Categoriearchief: Meerdaagse wandeling

Limburg dag 1

10 december, 10 km droog, 8 graden

In de donkere dagen voor kerst is het ook heerlijk om te wandelen, buiten te zijn en de mooie heuvels van Limburg te ontdekken. Vandaag zijn we in Epen bij herberg De Smidse aangeland voor de eerste wandeldag.

Van Epen klimmen naar Kosberg en via Bissen opnieuw stijgen naar het Schweiberger Bosch. Een prachtige wandeldag. We zijn op pad met Anny, Arien, Ada, Ellen, Walter en Coby

 

Vanaf de Smidse gaan we meteen klimmen. Toch bijna 100 meter stijgen, zoals je op dit hoogte profiel kunt zien.

Ik had een route naar Mechelen gevonden en deze is zeker de moeite waard. Voor de eerste dag 10 km, dat is ook mooi om alvast te wennen. We hebben geboft, een hele dag droog weer.

Na ongeveer 5 km hebben we pauze. De eerste bank die we tegenkomen en ons gelijk bovenstaand uitzicht biedt. We kunnen er zitten met 2 verdiepingen, dat komt goed uit.

Dan gaan we verder door het bos. Een pad bedekt met bladeren en eronder veel modder. Hoeveel dat weten we niet. We proberen zoveel mogelijk droge voeten te houden. Even zigzaggend, dan weer rechts dan weer links aanhouden. Er liggen ook veel bomen over het pad en hier en daar zijn er door wandelaars nieuwe paden ontstaan. Limburg is bekend van de Stegelkes. Dat zijn draaipoortjes om van de ene weide naar de volgende weide te gaan. We hebben eerst de zwarte route gevolgd, later op weg naar Mechelen de gele route.

We komen langs Overgeul en dan langs hotel Hoeve de Plei. Ook al hebben we modder schoenen we mogen gewoon binnen komen. Zo gastvrij zijn de Limburgers. Langs de kleine Geul gaan we naar Hurpesch. Dat gaat nog net. Er is wel veel modder en we “schaatsen” om maar niet uit te glijden. De bomen hebben de maretakken. Nog niet in bloei, wel vele per boom. Na Hurpesch gaan we over de weg naar de Molenweg. Het laatste stuk langs de Geul zou echt te modderig zijn.

We komen om 16.15 bij de Smidse. Nog net voor het donker. De kerststal voor de deur is al mooi verlicht.

Tijd voor het etappe drankje……

Morgen gaan we naar Gulpen. Daar zullen we overnachten bij de Zwarte Ruiter. Heel fijn is dat onze bagage wordt nagebracht. Zo kunnen we relaxed wandelen met alleen de spullen die we overdag nodig hebben. Hemelsbreed vanaf Epen is het 8 km…..we gaan via een omweg en zullen op ongeveer 18 km uitkomen. We hebben er zin in!

Mullerthal trail dag 8

22 oktober, 19 km van Blumenthal naar Beaufort, druilerig weer, vooral motregen

En dat was dan het laatste deel van onze fantastische Mullerthal trail. De laatste van alle routes, route 3. Route 3 loopt van Mullerthal naar Blumenthal, Larochette naar Beaufort en terug naar Mullerthal. Vandaag het rode deel op deze kaart van Blumenthal naar Larochette en van Beaufort naar Larochette.

Over het algemeen glooiend, met een stevige start in Blumenthal en de delen om naar Larochette te komen. We waren met de bus naar Blumenthal gegaan, lopen naar Larochette. Helaas was er geen bus Beaufort (alleen met overstap en die deed er 1 uur over) We kiezen voor de auto en zo waren we in 15 minuten in Beaufort. Het middelste deel is de stijging naar 400 meter met de auto.

Vanaf Blumenthal stijgen we door de bossen omhoog. Daarna komen we op een hoogvlakte op ongeveer 350 meter. Glooiend over boerenweggetjes of over het land van de boer.

Hoog boven Larochette komen we uit de bossen met uitzicht over de stad en dalen via een lange trap tussen de rotsen af.

In Larochette hebben we pauze. Uiteindelijk gaan we voor een kopje soep bij de Chinees. Daarna met de auto naar Beaufort. Het eerste deel van deze route hebben we op dag 1 en 2 gedaan. Vanaf Beaufort komen we weldra op een hoogvlakte op ongeveer 400 meter. Het is grijs en regenachtig, de poncho’s gaan aan en uit. Verrassend vinden we in dit seizoen de grote velden met koolzaad.

