12 maart, 26 km Oisterwijk – Vessem

Vandaag was het de beurt aan Adrie. Als verjaardagskado voor mij, liep Adrie met me mee. En wat heerlijk…de laatste 5 km heeft hij mijn rugzak gedragen. Vanaf het overnachtingsadres Morgenrood gingen we de Kampina in. Vennetjes, drassig land en zon en 13 graden

Op zoek naar voorjaar…..ja, hoor we vinden het. Bloeiende stinzeplantjes (schrijf ik dat goed?) en padden. Op een gegeven moment zagen we wel 30 padden op ons pad.

Een prima schutkleur. Bijna niet te zien of te horen. Wat je zag was steeds een sprong.

Na 2 uur lopen kwamen we in Spoordonk. Daar zou een café open moeten zijn. Niet dus…maandag en alles gesloten. Ik ontmoette een man, vraag of er iets open is. Jazeker,zegt hij…en als het niet zo is, kom dan maar naar de fietsenmaker. Het eerste Jacobus kadootje is binnen. Zitten we daar zomaar bij de fietsenmaker aan het eind van het dorp koffie te drinken. Ook hadden ze daar energierepen. Handig, want mijn lunchvoorraad was op en er is geen winkel in Spoordonk.

Op naar Middelbeers. Hier passeren we de kapel van de Heilige Eik. Een klein open kerkje in de bossen. De vorige keer dat ik er was, was er een gedenkingsdienst geweest van omgekomen jongelui bij de MH17. We staan er even bij stil.

Middelbeers bereiken we ook na 2 uur lopen. Ik schat dat we een tempo hebben van 4,5 km per uur. Daar vinden we een bord met de afstand naar Santiago. 1843 km. Hè??? Ik heb 2700 km uitgerekend. Hoe kan dat? Ik maak natuurlijk wel een ommetje over Le Puy, naar dat zal toch geen 850 km meer zijn? Voorlopig denk ik maar aan dag voor dag en stap voor stap. Ik zie wel waar ik uitkom.

Ook hier lijken de cafés allemaal dicht. Gelukkig vinden we er een open. De 4 Linden aan het eind van het dorp.

De eigenaar komt er gezellig bij zitten en vraagt of we pelgrim zijn. Spontaan begint hij te vertellen over zijn eigen pelgrimstocht naar Mekka. Ik vraag hem of hij Moslim is, en we krijgen een mooi gesprek over:…het gaat over liefde die je uitdraagt en niet over verschillen tussen godsdiensten. Hij kiest een tekst uit (die ik op de achterkant van de zakjes van theezakjes) heb geschreven en het is de volgende tekst: “The more I show myself, the more there is of mine te see”. Hij was er zichtbaar van geraakt. Een hele mooie ont-moeting….

Dat laatste stuk naar Vessem is toch ver. De rugzak is zwaar en de afstand per uur zakt naar 4 km. Wat fijn dat Adrie dan even de rugzak draagt. Ik heb mijn nieuwe schoenen zeker 100 km ingelopen, maar niet met rugzak. Later blijkt dat ik een grote blaar heb aan mijn grote teen. Dat is best balen! Zo komen we om 17.15 in Vessem aan. Pffff. Een druppeltje regen onderweg en bij aankomst begon het te regenen. Adrie moest dan ook in de regen terug fietsen naar Morgenrood, waar zijn auto staat.

Deze avond heb ik de pelgrimszegen ontvangen. De wegzending noemen ze dat. Ik krijg een kaars aangereikt om licht op de weg te kunnen zijn. Met een bijbehorende prachtige tekst.

Pelgrimsherberg Kafarnaun in Vessem wordt gerund door vrijwilligers. Hartelijke dank Ad, Adrie en Gerard voor dit warme bad van aandacht voor de pelgrims. Een uitstekende maaltijd maken dat ik me dankbaar voel en met genoegen terug zal denken aan deze speciale avond.