10 km

12 april

7u00… We zijn er helemaal klaar voor: de finale!

Nog even de laatste heuvel van Monte de Gozo, de laatste kuitenbijter, de laatste km, de laatste keer “we zijn er bijna”.

En een paar uurtjes later bereiken we Santiago. We gaan onmiddellijk onze ‘Compostela’ afhalen in het pelgrimsbureau.

De “Compostela” was in vroegere tijden een met de hand geschreven document met zegel van de kardinaal-priester, en sinds de 16de eeuw in gedrukte vorm. Het bezit van die bewijsbrief bood bijkomende voordelen: vooreerst een gedeeltelijke aflaat (zelfs een volle aflaat tijdens een H. Jakobusjaar) én vervolgens een gemakkelijker toegang tot de faciliteiten (in gasthuizen, refuges, hospitalen, hospices, kloosters enz.) voor onderdak en eten, tijdens de lange terugweg. Eenmaal thuis konden de pelgrims, met die bewijsbrief in de hand, opgenomen worden in een Jakobus-broederschap.

De middeleeuwse pelgrims besteedden meestal de dag na hun aankomst aan het ontvangen van de sacramenten. Eerst deden ze hun gewetensonderzoek en spraken hun biecht, om daarna – gezuiverd van zonden – de mis bij te wonen en de communie te ontvangen, waardoor ze in de gemeenschap van de gelovigen werden opgenomen. In de basiliek konden de pelgrims voor hun biecht meestal terecht bij een priester, die hun taal sprak. Hoewel, biechten in het Vlaams bij een Spaanse biechtvader had ook zo zijn voordelen… We volgen hun voorbeeld en wonen de pelgrimsmis van 12 uur bij. Helaas geen spektakel met het wierookvat vandaag.

We nemen nadien afscheid van Anja; haar man is naar Santiago afgereisd om er haar te verwelkomen

De zonen van Agnes komen hun moeder ook de komende dagen verwelkomen. Met Gre en Sikke gaan we morgen verder naar ‘het einde van de wereld’ zoals Finisterre vroeger genoemd werd.