10 mei 2015
Ingrid, Monique, Wil en Winie zijn terug vertrokken! Ik heb nog eens een laatste pittige wandeling georganiseerd naar het busstation.
Niet over de vlakke weg maar schijnbaar over alle heuvels van Santiago. 
Wat mij betreft liep het wel vlot, zo zonder rugzak.
En toen ik terugkwam kon ik nog net een ceremonie met de Botafumeiro meemaken in de kathedraal.
Onderstaand vind je het filmpje van de Botafumeiro
En jullie, familieleden van “m’n” Caminovrouwen op het thuisfront zijn gewaarschuwd; vanavond krijgen jullie andere vrouwen terug dan diegenen die ik twee weken geleden leerde kennen op de luchthaven van Porto. Toen stonden hun ogen nog vol twijfel over wat komen zou. Ze vertrokken vandaag terug naar huis vol zelfvertrouwen na hun flinke prestaties. En met een afspiegeling van de Portugese en Spaanse zon (welke we uiteraard dagelijks ervaarden) op hun gezicht. Knipoog! Maar… ik ben er evenzeer van overtuigd dat hun afwezigheid ook bij jullie een verandering zal inhouden…
En… Ik werd tijdens deze Camino niet alleen belaagd door Russische vrouwen, maar ook door welbepaalde ‘vrouwen’ die reeds plannen maken om volgend jaar een nieuwe Camino te stappen. Smile.
Ik voel een grote dankbaarheid voor de ervaringen met deze groep. Ik hoop dat de weg naar verstilling gedurende deze Camino jullie nieuwe inzichten en plannen gaf en geeft naar de toekomst toe.
Hier laat ik jullie terug los, van hieraf mogen jullie gaan,…
Bedankt Ingrid, Monique, Wil, Winie.
Bedankt ook Mieke voor de organisatie en ondersteuning op de achtergrond. Dankjewel vrienden en familie die onze capriolen volgden via deze blog, ook voor jullie reacties en berichtjes.
Santiago is vandaag terug een beetje stiller geworden.
…
Jan
“Dit
Van alles wat ik schreef
zijn dit de minste woorden.
En tel ze na, het zijn er
nog te veel: zelf houd ik van
mijn mond vol tanden,
het aaien van dit blad, de
woordenschat van mijn
twee handen, het stokken
van mijn adem als ik zeg
dat ik je hier niet kan
vertellen wie of wat ik
voor je ben, omdat papier
me in de weg zit, en ik
het juiste woord niet ken.”
Bart Moeyaert
42.887719-8.534253
Nou Jan…bedankt…voor de waarschuwing. ..meiden….kom naar HUIS…..leuker kunnen jullie toch niet worden…ben al zoveel jaar getrouwd…kan het weten ,bovendien..we hebben kinderen. ..als twee druppels op hun moeder,..die.zijn ook zo….Ben blij dat het leuk was vandaag…….ben ook dankbaar dat ik jullie. van af het polder land…heb mogen volgen….
Ik heb nu al twee keer afscheid van jullie genomen simpel omdat ik dacht dat het de laatste keer was…..ik blijf niet aan de gang…..
KOM …A. U. B. NAAR HUIS ….???
Inderdaad veel woorden zijn niet altijd nodig! Schone deze afsluiter! 🙂
nou….nou…wat een agresie…jossie…ja…ja..ik weet het..ik weet het…bedoel het niet zo..
geen leestekens…hoofdleters…etc..
De lieve dames hebben vertraging..het vliegtuig was nog niet in Porto..dus konden ze ook niet in stappen…ik heb geduld en rij wat later naar schiphol. ….mag ik U verblijven. ..met gelosten emotie,s…en warmen herineringen aan dezen zware tocht …..jos van haaster.
Monique, je bent weer thuis. Lekker uitrusten. Fantastisch dat je dit gedaan hebt. Heb alle bewondering voor je. Misschien heb je op deze tocht wat bagage achter je kunnen laten zodat je rugzak weer wat leger is voor wat gaat komen. Je bent een kanjer!