De laatste km’s naar Larochette komen we weer in het bos en over grote haarspeldbochten dalen we naar beneden. Tenminste dat dachten we. Als we bijna in Larochette zijn, komen we voor de keuze. Maken we alle km’s af of gaan we zo Larochette in? Je raadt het al, we willen alles afmaken. En dan komt er opnieuw een enorme trap. Mijn benen willen bijna niet omhoog. Hup, nog even, zeg ik dan tegen mezelf. Pff die laatste loodjes……

Voor de 2e keer komen we in Larochette aan. Deze keer voor ons laatste etappe drankje. Moe en zeer voldaan dat we alle km’s van de Mullerthal trail hebben volbracht.

112 km van de trail, de extra route rondom Beaufort. Het was een prachtige ervaring. Absoluut de mooiste en zwaarste is route 2. Met de wandelingen langs en onder rotsen door. Van harte gefeliciteerd voor de wandelaars, Marianne, Leo, Gerard, Janna en Elly. Dank voor alle mooie gesprekken, het vertrouwen. “Alles wat aan het licht komt, wordt lichter”. Vol vertrouwen op weg…..

Mullerthal trail dag 7

21 oktober, droog en bewolkt 14 graden, laatste deel van route 1 van Rosport naar Echternach (7,6 km) en een stuk van route 3, van Mullerthal naar Blumenthal (8,4km).

Het was alweer de laatste nacht in Echternach. Gisteren bleef het maar regenen en we hadden het stuk van Rosport naar Echternach niet afgerond. Dat doen we vandaag voor we verdergaan naar Larochette.

We gaan met de auto naar een parkeerplaats en dan met de bus naar Rosport, we wandelen terug naar de auto. Een schitterende wandeling met veel hoogteverschillen langs de rotsen.

Eerst lopen we langs weilanden en uitzicht over de rivier de Sauer richting Duitsland. We zien jonge kalfjes en die zijn zoals gebruikelijk erg nieuwsgierig. We zien nog een veld met zonnebloemen.

Het middelste deel gaat langs de rotsen Alkummer, Roudeschlefft en Veitcheslee. Niet zo indrukwekkend als de rotsen van route 2, toch erg mooi. Met smalle stijgende en dalende paden over boomwortels en trapjes.

Vlak voor Echternach hebben we weer uitzicht op de heuvels in Duitsland. De laatste dagen met meer herfstkleuren, goed te zien als er even de zon doorkomt.

Vervolgens gaan we met de 3 auto’s naar Mullerthal om de wandeling van Mullerthal naar Blumenthal van 8,8 km te doen.

De hoogte verschillen vallen mee en zijn heel geleidelijk.

We beginnen bij de Schiessentumpel met de mooie watervallen en zien de enorme trappen langs de rotsen. Kunstig gemaakt!

Een klein stukje verder zien we het water van de rotsen stromen. Een idyllisch plekje.

Je ziet goed hoe ze hebben geworsteld met de ruimte. Geen goede paden voor de Mullerthal trail beschikbaar, dan maar lange vlonders over de rotsen.

De route naar Blumenthal is vrijwel helemaal door de bossen. Brede paden, verschillende soorten bossen en ontelbare paddenstoelen. Een lust voor het oog. Het zijn ook de kleine dingen waar we zo van genieten.

We overnachten nu in het hostel in Larochette om de laatste km’s van route 3 af te ronden.

Mullerthal trail dag 6

20 oktober, 12 km, heel veel regen, 14 graden van Born naar Rosport

Een uitdaging vandaag!

De uitdaging van vandaag was om te beginnen de stromende regen. Gaan we op pad of niet. We dachten nog…..we zien wel en “het is altijd weer”. Eerlijk gezegd, vond ik het voor deze omgeving te veel regen. Het had de hele nacht ook geregend en vandaag moesten we kleine stroompjes oversteken. Die kleine stroompjes waren lastig te passeren. De stenen die op de bodem lagen, waren overspoeld met water en dus glad. PS zwart met een witte vuilniszak als rokje is Gerard, de blauwe is Elly, de rode is Marianne en de okerkleurige is Mieke, zwart zijn Leo en Janna

We zien er de lol ook wel van in, en we beginnen de dag met foto’s in de regenjassen. Hier waren we vanaf Born eerst naar boven geklauterd van 150 naar 300 meter. En dat valt niet mee. We hadden voor Born ipv Moersdorf gekozen, omdat we hier in Born over een verharde weg naar boven konden komen.

