Chabreloche uit was al een flinke stijging. Ik dacht nog als dit alles is valt het reuze mee. Ik had van tevoren niet gekeken hoe de route zou zijn. Ik laat me graag verrassen.

,

Na de eerste 8 km was ik toe aan pauze en omdat mijn water op was, vroeg ik aan de enige persoon die ik daar zag of ze water had. Kom toch binnen zegt ze, als ik vraag of ik even mag uitrusten. Ik krijg koffie, fruit en ik geef ze moed. Ze is nl. toe aan een nieuwe knie en ze durft niet goed. Ik heb haar mijn ervaring verteld. Dat het heel hard werken is, maar dat er daarna een grote kans is dat je weer helemaal uit de voeten kan. Glunderend neemt ze het van me aan. Wonderlijk blij was ze. En ik ook, van zoveel warmte en gastvrijheid, zomaar een onbekende, die me uitnodigt binnen te komen. Ik heb er de hele dag aan moeten denken….

Deze tekst, zomaar boven een richting bord:

Je vis au jour la journee, et me contente d’avoir de quoi suffire aux besoins presents et ordinaires.

Voor zover mijn Frans toereikend is: “ik kijk vandaag naar de reis, en ik prijs me gelukkig, dat ik alles heb wat ik nodig heb.” Zo voelt het voor mij als pelgrim. Alles wat ik nodig heb, heb ik bij me. Een tevreden pelgrim….

Bij de hele lange stijging lukt het me om heel rustig naar boven te gaan. Ik denk dat mijn tempo op ongeveer 3 per uur lag. Het mag zoals het kan. Toch een snelle leerling na 5 weken onderweg zijn.?

Ook vandaag zijn er weer paden met grote stenen. Het voelt nu alsof ik km lang als een oud omaatje trap loop. Alleen voetje voor voetje.

Om naar het klooster te kunnen gaan, ga ik eerst nog dalen. Weer hele grote keien. Ik kom bij een weg aan en zie dat er 2 mogelijkheden zijn. Tenminste dat lijkt. Ik probeer de kortste weg te vinden. Nou dat wordt het niet. Ik loop veel te ver en maïs wijst me 4 km om. Dat ga ik niet doen dacht ik. En zou belandde ik op een pad dat niet op de kaart staat. Ik snap later waarom. Enorme stenen en het pad ook nog eens stuk gereden. Ik hield vol en kwam gelukkig op een verharde weg uit. Nog 1500 meter. Ik kon wel huilen toen ik plotseling in de hoogte het klooster zag.

Hier op 1150 meter een wonderschoon uitzicht! En 2 grote standbeelden op de rotsen. Helemaal rechts, zou volgens een informatie bord de Mont Blanc te zien zijn. Dat is dan vast bij helder weer…..