2 december, 29 (!) km, zonnig 13 graden

Yes! We zijn in Cordoba aangekomen. 226 km gelopen met doorgaans zonnig weer door fantastisch landschap.

Volgens het kaartje van vandaag zouden we veel hoogteverschillen krijgen. (Zie foto) En dat samen met de afstand, maakte dat we er een beetje tegenop zagen.

Het was een schitterende etappe.

Ruime dalen en stevige heuvels wisselden elkaar af. We zien er niet tegenop. Het is alsof de grote dalen een soort kommetje zijn, waarin je je veilig voelt.

Zie je die stijgende weg in de verte? Die gaan we ook nemen. Als automatisch nemen we kleine pasjes en passen ons tempo aan.

Immens groot en zwaar zijn de stijgingen. Tineke is nog als een klein puntje te herkennen. Hoe diep het dal ook is, je komt er altijd wel doorheen.

En wat denk je van Johanna? Zij loopt in constant tempo de berg op.

Na 15 km hadden we pauze. Het was nog erg koud met een gure wind. Een paaltje voor mijn rugzak, vuilniszak op de grond en even een stukje brood met kaas. Een pelgrim heeft niets meer nodig.

Zoals gewoonlijk zit het venijn in de staart. We lopen km lang over een hoogvlakte met Córdoba in zicht. Er lijkt geen eind aan te komen.

Dan toch nog flinke stijgingen aan het eind. Waar blijft de rivier toch?

De aangegeven afstand blijkt tot de gemeentegrens te zijn. Dan is het nog 6 km naar onze overnachtingsadres. Dus wat doen we als we de eerste bar zien? Jazeker! We vieren dat we er zijn.

Na ruim 1 uur zien we hier onze Duitse Camino vrienden aankomen. Ook zij vonden het laatste stuk erg tegenvallen.

Een eind daarna zie we Mezquita kathedraal liggen. Die gaan we morgen bezoeken. Het hoogtepunt van Cordoba.