Er lagen ook boomstammen over het pad. 2 boomstammen die naast elkaar lagen. Ook dat was voor mij een uitdaging eroverheen te komen.

In het dorpje Girsterklaus zagen we een accommodatie, waar licht brandde. “Hazelnut”. We vragen of we er koffie kunnen krijgen. Ja dat kon. In onze natte kleren mogen we zomaar even binnen zitten en ze had er ook lekkere cake bij. Lemon cake. En weet je wat ze vroeg……hebben jullie een fohn nodig? …….We komen er echt van bij.

Daarna zien we wat meer van de omgeving. Erg mooi hier. Een prachtig deel van de Mullerthal trail.

De regen wordt een beetje minder en in Rosport overwegen we nog om de geplande route naar Echternach toch af te maken. Het gaat opnieuw harder regenen en we besluiten de bus naar Echternach te nemen.

We nemen de tijd even naar het centrum en gaan ook naar de Willibrordus basiliek. Willibrordus is in 739 in Echternach overleden, daar is in de crypte te vinden. Zeer indrukwekkend en zeker de moeite er even te kijken.

Mullerthal trail dag 6

20 oktober, 12 km, heel veel regen, 14 graden van Born naar Rosport

Een uitdaging vandaag!

De uitdaging van vandaag was om te beginnen de stromende regen. Gaan we op pad of niet. We dachten nog…..we zien wel en “het is altijd weer”. Eerlijk gezegd, vond ik het voor deze omgeving te veel regen. Het had de hele nacht ook geregend en vandaag moesten we kleine stroompjes oversteken. Die kleine stroompjes waren lastig te passeren. De stenen die op de bodem lagen, waren overspoeld met water en dus glad. PS zwart met een witte vuilniszak als rokje is Gerard, de blauwe is Elly, de rode is Marianne en de okerkleurige is Mieke, zwart zijn Leo en Janna

We zien er de lol ook wel van in, en we beginnen de dag met foto’s in de regenjassen. Hier waren we vanaf Born eerst naar boven geklauterd van 150 naar 300 meter. En dat valt niet mee. We hadden voor Born ipv Moersdorf gekozen, omdat we hier in Born over een verharde weg naar boven konden komen.

Er lagen ook boomstammen over het pad. 2 boomstammen die naast elkaar lagen. Ook dat was voor mij een uitdaging eroverheen te komen.

In het dorpje Girsterklaus zagen we een accommodatie, waar licht brandde. “Hazelnut”. We vragen of we er koffie kunnen krijgen. Ja dat kon. In onze natte kleren mogen we zomaar even binnen zitten en ze had er ook lekkere cake bij. Lemon cake. We komen er echt van bij.

Daarna zien we wat meer van de omgeving. Erg mooi hier. Een prachtig deel van de Mullerthal trail.

De regen wordt een beetje minder en in Rosport overwegen we nog om de geplande route naar Echternach toch af te maken. Het gaat opnieuw harder regenen en we besluiten de bus naar Echternach te nemen.

We nemen de tijd even naar het centrum en gaan ook naar de Willibrordus basiliek. Willibrordus is in 739 in Echternach overleden, daar is in de crypte te vinden. Zeer indrukwekkend en zeker de moeite er even te kijken.

Mullerthal trail dag 5

19 oktober, 19 km van Echternach naar Herborn en Mompach naar Moersdorf

Vandaag zijn we begonnen aan de Mullerthal trail route 1, die start in Echternach. We wandelen tegen de wijzers van de klok in.

Echternach ligt in een dal, dus dat betekent altijd beginnen met een klim. En wel meer dan 100 meter. Zo een goede “warming-up” hadden we nog niet gehad.

De laatste km telt niet mee, we zaten in de bus.

Een heel andere dag dan de etappe’s van route 2. Ook heel mooi, het doet ons aan de heuvels van Limburg denken. Vandaag logeren we in de jeugdherberg van Echternach. 700 meter hiervandaan is de Mullertrail en we pakken de route op bij het meer van Echternach. Als we boven zijn hebben we uitzicht over het meer. Er is nog een laagje mist te zien, de zon is al op en komt af en toe door de wolken.

