Natuurlijk hoop ik altijd op zonnig weer en nu lijkt het erop dat we volop zon krijgen om het lange afstand wandelpad “Waddenwandelen” op Ameland te gaan doen.
Vandaag starten we en donderdag gaan we na de wandeling naar huis.
We logeren in het Fletcher hotel van Hollum en gaan vandaag voor de westzijde van het eiland.
We hadden de snelboot van 13 uur. Altijd is het aankomen op zo een Waddeneiland, meteen een vakantie gevoel. We zijn op pad met: Lydia, Joke, Leo, Jose, Ton, Jose, Marion en Elly.
Eindeloze vlaktes, eerst door de polder.
We komen langs het monument van het paardengraf aan het Tjettepad. In 1979 verkeerde een zeiljacht in nood en de reddingsactie werd uitgevoerd met paarden. Het was te diep en de paarden verdronken.
Een stukje over het strand. De zilveren gloed op het water is prachtig. De zee is bijna lichtgevend.
Bij het Sierdsmoaispad gaan we het duin over.
En komen zo via de bossen en de eendenvijver bij de vuurtoren aan.
De vuurtoren, Bornrif genaamd is 55 meter hoog, 15 verdiepingen! Enkelen gaan toch even naar boven. Onderweg naar boven is de kamer te zien met een vuurtorenwachter.
Het laatste deel gaan door een droge en daarna natte duinvallei.
De natte duinvallei is een uitdaging voor Leo, Jose, Elly en Marion. De anderen kiezen de droge route terug.
4 maart, zonnig, 7 graden. Van strand van Buren naar Hollum 20 km
Vanmorgen begon met een vervoers verrassing. Voor ons hotel stopt de bus naar de boot en bij de boot wacht de bus naar Buren. Speciaal voor ons zet hij ons precies bij zee af. Een topservice!
We lopen van oost naar west. Zo waren we voor 9.30 uur gestart. Eerst door de Grauwe Duin, daarna door de bossen. Een zeer afwisselende dag. Met een strakblauwe lucht is zo een mooi eiland als Ameland op zijn mooist.
Na bijna 5 km komen we op het strand aan en treffen horeca die net open is. Strandtent Sjoerd. We boffen. Daarna gaan we een stukje over het strand.
We blijven verrast worden. Na ongeveer 1,5 km over het strand komen we bij de Zwanenwater duinen. Een mooi pad langs de eendenkooi. We horen de scholekster, wulp, kieviten en ook al de veldleeuwerik. We komen verder bijna niemand tegen, een oase van rust en natuurschoon.
Daarna gaan we richting strand en komen op een pad langs de Lange Duinen. Een geschenk van de natuur wordt het genoemd.
Ter informatie:
Het voor u liggende brede strandgebied is de afgelopen 30 jaar ontstaan toen de grote zandplaat het “Bornrif” zich vanuit het zeegat tussen Ameland en Terschelling naar het oosten verplaatste en met het strand samengroeide.
Sinds 1990 legt de zee een laag vruchtbaar slib en klei op de oever van de baai en daarop zijn zoutminnende planten gaan groeien. Vanwege ondergrondse toevoer van zoet water uit de duinen zijn er intussen ook zoetwater planten gaan groeien en in to-taal staan er al meer dan 60 soorten planten op het groene strand. Het ontstaan van een groen strand is in Europa zeer uitzonderlijk en wat u voor u ziet is dus echt een bij-zonder landschap.
Tussen de planten en de broedvogels zitten zeldzame exemplaren die daarom ook op Nederlandse Rode lijsten staan vermeld. Er loopt een wandelroute tussen het groene strand en de duinen die het hele jaar toegankelijk is. De vegetatie is tijdens het broed-seizoen voor de vogels gereserveerd en dit wordt met duidelijke borden aangegeven. Ook buiten het broedseizoen wordt u verzocht de vele vogels met rust te laten en het pad zoveel mogelijk te volgen. Vooral tijdens hoogwater rusten er soms duizenden kustvogels aan de waterlijn. Namens de vogels bedankt voor uw medewerking.
Spannend was het Finnegatspad. Totaal onbegaanbaar. We staan voor een keuze …..of 2 km terug of het wandelpad volgen? Gelukkig zien we op Topo GPS dat het wandelpad doorloopt. Ook hier staat veel water en zoeken we een pad door de duinen.
Hier kunnen we echt niet door.
Dan zijn we bij het pad waar we de duinen over kunnen. We hebben het toch maar voor elkaar!
Deze voorjaarsdag was er een met een gouden randje!
5 maart, zonnig, 23 km van Buren naar Oerd langs het strand en naar Buren terug
Met heel veel dank aan Elly voor onderstaand verslag, hier en daar aangevuld.
Wat een geweldige dag was het vandaag. Zon, wind (hoort erbij aan zee), 8 graden. De dag begon vanmorgen met een prachtige zonsopkomst van uit het raam. De dag begint goed met koffie, yoghurt met muesli en vers fruit, roerei en een snee krentenbrood toe. Met de bus gaan we naar Buren aan Zee, net als gisteren. Bushalte voor de deur, wat willen we nog meer. Officieel geen bushalte daar maar de chauffeur was, net als gisteren, zo aardig ons daar af te zetten 😊
We lopen door de duinen naar het Noordzee strand.
