4 september
24 km
Veel zon 24 graden

En dan nu op weg op de Via Monastica. De pelgrims wandeling van Vessem naar Rocroi, dat aan de franse grens ligt. Vanaf Namen sluit deze route aan op de Via Mosana vanaf Vise. Deze keer gaan we tot aan Scherpenheuvel, nu nog 3 dagen te gaan.

Maar eerst voor we vertrekken, eerst de zegen ontvangen van broeder Fons. Een heel inspirerende man die vroeger alle pelgrims uitgeleide deed. Heel speciaal was hij voor ons vroeg opgestaan. We kregen een schelp voor de rugzak, een kaars en een pelgrimspaspoort. En de wens om stappen te gaan zetten op weg naar Santiago. Ben een licht voor je medewandelaars en laat je bij tegenslag niet ontmoedigen. Zoiets blijft ook voor mij speciaal! Wat zal het dan voor Marianne zijn….   Vol emotie nemen we afscheid.

“De pelgrim is onderweg, ook in zijn dromen”. Dit staat op een schilderij in het kleine kapelletje, waar we als pelgrim werden gezegend. Ik moet dan weer eens denken aan de tekst die ik van mijn zoon kreeg……Wish it, dream it, do it……Ook dat heeft de camino me geleerd. Wat is nu echt belangrijk in je leven en volg je hart, als het kan.

Dan gaan we echt op pad. We zoeken de kleine Beerze op en in de omschrijving staat : die heb je eerst aan je rechterhand, later aan je linkerhand. We zouden die moeten volgen tot Duizel, 6,4 km in totaal. Deze koe met grote horens staat op ons pad, maar gelukkig gaat hij er vandoor……

Hier denken we nog steeds dat we goed lopen….. Helaas kunnen we de weg niet vinden. Geen richtingwijzer te zien. Op een weg gekomen, steken we over en gaan iets naar rechts, zoals de plattegrond laat zien. Volgen de Beerze en kunnen vervolgens niet verder. Dan maar weer terug en ( ja, ja….) via de GPS de richting naar Duizel gevonden. Na 3 uur lopen zitten we pas weer op de route. Dat valt tegen, als de dagetappe al 24 km was!

De eerste pauze hebben we pas na 3 uur. Tijd voor Marianne om de leukoplast te vervangen. Wat last van blaren en dat vraagt verzorging.

Daarna komen we weer door prachtige natuur, de Cartierheide, ten zuiden van Hapert en Duizel. Op sommige plekken met vlonders, omdat het echt te nat is daar. Erg mooi, samen met de heerlijke septemberzon is het weer genieten.

De paadjes langs de vennetjes zijn smal en we zijn voorzichtig ivm de boomwortels. Heel avontuurlijke paadjes.

In Witrijt vinden we het eerste restaurant van vandaag. Dan nog 1,5 km naar de grens. Inmiddels was het al 14.45 uur en we werden voor 17.15 in de abdij van Postel verwacht. Omdat we vanochtend toch wel tijd hebben verloren en we ongeveet 4 km per uur lopen, gaan we niet meer door het bos. We lopen langs de weg naar Postel.
De grens bereikt, een mijlpaal voor vandaag. We zijn nu ook op de helft, dus deze mijlpaal mag wel even gevierd worden.

Dat valt tegen, die laatste km op weg naar 24. We zijn er allebei moe van. Een oase van rust komt ons tegemoet als we in de binnentuin van het klooster zitten. Regelmatig verblijd met klokgelui.

De pelgrimswas hangt voor het raam vam mijn kamer. Waar een wandelstok al handig voor is. De schoenen staan uit te dampen en te wachten tot ze de volgende stappen mogen zetten.

Daarna zijn we naar de avondmis geweest. Ook lekker uitrusten en de gezangen van de broeders over je heen laten komen. Heel ontspannend!