De eerste 9 km gaan we door de bossen. Mooie brede paden, glooiend met ook vele paddenstoelen.

Vlak voor Herborn gaan we over een open hoogvlakte. Nog steeds glooiend. We zien velden met boekweit en koolzaad. Verder ook grasland. We zien kraanvogels overvliegen. Dat was een speciale ervaring. Ze vlogen in v-vlucht en waren herkenbaar aan de lange nekken en het speciale geluid. Die hebben we helaas niet op de foto.

Voor Mompach lopen we opnieuw door de bossen. Het begint een klein beetje te regenen. Dat was een hele korte bui, de regenkleding kon snel weer uit.

Tja, dan hebben we na de lunch een dilemma. We zitten op 14 km en de eerste plaats waar we een bus hebben is 6 km verder in Moersdorf. Het zou kunnen gaan regenen, dat wordt 14.30 uur. Bij vertrek in Mompach is het 13 uur. Uiteindelijk gaan we ervoor. We zien wel….. Geruime tijd lopen we weer over de hoogvlakte en de velden van boeren. Met mooie uitzichten over de heuvels van Luxemburg. De route ook hier heel goed gemarkeerd met de rode M of een route bordje.

Dan begint het, veel eerder dan gepland, keihard te regenen. Mijn wandelboek wordt onder de poncho drijfnat en het water loopt zo mijn schoenen in. We hebben dan nog een km of 2 te doen. In het bos gaan we van de route af naar Moersdorf. En dat is plotseling een hele steile afdaling over gladde stenen. Dat valt niet mee! Als we in het dorp aankomen zien we een bus naar Echternach. Marianne houdt die bus aan….die stopt midden op de weg. We mogen instappen.😃.

Even een kopje koffie in een cafeetje bij het busstation en dan gaan we naar ons hostel. Toch nog 1,5 km erbij en dan is het echt tijd voor ons etappe drankje.

Morgen gaan we verder met route 1 van de Mullerthal trail.

Mullerthal trail dag 4

18 oktober, 13,8 km, van Echternach via Berdorf naar Mullerthal, droog, 10-14 graden

Deze 14 km zijn de zwaarste van route 2. Er staat ook “3 schoentjes” voor de hele route, en dat vinden we ook. Goed te doen, maar erg blij dat we vandaag 14 km hadden gepland.

Direct bij het verlaten van Echternach klimmen we naar boven. Weldra komen we boven Echternach uit.

Het eerste hoogtepunt van vandaag is de Wollefsschlucht. Op informatie borden lezen we dat de rotspartijen al miljoenen jaren geleden gevormd zijn. We kijken in een diep gat en daar gaan we ook via allerlei trappen naar beneden. Je kunt nog net zien dat Elly al een heel eind weg is.

Ook al is het het zwaarste deel, we nemen de tijd uitgebreid rond te kijken. De ene rotspartij nog mooier dan de andere. We genieten er van.

Voor Berdorf is een ander natuurfenomeen. Een van de meest bekende van het Mullerthal. De Huellee grot. We lopen er onder door. Gewelven, met de meest mooie vormen en kleuren. We worden er stil van.

Heel vaak is de Mullerthal trail tussen de rotsen. Er zijn lange trappen aangelegd, smalle kloven worden gebruikt en op deze relatief korte afstand van 14 km hebben we meer dan 1800 hoogtemeters. We kunnen het allemaal en zeggen ook, dit kun je toch bijna niet navertellen…..? We lopen van de ene verrassing naar de andere verrassing en we blijven ons verbazen.

Rond 15 uur waren we in Mullerthal aangekomen. Eerst op zoek naar een restaurant voor ons etappe drankje, helaas alles gesloten. We gaan met de bus naar Christnach en kunnen daar overstappen op een directe bus naar Beaufort. Dat gaat snel! In een paar minuten was die bus er. Een etappe drankje nemen we in een hotel in Beaufort. Nu is route 2 van de Mullerthal trail helemaal afgerond. Morgen gaan we verhuizen naar Echternach en gaan starten met route 1. We zijn erg benieuwd……..

