1 oktober 2017, 23,7 km eerst half bewolkt, later zonnig, 25 graden

Een topper, herberg Aloxa in Pontevedra. Ruim genoeg om eerst uitgebreid te ontbijten om daarna op pad te gaan. Dat is maar goed ook, want omdat het zondag is, zijn alle cafés hier nog dicht. Zo lopen we eerst door de stad en tot onze grote verrassing is kathedraal open.

Natuurlijk gaan we er even binnen en krijgen onze eerste stempel. De ramen van glas in lood zijn nog mooi verlicht. Wat zie ik in dat raam? Een schelp, staat voor mij voor: op weg gaan. Er omheen gele pijlen. Aanwijzingen voor de richting, waarheen we gaan. Zonder pijlen weten we soms niet hoe we moeten gaan. Het geeft houvast.

En wat doe je als je er 2 ziet? Wat nu???

Dat is net als in het leven. Je staat voor een keuze. Niets doen, omdat je het niet weet, of je kiest wat. Als je ervoor kiest ga je op pad, zoeken naar nieuwe wegen of mogelijkheden. En als je wat kiest, is het nooit fout….je vindt wel weer een weg?

Als we de stad verlaten gaan we ook weer over een grote brug. Het is net licht, als we er over heen gaan.

Dan gaan we heel geleidelijk, in 10 km 135 meter stijgen. Overwegend over bospaden. De kleuren van de herfst worden steeds duidelijker. De varens zijn allemaal bruin.

Langzaamaan komen we er ook. Net als deze slak die een klavertje mee draagt. Ook op zoek naar geluk??

Net als we toe zijn aan rust, blijkt de eerste bar nog maar 700 meter. Dat kunnen we nog wel. Daar genieten we van onze pauze en heerlijke uitgeperste sinaasappelen.

We hebben de top gehad en vervolgen de weg over vooral rustige weggetjes, afgewisseld met paadjes door wijngaarden.

Er wacht een weldadige druiven oogst. Nu zijn ze al heerlijk zoet.

Het blijft heuvelachtig. En zo hebben we voortdurend andere vergezichten.

Deze pelgrims, zijn net als de pelgrim op de muur, vast van plan Santiago te halen…..Nog 45 km nu….

Dan komen we bij de brug van Caldas de Reis aan. We zijn allemaal moe. 24 km is niet niets en inmiddels is het ook warm.

Niet ver er vandaan ligt onze herberg O Cruceiro. Ze kennen me daar en we worden verwend met Tapas en…… handdoeken. Dan ervaar je weer, hoe heerlijk dat is. De waardering voor de kleine dingen, dan ben je voor mij bevorderd tot echte pelgrim. Deze dames zijn het allemaal. Chapeau!!