16 december 2015

In herberg Agenkirk is een grote verzameling van Heiligen beelden te zien. Yvonne had voor ons een heel uitgebreid ontbijt gemaakt met vers gebakken broodjes.

Annie kiest vandaag voor een route over de weg ipv door de modder en zwaait ons uit.

We lopen het dorp uit en genieten van (nog even) droog weer. Huisjes als kleine postzegels in het landschap.

Daarna gingen we het Vijlenerbos in. Vorig jaar hadden we de weg niet direct kunnen vinden, dus extra goed opletten….. En ja hoor…..Na zeker 1 uur over kronkelpaadjes vonden we de speciale boom, een grensboom op de grens met Belgie. Inderdaad een mooie vorm.

Verrassing! Cafe “Het Hijgend Hert” midden in de bossen is open en dat op woensdag 16 december. Bordjes met “hertelijk welkom” en een ouderwets zinken potje. Of ik daar ooit opgepast heb…..ik vraag het me af….?

Ik kies voor Limburgse kersenvlaai. Heerlijk. Buiten regent het inmiddels, dus we nemen de tijd.

In het begin na het “Hijgend hert” liepen we goed. Daarna staat er….bij een t-splitsing afslaan. We zien alleen een kruising en lopen heel lang door. Te ver naar later blijkt. Ik herinner me van vorig jaar dat we de bordjes van het Krijtlandpad hebben gevolgd. Doen we nu ook. Maar we komen niet direct op de berg van het Drielandenpunt.

Na 13 uur, blijken we nog 6 km te moeten lopen naar het Drielandenpunt en dan nog 6 km terug. Samen met Marijke ga ik alvast terug naar Holset en hier komen we om 13.45 uur aan. Dat valt heel erg mee en we worden ontvangen in de gastvrije herberg van Oud Holset. We gaan de kerk binnen en ik steek een kaarsje aan voor 2 dierbare zieken. In deze sfeervolle kerk is een mooie kerststal.

Annie en Miriam komen ook eerder terug. Het is heel slecht weer en zij hebben elkaar ontmoet onder een tunneltje in Vaals.

Zeer moe en nat komen de “Diehards” aan. Toch nog naar het 3 landenpunt gegaan en daar even een welverdiende pauze genoten. Over de weg naar Holset en effe bijtanken.

Morgen is het droog voor de laatste dag weer terug naar Epen. We hebben er zin in!