Mullerthal trail dag 3

17 oktober, 17 km, droog licht bewolkt 1-10 graden van Altrier naar Scheidgen en dan naar Echternach

Ook vandaag voelen we opnieuw, verrassing na verrassing en verbazing over de prachtige route door het Mullerthal. Op onderstaande kaart de donkerbruine route naar het noord oosten. Van de Mullerthal trail weer 17 km van route 2.

Het blijft stijgen en dalen, meest glooiend, soms pittig door lange trappen.

We gaan met de bus van Beaufort naar Echternach en daar aangekomen staat de bus naar Altrier al klaar. Wat is dat relaxed reizen. Zo hoef je niet met meerdere auto’s op en neer en het bevalt ons zo prima. Dichtbij de bushalte zien we een Maria beeld. “Gezegend” gaan we op pad.

Niet ver daarna komen we langs rotsen uit het nieuwe steentijd perk van 4000 jaar voor Christus. Enorm indrukwekkend. We kunnen ons niet voorstellen hoe het is ontstaan. Stuwing van water en daarna afbrokkelen door weersinvloeden?

Ook vandaag hebben we vele paden langs de rotsen. O a. De Mechelskierch en de Einsiedelei. Allemaal hoogtepunten op deze route.

In het stadje Scheidgen vinden we een hotel waar we welkom zijn voor een kopje koffie. Wel moeten we even plastic overschoenen aantrekken. Dat vinden we niet erg. We zitten warm en droog en na 9 km komt een pauze wel goed uit.

We zien ook vele soorten paddenstoelen vandaag. Ze schieten de grond uit. Sommigen lijken nog weer nieuw, anderen zijn gedroogd van voorgaande jaren.

Het zijn op deze route 2 van de Mullerthal trail steeds opnieuw rotsen. We voelen ons zeer klein in verhouding tot de enorme rotsen.

We denken dat we er bijna zijn……staat er op het bord nog 3 km….Nu weet ik dat de laatste 3 km altijd het zwaarst zijn, en toch, ook vandaag verrast het me en denk ik: nee hè? Niet weer een trap! Vlak voor Echternach een zeer lange trap, recht op de hoogtelijnen. Gelukkig zien we dat niet als we beneden zijn en nemen gewoon nog even pauze. Boven loopt het pad eerst in de bossen, tot we onder ons Echternach zien, met de kerk en aan de rechterkant het grote meer.

Je ziet het al, we moeten nog een heel eind naar beneden. Een steile afdaling voor we in Echternach zijn. Hier vinden we een cafe die vandaag (dinsdag) open is. Zeer voldaan en niet zo moe als gisteren, vinden we dat we het etappe drankje hebben verdiend.

Mullerthal trail dag 2

16 oktober, 19 km, zonnig 1-10 graden van Beaufort naar het dorpje Mullerthal over route 3, dan vanaf Mullerthal over naar route 2, naar Altrier. Het meest zuidelijke punt van route 2.

Zo ziet route 2 er uit, die doen we de komende dagen. Totaal is die ongeveer 37 km.

En vandaag zijn we dan echt begonnen met de 112 km lange trail. En wat voor een dag. Langs spectaculaire rotsen en ook door smalle rotsspleten, echt fantastisch! Deze koude morgen begon met een zonsopkomst…..een gouden zon over een deken van mist. Een kerktoren nog net te zien. Onze dag begon al zo mooi.

We starten vanaf Beaufort en gaan eerst via nog gladde loopplanken naar het kasteel van Beaufort.

Naar het dorpje Mullerthal lopen we geruime tijd langs een riviertje. Een riviertje tussen hoge rotsen, met grote stapstenen. Smalle onverharde paden, als we het water over moesten gaan, waren er vlonders. We moesten goed opletten om niet over de boomwortels te struikelen. Gewoon maar even stilstaan om al het moois goed te kunnen bewonderen. Hier en daar zijn watervalletjes. Kun je je voorstellen, geen verkeer te horen, alleen het geluid van de watervallen

Zo ging het tot Mullerthal. De eerste 8 km. We dachten dat er wel een restaurant open zou zijn voor koffie…..helaas Ruhe tag, zowel maandag als dinsdag. We hebben er toch even pauze en zitten er in de zon buiten. Gelukkig hadden we een lunchpakket gemaakt en (bijna) voldoende bij ons. Intussen zijn we in de mist terecht gekomen. Dat levert kunstwerkjes van spinnenwebben.

