24 januari, 18 km, aangenaam zonnig wandelweer 15 graden

Wat een fijn hostel, “Destination hostel” in Arrifana. Een hostel met uitzicht op zee, een mooi tarief, inclusief ontbijt. En…heel behulpzame mensen. Er is daar in Arrifana geen winkeltje in de buurt, en ze hebben zomaar een brood voor ons geregeld. We hebben nog wat proviand, dus met dat extra brood, komen we een heel eind. We worden daar blij van. Na het ontbijt gaan we op pad. Een inspannende route staat in het boekje.

Direct vanaf het hostel klimmen we omhoog en hebben uitzicht over het dorp en de zee. Het uiterste huisje aan de linkerkant was ons restaurant O Paulo van gisteren. Een aanbeveling!

We hadden gelezen dat de gevoelstemperatuur 8 graden zou zijn en daarom had ik mijn donsjasje aangetrokken. Dat bleek niet nodig. De zon had zo vroeg al genoeg kracht en er was geen wind. Heerlijk!

De daling die je ziet op het hoogteprofiel blijkt een sterke daling naar de zee te zijn. Hier zien we de zee liggen.

Daar boven ontmoeten we 5 jongelui, die hier studeren. Zij hadden boven op de rots een tentje neergezet. Wat een avontuur! Een Belgische dame wilde ons wel op de foto zetten.

Je kunt je voorstellen dat we vanaf dit punt, sterk dalen. Chris en Nell helpen ons, voor het geval we last krijgen van de hoogtevrees. Ik weet dat ik die plotseling kan krijgen als het heel steil is en ik diep naar onder kijk.

Daar aangekomen besluiten we een vroege pauze aan zee. Aan zee is het toch erg mooi. We zien kite surfers en de rotsen die recht uit de zee lijken te komen.

Vanaf het strand is het heel steil omhoog. Daarna lopen we km lang over een hoogvlakte. Eerst door een bos, later door landbouwgebieden.

En het blijft stijgen en dalen. Een illusie dat het ergens vlak zou zijn op de Rota Vicentina. Heel mooi, maar hier steeds korte, maar hevige klimmetjes.

De lunch hebben we bij een verlaten huisje met een palmboom voor de deur. Uit de wind. Het voelt heerlijk aan. Wat willen we nog meer? Totale stilte, natuur, vogels (o.a. zwaluwen) en opkomende bloemen.

Daarna lopen we een vallei in. Omgeven door bomen, een ruim wandelpad.

Nog 3 km te gaan voor een laatste stop. Wat is dan fijner dan de benen omhoog en genieten van niets meer rust.

Het gehucht waar we slapen ligt voor Carrapateiro. Geen bar open vandaag en helemaal geen winkel. Alweer krijgen we hulp van iemand. Deze keer brengt Estelle ons naar Carrapateiro zodat we boodschappen kunnen doen en ze regelt ook voor vanavond een taxi naar het restaurant. ?. We voelen ons verwend met zoveel lieve hulp.