23 november, 16 km, zonnig 24 graden
Op naar de top vandaag op 1000 meter. 400 meter stijgen in 9 km. Ze noemen het “een easy walk” vandaag.
Vandaag staan we nog eerder op, omdat we gezien hebben dat je 1/2 uur voor zonsopkomst zeker al genoeg kunt zien. Na het uitgebreide ontbijt in het dorpscafe, gaan we op pad. Ook de bakker op de hoek was al wakker, en zo konden we een vers broodje meenemen.
Het licht komt net over de horizon en tovert het landschap goudgeel.
Erg mooi! En zo stijgen we naar de top. Eerst een veldweg langs de rand van een berg. Met fantastische vergezichten.
Later door een natuurpark. Een stenige weg langs kale rotsen.
Dan zijn we op de top. Een moment waarop we weer naar beneden kunnen kijken. Er even bij stil staan hoe dat voor jou voelt….Ik kan veel meer dan ik ooit zou denken. Of wauw, wat mooi dat ik dat allemaal mee mag maken. Of…dankbaarheid. Wat we allemaal voelen…we voelen ons klein in dit grootse landschap en ook ervaren we de stilte. Alleen maar natuur.
De afdaling…dat maakt het heel lastig vandaag. Een smal pad langs een diep dal. Geen hoogtevrees hebben, dan ook.
Ada en Gert Jan genieten ook volop.
Niet wetend dat even later Ada haar voet omzwikt en er niet meer op kan staan. We schrikken enorm! Wat doen we? Terug naar een boerderij of even kijken of het straks gaat? Plotseling kwam er een hardloper aan. Vraagt of hij kan helpen. En zo gaat het ook deze camino. We krijgen hulp. Deze Spanjaard gaat bellen.
1 uur later zijn er brandweermannen die Ada op een brancard naar beneden dragen.
Ook wij gaan die laatste km naar beneden. Extra voorzichtig met de spullen van Ada over onze rugzakken verdeeld. Irma maakt de rugzak van Ada aan haar rugzak en zo gaan we als echt team naar beneden.
Uiteindelijk valt het mee. Daarna is het nog 5 km over glooiend terrein naar Antequera. Als we terugkijken zien we de berg die we hebben overwonnen.
Helaas ….Ada heeft een scheurtje in haar enkel op gelopen en gaat zo snel mogelijk samen met Gert Jan naar huis.
Wat vreselijk jammer voor Ada, balen hoor. Maar wat een prachtige foto’s en natuur.
Het is wel uitgedund, maar jullie redden het wel. BUEN CAMINO.
Oh wat sneu voor Ada. Zo verheugd en getraind voor deze reis. Jammer dat Ada en GertJan hun reis voortijdig moeten afbreken.
Top hoe iedereen hulp heeft geboden.
Wat jammer Gert-Jan en Ada, jullie hadden er zo naar uit gezien. Spoedig herstel en je weet nu hoe mooi het daar is. Hopelijk ben je nog een keer in de gelegenheid om dit pad te voltooien
Ach gossie das echt jammer, zo zie je maar tis toch wel ff dat je dit niet zomaar even doet , soms lijkt het vanuit je stoel zo makkelijk, denk je pff ik kan dat ook ik wandel toch genoeg !! Maar een Camino is wel even anders .. hopen op een snel herstel dat ze deze Camino nog eens kan herhalen.. en dan die ene foto die is zo mooi met jullie meelopende schaduwen….
Erg jammet voor Ada en Ger Jan. Ze zullen zich er zoveel van hebben voorgesteld! En waarschijnlijk was dat ook aan het uitkomen die eerste dagen. En nu dit… zo’n onverwachts einde. Eerst goed herstellen ook van de teleurstelling en dan gewoon een tweede poging. Sterkte voor de terugreizigers en voor het uitgedunde pelgrimspeloton.
Tja dat kan zo maar gebeuren he?
Veel sterkte voor beiden.
Wat een mooie fotos weer.
En bedankt voor het verslag ik ben er helemaal bij.
Ach, wat jammer Ada (en natuurlijk ook GertJan) dat jullie deze Camino niet kunnen afmaken. Ada, ik hoop dat je weer gauw hersteld zal zijn en dat jullie binnen afzienbare tijd deze Camino toch weer ( en dan helemaal) zullen kunnen lopen.
Zó zie ik een hele mooie foto van jullie Ada en Gert Jan en zó lees je dat je een scheurtje in je hiel hebt Ada. Wat ontzettend jammer. Goed herstel Ada. Voor de andere nog een fijne reis verder