Na het dorpje Mullerthal gaan we overstappen naar route 2. Precies na Mullerthal kom je door het meest prachtige deel van de trail. Niet alleen langs de rotsen en ook tussendoor, de gangen soms niet breder dan 40 cm. Het is donker, de rotsen zijn niet recht van vorm, er zijn soms trapjes die je amper kunt zien. We vinden het een avontuur.

Bij de Kuelscheier kun je een hele smalle doorgang in. Ik ga buiten om, de anderen klimmen dapper nog weer omhoog

Ook daarna blijft het mooi. We zijn verrast van zoveel sprookjes achtige natuurverschijnselen.

Zo lopen we door naar Altier aan de grote weg (N11) met diverse bushaltes. We waren er net en daar kwam de gratis bus naar Echternach. Dat was 11 km en we waren er zo. Op het station van Echternach nemen we de bus naar Beaufort. Dat gaat helemaal over de haarspeldbochten. In Beaufort gaan we naar de plaatselijke bakker voor een kopje koffie of thee en ja daar hoort wat lekkers bij.

Vlak voor het eten gaan we ons etappe drankje halen in de bar van ons hostel. Proosten op deze wonderschone dag.

 

Mullerthal trail dag 1

15 oktober, 14 km, droog en zon 10 graden, vanaf Beaufort een extra rondje

Wat is het bijzonder om in de ochtend om 9 uur uit Den Bosch te vertrekken en dan 3,5 uur later in een totaal andere wereld te zijn. De verbazingwekkend mooie Mullerthal trail.

Een groot gebied met schitterende rondwandelingen, in de omgeving van Echternach. We overnachten in Beaufort, in de “jeugdherberg” en zijn vandaag gestart met een rondwandeling vanaf het hostel. Op deze kaart het meest noordwestelijke deel. Langs de Herkuleskapp, Steekaul en het dorpje Bigelbach.

We zijn op pad met: Mieke, Leo, Gerard, Janna, Elly, en Marianne

De route is zeer goed gemarkeerd. De GPX track met de afstanden heb ik op de website gevonden en er zijn busverbindingen om van de ene naar de andere plaats te gaan. Vandaag is het zondag en er zijn wegopbrekingen. Ik had gepland naar het beginpunt van alle wandelingen te reizen (Mullerthal), en dan terug te lopen. Dat zou 1 uur duren door de omweg via Echternach. Zo veranderde ons eerste plan. We kiezen voor de kortere rondwandeling. Het eerste deel was langs rotspartijen met diverse soorten gesteenten. We kijken de ogen uit …..😉

Bossen tegen de hellingen, dan weer beukenbossen, berken en dennenbomen. Her is er stil, we horen alleen onze voetstappen, over de pas gevallen bladeren. Nog niet zoveel, de herfst is pas vandaag begonnen, met een plotselinge daling van temperatuur. Bij de berkenbomen zien we heel veel vliegenzwammen. Die schieten, letterlijk, als paddestoelen uit de grond.

Aan de randen van de bossen hebben we mooie vergezichten. Dorpjes, dalen en weer opnieuw heuvels. Glooiend met steeds op de hoogte tussen 300 en 400 meter. Ook hele velden met koolzaad. Vast de 2e oogst, dit verwachten we in het voorjaar.

Het was een heerlijke eerste dag. We zijn om 17 uur terug in ons hostel. In de bar genieten we van ons eerste etappe drankje. We hebben er volpension en hoeven niet meer de deur uit. Na een wandeldag wel zo prettig……

Mullerthal trail

15 – 23 oktober 2023 .Op pad voor een nieuw avontuur in Luxemburg. De Mullerthal trail.

Mullerthal Trail
De Mullerthal Trail leidt wandelaars op ongeveer 112 km door het gevarieerde landschap van de Regio Mullerthal – Luxemburgs Klein Zwitserland. Op zijn drie routes komen alle natuurlijke bezienswaardigheden van de regio naar voren: bizarre rotsen, bemoste bossen, schilderachtige beekdalen en open weilanden. Steeds weer brengt u de Mullerthal Trail naar prachtige uitzichtpunten en culturele kenmerken.