Wat ik opvallend vind zijn de bandensporen in het zand. Wat moeten al die voertuigen op het strand? Ik kom een auto tegen met het raampje open en een hond steekt zijn snuit in de wind 🤔 Even later zie ik een squad (zo’n motor met 4 wielen). Ik ga mijn gedachten hierover niet met jullie delen 🤫 Meer dan 4 km over het strand, wat een gevoel van vrijheid, ontspanning, één zijn met mezelf. De wind blaast zand over het strand en maakt zandduinen.
De meeuwen krijsen en de scholeksters roepen naar elkaar. Ik zie schelpen, zo mooi. Alleen de natuur kan ze zo vormen, volmaakt van kleur en vorm. Ook maakt de natuur mooie stillevens van schelpen, van zand. Zonder hamers en beitels. Gewoon met wind, zon en water. De natuur is een echte kunstenaar. Ik laat voetstappen achter in het zand, voor even. Tot ze worden uitgewist door het water.
Bij Oerd gaan we de duinen over.
De route voert ons verder door de duinen. De eerste uitlopers van het wilgenroosje steken hun rode kopjes nieuwsgierig boven de grond. Want boven de grond begint weer een nieuw seizoen van groeien, bloeien en zaad schieten. Tot de cirkel weer rond is en ze in de winter weer beschutting zoeken tegen de winterse elementen. In het duingebied liggen vlonders zodat we ook van dit stuk natuur kunnen genieten.
En stap voor stap komen we bij de oostelijke ronding van Ameland te zien op de printscreen van de route. We zijn nu bij de Waddenzee. Het water is rustiger, er zijn veel vogels die daar foerageren.
Een hele andere beleving dan langs het Noordzee strand. Nu staat het water laag maar aan de rand met hooi is te zien dat het water soms (bijna) tot het pad komt. We komen aan bij Oerd Blinkert. Dit is met 24 meter de hoogste duin van Ameland.
In de schuilhut aan de voet van het duingebied, eten we onze lunch en omdat we er toch zijn, scoren we nog een geocash.
Van de wind in de rug gaan we naar de wind op de kop. We lopen 7 km op en verhard pad, de meseta van Ameland. De meseta is een hoogvlakte in Spanje tussen Bourgos en Léon en die staat bekent om zijn saaiheid. Het pad is saai, de natuur om ons heen allesbehalve. We zien scholeksters, kolganzen, grauwe ganzen, eidereenden. Meer vogelsoorten kunnen we met het blote oog niet onderscheiden.
Aangekomen in Buren verwennen we de innerlijke mens met koffie en thee. De benen krijgen een half uurtje verdiende rust want ze moeten ons nog ruim drie km dragen naar de Veerhaven. We komen opnieuw bij het Wad aan. De zilveren kleur op het water is betoverend
Daar eindigt na ruim 22, misschien wel 23 km onze wandeltocht, een tocht vol nieuwe indrukken en schoonheid voor wie dat kan zien.
6 maart, 17 km, zonnig 10 graden van Hollum naar de boot
We hebben een jarige vandaag. Van harte gefeliciteerd Elly. Een kadootje hoort erbij met herinnering aan Ameland.
Wat een heerlijke laatste dag. De bagage laten we achter in ons fijne hotel in Hollum. Taxi de Boer verzorgt onze bagage vervoer en brengt die om 15.30 uur bij de boot.
Door de polder gaan we naar de Waddenzee. Honderden ganzen grazen er. Als we dichtbij komen vliegen ze al op met het bekende “gak” geluid. Mooi om te zien dat ze zowat tegelijk opvliegen. Daar sta je even voor stil.
Terugkijkend zie je de contouren van Hollum.
Als we aankomen zien we de schorren en slikken van het Wad. Wauh, wat kan ik genieten van die glinstering op de modder.
Na enkele km nemen we afscheid van de Waddenzee en klimmen over de dijk op weg naar Ballum.
Nog heel even een kleine pauze.
In Ballum vinden we een cafe open. Elly trakteert en we genieten van een kopje koffie en iets lekkers. Dank je wel Elly.
Na Ballum gaan we een duingebied in. De Zwanenwater duinen. Nog even genieten van die heerlijke rust, gouden kleuren van het riet. Zeker niet via de kortste weg naar de boot. De lange afstand route Waddenwandelen brengt ons op de mooiste paden.
Vlak voor Nes gaan we door een bos met wat hoogte verschil. Nog even de beenspieren testen.
Via het Kobuspad lopen we Nes binnen. Onverwacht omdat je het pas op het laatst ziet liggen.
Het was een echte voorjaarsdag vandaag. We zien de eerste citroenvlinders, krokussen, sneeuwklokjes en bloeiende Els.
In Nes sluiten we onze wandeldagen af. We gaan langs de haven naar de boot.
We gaan met de gewone boot naar Holwerd en onderweg signaleren we 2 zeehonden. Een kadootje!
We kijken terug op 4 fantastische wandeldagen over het prachtige eiland Ameland.Met 4 dagen volop zon, een voorjaars gevoel. Dank voor het fijne gezelschap en tot een volgende keer.
