10 april, 12 km zonnig 10 graden

We zijn gestart met het vervolg van het Waddenwandelen. Een lange afstand wandeling over alle eilanden. Texel, Vlieland, Terschelling hebben we eerder “gerond”, nu is Ameland aan de beurt.

We hadden de snelboot van 13.00 uur. Daar hebben we een taxi naar Hollum voor 8 personen genomen, bagage in het Fletcher hotel achterlaten en zo konden we deze middag nog starten met ons eerste deel. Van bovenstaande kaart het meest zuidoostelijke deel.

We zijn: Yvonne, Miets, Joanne, Yvonne, Joke, Gertie en Annemie en ik (Mieke staat niet op de foto)

In de wind is het nog fris. De zon is al erg krachtig en uit de wind is het heerlijk. Dit deel van Ameland heeft platteland, het wad, strand, duinen, bos.

Doordat het licht bewolkt is, is de zilveren glans op het water goed te zien. Het is eb, de drooggevallen delen, glinsteren in het zonlicht. We lopen ongeveer 1 km langs het wad.

Daarna gaan we naar Hollum, even tijd voor een kopje thee of koffie. Natuurlijk hoort er een stukje strand en duinen bij als we in het westen aankomen. Het is rustig op deze zondag. In een paar uur heb je de ontspanning en rust al gevonden. Wat een dagje wandelen al kan doen met je …

Dan komen we in het Hollumer Bosch met de vuurtoren. Die zien we van verre staan. Rood met wit en 55 meter hoog. De vuurtoren is gebouwd in 1880 van gietijzer. Het bereiken van de vuurtoren voelt voor ons als hoogtepunt.

Morgen gaan we eerst met de bus naar het strand van Buren voor de noordelijke route terug naar Hollum. We zien er erg naar uit.

11 april, 20 km, zonnig 15 graden

Vandaag is het vooral nieuwe wegen vinden….

Je zou zeggen….nieuwe wegen vinden? Hoe dan? Op het strand waren we een keer te ver gelopen om de route te volgen. We kijken op GPX en zien een ander pad dat ook goed is. Later bleek het Finnegatspad totaal onbegaanbaar door drijfzand. We keren terug en vinden een gele route van de VVV. Ook goed dachten we. Toen we de wegwijzers van het Waddenwandelen weer vonden, probeerden we die te volgen. Teveel water op het pad. We gingen maar een pad linksaf, met ons baken de vuurtoren. Dat is het eindpunt van vandaag. We waren er trots op dat we zomaar een “andere weg” hebben gevonden. We ervaren ook dat voor dit deel van de route zeker GPX noodzakelijk is.

We hadden ervoor gekozen om in de ochtend de bus te nemen naar Nes strand en te voet terug te lopen. Erg makkelijk zijn de busverbindingen op Ameland. 2 lijnen van ons hotel naar de boot en van de boot naar Nes. De bussen wachten op elkaar.

We waren deze ochtend verrast. Bewolking? Ja, aan zee kan er zomaar net ander weer zijn dan in het binnenland. Ik weet ook dat als je in de ochtend een beetje blauwe lucht ziet, de zon vast gaat schijnen. Dat klopt. We zagen de wolk voor onze ogen oplossen.

Al vroeg zijn er mensen op het strand. Tijd voor een groepsfoto.

Na 2 km gaan we door de duinvallei met kleine meertjes. Hier zien we vele eenden, een wulp en een bankje voor de eerste pauze. Ameland heeft zoveel verschillende gezichten. Ook vandaag stukjes bos en ook de zeer natte duinvallei.

Bij de Ballumerduinen (nr 6 van het boekje)is het ook goed opletten. Daar staan 2 wegwijzers. Dat komt omdat de route hier een heel klein stukje met de andere route samenloopt.

Vol goede moed willen we aan het Finnegatspad beginnen. Een beetje modder is niet zo erg. Als er staat drijfzand moeten we echt terug en kiezen ervoor om verder langs het strand te gaan.

Op naar de vuurtoren. Wat zullen we nu kiezen? Gertie en Miets weten het wel. We gaan die kant op. Intussen komt de vuurtoren toch dichterbij. Even kijken of we die op onze handen kunnen zetten…

Wat goed om te lezen dat we welkom zijn voor ons etappe drankje. We realiseren ons ook dat het weer kan en dat geeft toch net dat beetje extra waar we erg van genieten.

Omdat de vuurtoren open is en te beklimmen, gaan Miets, Gertie en Annemie met mij mee om die 226 treden te beklimmen voor een mooi uitzicht. Dat was de moeite!

Zo dicht bij zee zijn, dan wil ik toch wel de zon de zee zien zakken. Toch nog 3,6 km erbij…Joke en Yvonne gaan met me mee. We kunnen van alles bedenken….de zon had zich net achter de wolken verscholen. Zo kan dat gaan. We zitten nog even binnen bij een strandtent en de eigenaar doet voor ons nog even de verwarming aan. We worden verwend.

