2 april ;22 km; 22 graden Volop zon

In alle vroegte rijd ik door de polder van Vlijmen naar Cromvoirt om Carla op te halen. De zon komt net op en de velden zijn bedekt met een klein laagje mist. Ik zet de auto aan de kant om even te genieten……

We rijden naar Swolgen en parkeren de auto bij de kerk. We lopen naar het zuiden, dus even goed kijken welke kant op. De route is aangegeven met rood wit. We starten door de bossen. Het voorjaar is er. Overal fris groen te zien. De blaadjes zijn net open.

Het is hier een groot wandelgebied.Stempel van de Maas genoemd.

Hier en daar moeras. We gaan over knuppelbruggen door het Schuitwater.

Na ongeveer 6 km is het tijd voor een pauze……en we zien een mooi bankje rond een boom.

Niet te geloven……Maanden geleden gepland en dan worden getrakteerd op zo mooi weer. Vorig jaar dezelfde tijd zeer koud en winterjassen weer. Wat is het heerlijk.
Bij een kapelletje gaan we even naar binnen. Een fijne sfeer om even rust fe voelen.

Onderweg waren we een man tegen gekomen, die zei dat we zeker een ijsje zouden moeten eten bij de beste ijssalon van Nederland in Grubbenvorst. Dat is na 6 km en dat leek een prima plan. Bij Kaldenbroek zien we een boerderij van het Limburgs landschap….met terras. Die kunnen we niet weerstaan.

Ook een plaats voor Ayurvedische massage. Leuk om een keer te kijken. We krijgen een welkomstdrankje ….rabarbersap. Lekker. We eten overheerlijke zelf gemaakte linzensoep.

Inderdaad kopen we een ijsje in Grubbenvorst, nemen geen pauze en eten het ijsje op, op de pont. € 0,40 voor 2 personen. Geen geld. Er kwam een landbouw machine op de boot en toen maakte de boot water. Vervolgens moest die er toch weer af.

Langs het plaatsje Velden lopen we langs de Maasoevers naar Venlo. Er zijn vele zwarte koeien met jong. Minstens 25 meter er vandaan blijven staat er. Maar we moesten er toch vlak langs toen we onder de snelweg door moesten.

Een eindje verder zien we Venlo liggen.

We nemen nog een pauze langs het water en gaan in Venlo een terrasje pikken. Leuk om dan in Venlo een sticker te zien met de richting naar Santiago.

We logeren bij een adresje van Vrienden van de fiets, een eindje van het centrum in de richting van de etappe van morgen. (Ericaweg 1)

3 april; half bewolkt; 23 graden; 18 km

Wat een gastvrije ontvangst door de familie Zegers in Reuver. Op 1,8 km van de route vanaf de Witte Steen hadden we dit adres gevonden bij “Vrienden op de Fiets”. Een ontbijt met een “blij eitje”(met smiley!) en met een uitzicht over de landerijen wordt het een goed begin van de dag. Het zijn de kleine dingen die het doen. Zo lag er ook een stukje touw in de vorm van een hartje, en bloemetjes uit de tuin in een klein vaasje.

Voor we weer op de route zitten, lopen we terug naar “de Witte Steen” op de grens van Duitsland en Nederland. Het eerste deel van de route is steeds rechtdoor. Door de bossen is het heel aangenaam.

Na 12 km zijn we in Swalmen. Een mooi kronkelend watertje (de Swalmen) geeft mooie uitzichten.

Nog een eindje verder door de velden komen we na een viaduct bij Maalbroek aan. Hier willen we de bus pakken………we zien geen bushalte en vragen aan een passant waar die is……Wat dacht je wat? We worden naar het station in Roermond gebracht. Dat voelt weer zo heerlijk verwend worden. Toeval? Ik zeg altijd het valt ons toe. Genieten!

Daarna is het tijd voor het laatste etappe biertje bij het station in Roermond.

Met de trein naar Venray en vervolgens weer met de bus naar Swolgen, waar de auto staat.

3 april; 14 km ;24 graden

Het was niet de bedoeling zo een korte route te lopen, maar zo kwam het uit met het adres waar we gaan slapen.
Meteen als we Venlo uitlopen zijn we weer in de bossen. Hier lopen we langs een gedenkteken omhoog.

Het is nog maar 2 km verder en we komen langs een zeer verleidelijk terras, bovenste Molen genoemd. We nemen het ervan met een glas lekker verse jus d’orange. Uitzicht over water een fontein, voorjaarsgroen en zwanen. Kun je het voorstellen?

Dichtbij Tegelen komen we bij een oude abdij en heiligen beelden, zoals zoveel in het katholieke Limburg.

Het is hier zo mooi! We lopen nu het natuurgebied Holtmuhle in. Net over de grens in Duitsland.

We kijken de ogen uit. Hier in de verte koolzaad velden met de prachtige gele kleur. We lopen er naar toe om het dichterbij te bekijken. Genieten met volle teugen.

Om 15.30 uur komen we bij de Witte Steen uit nog 1,8 km voor onze slaapplek. Ons etappebiertje smaakt uitstekend.