7 september 2015
En de dag kwam dat het risico om stilletjes in de knop te blijven pijnlijker was dan het risico om tot bloei te komen.
Anaïs Nin
Nawoord
Vrienden die mij goed kennen maakten me de opmerking dat m’n blog toch wel heel braaf en ietsje oppervlakkig was geschreven. Gelijk hebben ze!
Op zo’n tocht gebeurt er heel wat meer dan wat jullie hier konden lezen. Uit respect en in solidariteit met alle deelnemers heb ik daar weinig over bericht.
Iedereen kende wel eens een moeilijk moment, een slapeloze nacht, of kwam zichzelf tegen. Groepsdynamieken kennen hun eigen wetmatigheden en soms moet er al eens samen overlegd worden hoe we groepsbelangen kunnen verenigen met individuele wensen of verwachtingen. Maar zo’n momenten brengen ook de grootste inzichten mee. Dankbaar dat ik hiervan getuige mocht zijn.
Bedankt Adrienne, Ellen, Marijke, Mary, Mieke, Ria!
Ook dit is de Camino!
Jan
En hier vinden jullie nog enkele beelden welke jullie ook niet te zien kregen…:
Ja jan er gebeurde zoveel meer .
Ook dat is camino persoonlijke hoogte en diepte punten.. en het mooiste is dat alle aspecten in de groep zijn mochten met alle aandacht en respect… diegene die camino ervaren, weten 😀
En toch blijft het echt een diepgaande ervaring!
Niettegenstaande de onvermijdelijke moeilijke momenten,verandert zo’n tocht
je kijk op jezelf en de wereld!
Een aanrader,met dank aan Mieke die mij ook n zetje heeft gegeven!
Frie.