De drie lussen van de Mullerthal Trail hebben elk hun eigen karakter. Op route 1 ontmoet u de veranderingen tussen de landschapselementen rotsen, bossen en weiden die typisch zijn voor de streek. Route 2 loopt door het hart van Klein Zwitserland en brengt de wandelaars naar spectaculaire rotsformaties. Route 3 biedt vooral prachtige beekdalen en romantische burchten.

Nog op pad in 2023?

Wie wil in 2023 met ons mee? Je bent van harte welkom

Er zijn plaatsen vrijgekomen bij de Rota Vicentina van 15-30 november. In 12 dagen wandelen vanaf Santiago do Cacem in Zuid Portugal naar Cabo de San Vicente in het uiterste zuiden van Portugal. Kijk voor meer informatie op de site bij: https://reizen.inbalansopweg.nl/reizen/rota-vicentina-zuid-west-portugal/

NIEUW voor 2023

4 dagen wandelen in Zuid Limburg van 10-13 december. We gaan van Epen naar Gulpen, van Gulpen naar Holset en van Holset naar Epen terug. De bagage wordt vervoerd. Voel je welkom om mee te gaan. Ieder jaar in december heb ik deze fantastisch wandeling gemaakt. Onderweg zijn er kroegjes open, zodat we warm kunnen pauzeren. Het is licht tot ongeveer 17 uur, dan zijn we altijd terug. Erg leuk in december zijn ook de vele mooie grote kerststallen. Kijk voor meer informatie op de site bij: https://reizen.inbalansopweg.nl/reizen/trainingswandeling-limburg/

Voor aanmelding of vragen, neem contact op via de mail info@inbalansopweg.nl

Walk of Wisdom dag 7

11 juli, 15 km van Ewijk naar Nijmegen, 20-30 graden

Yes, we did it! We hebben de Walk of Wisdom gerealiseerd. Van harte gefeliciteerd Josephine, Silvia, Lida, Annemie, Suzanne, Marianne, Constance en Marian

Onze Walk of Wisdom zit erop. De cirkel is rond. Begonnen in Nijmegen op 5 juli en nu na 7 dagen en 130 km verder zijn we weer bij de Stevenskerk aangekomen. Voor vandaag op onderstaande kaart het groene deel van Ewijk naar Nijmegen.

Wat is het heerlijk om zo vroeg te starten. Om 7.45 uur waren we de deur uit na een voortreffelijk ontbijt bij Annelies Cobussen, een adres dichtbij de route bij Ewijk. Speciaal ook omdat ze voor ons allemaal ruimte met bedden had in haar grote woning midden in de natuur.

Direct vanaf het vertrek gaan we door een bospad, een stukje van het Klompenpad en Boerenlandpad. Als we bij de dijk aankomen gaan we weer de uiterwaarden in. Een bijna onnederlands landschap, de nog lage zon maakt het water zilverkleurig.

Bijzonder is ook het Weurtsche straatje. Het Weurtsche Straatje wordt al eeuwen- lang belopen. De afgelopen decennia was het onbegaanbaar maar dankzij de inzet van het Historisch Besef Beuningen, Vrijwillig Landschapsbeheer Beuningen en Provincie Gelderland is het pad weer toegankelijk en ook in de route van de Walk of Wisdom opgenomen.Oorspronkelijk was het Weurtsche straatje een dijkje dat stamt uit de late Middeleeuwen. Het vermoeden is dat dit één van de eerste pogingen van de mens is geweest om de Waal te beteugelen. Omdat er een omgevallen boom over het pad lag, moesten we er overheen klauteren of onderdoor tijgeren.

Niet ver daarna komen we Nijmegen binnen. Over een dijkje langs een industrie gebied en dan gaan we over de prachtige brug, de Oversteek. Halverwege gaan we over een nieuw natuurgebied naar de Stevenskerk.

Blij en trots dat we er zijn. We hebben weer extremen getrotseerd. Kode oranje de eerste dag, helaas kon Silvia niet reizen. We zagen de extreme regen aan de andere kant van de Waal. Een dag met 33 graden en zeer warm. Een andere dag kode geel met grote kans op onweer. En wij? Wij hebben alle stappen gezet. Hebben ons aangepast aan de omstandigheden door heel vroeg te starten. Ook dat is Walk of Wisdom. Voelen…..”wat kan wel”? Daar zijn we uit gekomen en hebben oplossingen gevonden.

