31 maart, droog, half bewolkt, 20 km Moussy-Monmort
Vandaag had ik 3 van mijn reisgenoten op bezoek….. vertrouwen, intuïtie, angst. Onderweg staat een auto met chauffeur op me te wachten. Hij geeft me zijn kaartje met naam en als ik in de problemen kom, kan ik hem bellen. Tja….ik dacht aan het voorvalletje van januari 2010 op de Camino Portugues. Ipv koffie bracht die man me naar de slaapkamer. Dus angst speelde vandaag een grotere rol dan intuïtie. Wat naar dat ik soms zomaar mijn vertrouwen kwijt ben. Bij aankomst heb ik in het restaurant navraag gedaan en die man is absoluut te vertrouwen…..
In de ochtend was het nevelig en direct vanaf Moussy ga ik 160 meter stijgen. Ik volg de route en dat is de donkere lijn op onderstaande kaart.
Ik vind nevel in de ochtend altijd erg mooi. Je ziet niet alles en je fantasie mag de rest invullen.
Na de stijging is het uitzicht aan de andere kant van de berg adembenemend mooi. Er staat een bankje en ik neem de tijd. Voorzichtig lopend (zonder pijnstillers voor de enkel) zodat ik precies voel hoe klein mijn stapjes kunnen zijn.
Daarvandaan begint een pad over het erf van een boer. Je ziet hier de geel/blauwe pijl, die aangeeft dat ik echt linksaf moet gaan.
Na Motangis begint de uitdaging. Een km of 8 over een pad, die gevuld is met water. Inderdaad nog erger dan gisteren. Zelfs in het boekje stond al dat dit deel in het vroege voorjaar heel nat kan zijn. Nu snap ik waarom die man zijn kaartje gaf. Je kunt hier echt in de problemen komen. Vallen over braamstruiken, omvallen in het water, of over de gekapte bomen. Ik vond het een grote uitdaging om dit traject te passeren.
Verschillende keren bleek een eerst gemaakte keuze niet de juiste. Dan kwam ik uit bij teveel water. Ik keerde terug en probeerde een pad langs de afrastering. Teveel bramen struiken. En toch…bleef ik het als uitdaging voelen. Steeds opnieuw in oplossingen denken. Ik had ook echt het gevoel….het komt wel goed.
Eindelijk vind ik een plek om te rusten. Mijn schoenen en broek vreselijk onder de modder.
Ik neem de tijd voor die pauze en vind tekenen van voorjaar. De eerste bloemetjes en blaadjes aan de bomen.
Yes…ik loop het voorjaar tegemoet!
Vandaag verblijf ik in de gite “la ferme des 4 etangs”. Tegen 17 uur worden we bij het gemeentehuis opgehaald. Het ligt prachtig buitenaf met een grote tuin en zwemvijver. (Dat is voor de zomer dan)
Dat was zeker een uitdaging Mieke maar je hebt het weer geflikt he? Petje af hoor.
Lieve Mieke,
Wat ben jij “ mooi” onderweg.
Het is een kwestie van richting, een bepaalde weg die je gaat.
Het ene moment is er vertrouwen, op een ander moment is er angst, blijf jouw open hart volgen❤️
Wat een prachtige foto’ s, volg je met een mooi Camino gevoel.
-met jouw enkel komt het goed- ? lieve krachtige Mieke?
Met volle bewondering en verwondering volg ik jou pad. Blijf vertrouwen houden en weet, je komt steeds de juiste mensen tegen. Dag lieve Mieke.
Zo zie je maar je reisgenoten , en weet je ‘ die zijn er iedere dag dus !! Met hen stap voor stap weer verder. En dat modderpad zorgt wel voor een prachtige foto hoor . Is dat een pad die je nog moest of had je dat net gehad . Je kijkt zo mooi naar beneden.. !! Dat heb je toch maar mooi gedaan. Je leert wel zo veel van je eigen gevoel is dat jezelf leren kennen ?? Mooie dag weer morgen
Dat pad moest ik nog….je kijkt dan, waar zal ik heen gaan
Chapeau, madamme!!
Ooit komen er wandelschoenen voorzien van rupsbanden.
Zalig Pasen, feest van worsteling en bovenkomen.
“Luctor er Emergo” komt heus nog van pas