1 september 2017, 23 km, vooral zonnig 22 graden Een prima herberg, Albergue Camino das Ocas. En doordat je al 5 km verder dan Arzua bent is de herberg naar Labacolla met 23 km goed te doen. In ieder geval voor deze kanjers, die de heuvels van de Primitivo hebben overwonnen. ? Na het ontbijt volgen we de route die de Hospitalero heeft uitgelegd. Niet 800 meter terug, maar een klein stukje terug en dan langs een weg in aanbouw. Het is helemaal helder als we starten en de zon geeft een rode gloed. Heel mooi!

Ook deze ochtend ervaren we geen drukte. De meeste pelgrims blijven in Arzua en omdat we met zonsopkomst vertrekken, zijn we die pelgrims voor. Stel je voor….”Imagine all the people, living live in peace”, zoals op deze vuilnisbakken staat. Al zou iedereen op de Camino dat mee naar huis nemen, een mooi begin…. Bij een bar hebben ze het wel op een speciale manier versierd. Op elk flesje een naam van een pelgrim. De route van vandaag is veelal over bospaden en soms zelfs door een eucalyptus bos. De geur komt je al van verre tegemoet. Enorme bomen, die aan het vervellen zijn. We voelen ons er klein bij en dankbaar dat we hier kunnen lopen. Bij St. Irene is een man die er in een caravan leeft en er zijn boek verkoopt. ( Compartida la solidad; de eenzaamheid delen) Ik vraag of hij die ook in het Engels heeft. Een mooie ontmoeting waar ik spontaan een knuffel van krijg. Ook dat is Camino….ontmoeten en weer loslaten en verder gaan. We gaan door Pedrouzo. Even opletten bij een kruising. Je loopt zo rechtdoor, en dan ga je Pedrouzo voorbij. Het was een tijd, dat de winkels open zijn. En zo kon ik mijn voeten creme kopen. Normaal gebruik ik 2x per dag Gehwoll . Ook voor een knieband. Met de zware Primitivo achter de rug hebben benen en gewrichten het zwaar en die mogen best vertroeteld worden Ook lopen we over de landelijke gebieden met paden langs de landerijen. We zien een boerin die haar koolbladeren oogst voor de Caldo Gallego. ( Een heerlijke koolsoep met witte bonen, aardappel en chorizo) Iets verder een stalletje met souvenirs. Ook dat is Camino francais. Altijd wel een bar of een stalletje in de buurt, waar je een stempel kunt krijgen. Een klein souvenir voor thuis. Dat is toch leuk om te kopen? Op naar Lavacolla. Daar is sinds kort een algemene herberg. We passeren het vliegveld en de gemeentegrens van Santiago. Een moment om even stil te staan. Nog een klein…..stukje en dan zijn we er. Morgen gaat dat gebeuren, nog 14 km…..