Net voor het helemaal donker is, gaan we terug. Ook nu is de vuurtoren ons baken.

12 april, 22 km, licht bewolkt, 15 graden

Vandaag gaan we vanaf de boot helemaal naar het oosten voor natuurgebied Oerderduinen.

Het liep vanochtend anders dan gepland. We hadden willen starten bij de strandweg van Buren. De buschauffeur zei ons dat er geen bus naar Buren zou rijden, stopt in Nes centrum om ons er uit te laten, zo missen we net de aansluiting naar de bus die we voor onze neus zagen vertrekken. Ok …wat doen we nu? Het loopt zoals het loopt en we passen ons plan aan. We gaan bij de boot starten en lopen de route in tegengestelde richting. Zo kwamen we eerst bij het wad uit. De zon staat nog niet zo hoog en tovert de Waddenzee in zilveren kleuren. Een spektakel….

We lopen bovenop de dijk en hebben ook prachtig uitzicht over de binnenmeren bij de polder van Nes.

Na Buren volgt het lange fietspad naar het natuurgebied. We volgen het Jan Sietse pad en het Kooistuifdijkpad. Deze km duren lang, een 5 km recht pad met vele fietsers. Ben je het nooit beu, wordt gevraagd. Het eerlijke antwoord is nee. Ook als het een saaie weg is, gaan we gewoon door. Dat hoort er af en toe ook bij.

Het hoogtepunt en hoogste punt van vandaag vallen samen. Het hoogste duin van Ameland met een prachtig uitzicht, naar alle kanten. We nemen er even de tijd.

Dan dalen we af langs de blauwe wandelroute. Een stuk langs het wad, het is er erg mooi. Ook dit is Nederland, we voelen ons op het einde van de wereld, waar wij een stukje van mogen bewonderen.

Het stuk richting de duinen is zeer vochtig. We zien wel de paaltjes met de blauwe route, maar soms moeten we een stuk omlopen om droge voeten te houden. Voorzichtig proberen we waar we kunnen lopen. We hoeven nog net niet de schoenen uit te doen.

Tot slotte van onze wandeldag gaan we 5 km over het strand. De wind in de rug, het is eb, een enorm strand voor onze voeten. De zon laat zich nu maar amper zien. Ieder met zijn eigen gedachten, in onszelf gekeerd of samen een stukje oplopen en mooie gesprekken hebben. Alles is goed, het loopt zoals het loopt.

Na 5 km strand zit het erop. We zitten op 22 km en overleggen wat we zullen doen. De GPX track heeft een iets andere indeling en ik had de afstand vanaf de strandweg Buren niet meegeteld. Eigenlijk zouden we nog 6 km te gaan hebben. Voor een aantal is het genoeg. Enkelen willen ook nog even winkelen en met 6 km erbij wordt het te laat. Vanaf het punt over de duinen nemen we het besluit. We stoppen voor vandaag. Ik bel een taxi voor 8 personen en die zet ons af bij het dorp of bij het hotel. Het was weer een hele mooie wandeldag…..

Morgen gaan we vanaf het hotel over het pad van “Waddenwandelen” naar de boot.

13 april, 15 km droog en wat zon 16 graden

De laatste dag alweer….Het is ook vandaag heel verrassend. Als je denkt terug door de polder naar de boot, dan laat Ameland ook op dit deel een erg mooi deel zien.

Na een heel goed ontbijt gaan we op pad. De bagage is om 8.30 uur opgehaald en wordt straks bij de boot gebracht. Iets meer dan 1,5 km van ons Fletcher hotel pakken we de route weer op. We komen eerst langs de Galgesloot en Looweg en gaan door Ballum. Dit is het deel van polders en landbouw.

Ten oosten van Ballum is een klein wandelpad aangelegd met rechts en links bomen. Later volgt een bos richting Ballumer stuifdijk. We zien het voorjaar volop te voorschijn komen. Bomen die hun blaadjes laten zien, witte bloesem.

De Ballumer stuifdijk brengt ons naar het duingebied, de Zwanewaterduinen. Licht glooiend en met in dit gebied ook vele andere wandelroutes. We vertragen onze stappen en kiezen ieder voor zich ons tempo. Alsof we nog even bewust al deze stappen gaan zetten.

Net voor Nes vinden we nog een glooiend bos. Speciaal voor het Waddenwandelen uitgezet om te laten zien dat er ook bos is.

Ongemerkt komen we in Nes aan. Een soort achtertuin van Nes en we gaan door het klaphek van het Kobus pad. We zijn ruim op tijd voor de boot van 13 uur. Nog even het laatste terrasje, wat souvenirs en een Amelands drankje voor thuis. We kijken terug op 4 prachtige Wadden dagen….Wat een dagen😉. Tot ziens voor een volgend eiland.