30 mei, van Cee naar Finistere, 13 km

Gisteren hadden we een dagje Santiago. We hadden veel geluk. De ochtend begon met een pelgrimsmis om 9.30 uur. Bronnen uit Santiago wisten me te vertellen dat er waarschijnlijk een mis zou zijn met Botafumeiro……In alle vroegte waren we in de kathedraal. Nog heerlijk stil en we hadden alle gelegenheid wat rond te lopen. Intens!

Ter gelegenheid van Hemelvaartsdag waren er processies in de stad. Klederdrachten, doedelzakspelers en dansen. Op Praza de Cervantes en later op het plein met de trappen van de kathedraal. Heerlijk om in Santiago rond te dolen!

Ook brachten we een bezoek aan de Huiskamer, een speciale ontvangst voor pelgrims uit Nederland en België. Een hartverwarmend ontvangst, we troffen er ook andere pelgrims, die hun ervaringen deelden. Een ervan was er van overtuigd dat pelgrims zonder rugzak geen pelgrims zijn. Ik ben reuze trots op mijn wandelaars en voor mij zijn zij echte pelgrims. Wat speciaal is het om de mooie teksten te ontvangen. (Zie boven aan het blog) Vanaf hier zal ik terugkeren naar het leven van alle dag. Niet gewoon meer na al wat ik ervaren heb en als rijkdom opgeslagen. Dat wens ik jullie pelgrims toe….

En vandaag is dan het toetje van onze Camino Français. We wandelen van Cee naar Finistere en hopen vanavond een zonsondergang te zien. We gaan met de taxi naar Cee, nemen er eerst koffie en gaan op pad. Helaas is het bewolkt. Voor vertrek horen we van Spanjaarden dat dit het mooiste deel is van de route naar Finistere.

Vanaf de hoogte San Roque kunnen we in de verte Finistere zien. Het is nog maar een klein bultje. Na Sardineiro is het wel wat beter te zien.

Het hoogtepunt van de wandeling voor mij is het strand vlak voor Finistere.

En dan…. zonsondergang? De hele dag bewolkt, op de weerapp staat regen. De mevrouw van de supermarkt zei nog: geen kans. We gaan toch om 20.00 uur op pad. Tapas en een flesje wijn bij ons. We gaan het moment afwachten. Zou het dan toch? We zien een kleine schaduw op de muur van ons pension. We gaan allemaal mee. Om 20.40 uur waren we er. De lucht breekt open en we zien de kleuren ontstaan. Wat een ervaring!!!

Natuurlijk zijn we ook bij de 0,00 paal geweest. Onze monster Camino van 800 km zit er echt op. We kijken er nu al met weemoed op terug. Vanaf hier gaan we verder, met alle ervaringen, met meer zelfvertrouwen en de “Camino smile”. Dat hebben we in de pocket😉😘