23 september 2017, 17 km, mistig, daarna zonnig 20 graden

De dames met wie we onze kamer deelden in de herberg van Rates stonden om 6.30 uur op. Zo waren we ook vroeg wakker en gingen daarna in de nieuwe bar tegenover de herberg ontbijten. Direct na Rates beginnen de heuvels. Volgens het boekje van John Brierley lijkt het behoorlijk vlak. Dat is niet zo, zoals je hieronder ziet.

De mist in de dalen zorgt voor verschillende grijskleuren. Erg mooi om te zien. Een Camino momentje…

We lopen veelal over bospaden door eucalyptus bossen en over boerenweggetjes. Hier heeft ieder zijn eigen tempo. Dat is heel belangrijk om te voelen wat jou tempo is. Zodat als je boven bent je nog gewoon door kunt lopen.

Op eigen tempo klimmen betekent ook dat er ruimte komt voor je eigen gedachten. De derde dag al en we weten al niet meer precies welke dag het is. Heerlijk…alleen wandelen en genieten van elke stap. En ook, voelen dat na een wandeldag, je heupen, knieën of schouders pijntjes kennen. Dat hoort erbij. Na een goede nachtrust ben je trots op je lichaam en je denkt….hè…alles doet het weer.

Ook Roza en Toos klimmen op eigen tempo.

Hier is de weg goed aangegeven. Het kan niet missen. Op elke kruising zien we weer een pijl. Veel beter dan op het stuk van Vila de Condo naar Rates.

We hebben pauze bij Pedro Furada. Een bekende bar, waar we ook onze medepelgrims Pam en Moira uit Schotland weer ontmoeten. Zij waren in Porto al in ons hostel en lopen zo een beetje dezelfde afstanden.

Ook naar Barcelos blijft het klimmen en dalen. Het mooie noord Portugal laat zich goed zien.

Waar gaan we slapen in Barcelos? We kiezen voor Amigos de Montagne, vlak voor de brug naar Barcelos aan de linkse kant. Nieuw, ruim en erg schoon. Er kunnen 20 personen slapen. Het was wel even spannend want we hadden niet kunnen reserveren.

Barcellinos en Barcelos worden met een brug met elkaar verbonden.

De mist is net opgetrokken en tegen een muurtje is het heerlijk vertoeven.