Onze harten gevuld, nieuwe vriendschappen opgebouwd,wijsheid meegenomen, heerlijk in de ontspanning gekomen, het mag zoals het kan. Nog nagenieten van de mooie en afwisselende natuur. Met bergen, bossen en rivierenlandschap met ontelbare bloemen. Zo nemen we afscheid van elkaar en van de prachtige Walk of Wisdom.

Tot slot: dit gedicht dat ik vond in de “Berghut”

Walk of Wisdom dag 6

10 juli, 25 graden, 23 km met omweg, licht bewolkt van Bergharen naar Ewijk

Wat een verrassend afwisselende dag! Met speciale kapel, bezoek aan de “berghut” en struinen langs de Waal.

Na 3 dagen verblijf in hotel de Keurvorst in Ravenstein gaan we weer verder. Een prima verzorging met uitgebreide ontbijt en lunchpakketten, een heerlijk menu en erg vriendelijk personeel. We hebben ervan genoten. 1 auto stond al in Ewijk, met 2 auto’s gingen we naar Bergharen.

We krijgen vanaf Bergharen meteen prachtige paden door het bos en over de landerijen. Het is nog heerlijk koel. Algauw komen we bij de boskapel, een mooi moment van bezinning. We lopen ook nog even langs de staties, weergegeven met beelden.

De paden zijn veelal onverhard. Het voelt als rijkdom. Paden speciaal voor de wandelaars van de Walk of Wisdom uitgezocht. Koren dat in volle groei het meest tot zijn recht komt. Een vistrap en zomaar in het veld een distelvink.

De verrassing van de dag is de uitnodiging om zomaar binnen te komen in de berghut. Koffie en thee staan klaar. We zitten op de grond, op een trapje, samen hebben we genoeg plek om even te rusten en van het uitzicht te genieten.

Dan gaan we verder naar het noorden, richting de Waal en komen langs Afferden. Bij een cafe (gesloten op maandag) halen we ook weer een ringetje. We vinden die in een vogelhuisje tegenover de ingang op het terras.

Over de Waalbandijk lopen we naar het oosten. De velden vol met oranje/bruine zuring, het gele Jacobskruiskruid, de bloeiende kaardebol en dan de wolken die het landschap zo Nederlands maken. In een meertje zien we honderden lepelaars. Erg mooi om te zien. Wel zijn we blij dat het maandag morgen is. Het is nu heel rustig.

Niet lang daarna gaan we via een klompenpad naar de Waal. We gaan “struinen”. Niet aangegeven met de engelvan de Walk of Wisdom. We houden de Waal aan de linkerhand en kijken op GPX waar we zijn. Dat gaat ons lukken. Zomaar een pad kiezen en kijken of je erdoor kunt. Avontuur. Misschien uit je comfort zone, met zijn allen helpen we elkaar. Mooi om te merken dat we als groep zo goed samenwerken en ook die richting uit durven gaan.

Bij de brug van Ewijk gaan we terug naar de weg. Precies daar aangekomen zien we weer een aanwijzing. Om de route te vervolgen kunnen we op de uiterwaarden blijven. We zien wel dat we dan iets terug moeten naar onze bestemming. Het adres van “vrienden van de fiets” van mevrouw Cobussen ligt ongeveer op 121,5 km. Aan de Waal komen we op 123 km uit en we kunnen niet eerder terug. Tja, ook dat hoort bij ” nieuwe wegen” vinden. Net als bij een heuvel, je weet nooit wat er achter ligt.Gewoon gaan kijken . ……

Morgen is de laatste dag. We zien er naar uit om in Nijmegen aan te komen.

Walk of Wisdom dag 5

9 juli, 19 km van Keent naar Bergharen, 33 graden en erg benauwd

Goedemorgen mooie morgen

Zo zag het er om 6.45 uur uit na ons vertrek vanaf Keent. Daar wil je wel even stil staan, om dit goed in je op te nemen. Vroeg omdat ook vandaag de verwachting is dat de temperatuur boven 30 graden komt en dan is het wijsheid zo vroeg mogelijk te vertrekken.

Tot aan de brug voor Ravenstein lopen we langs de Maas. Windstil en ook bijna helemaal stil. Op dit vroege uur op zondag is er ook nog geen verkeer.

We gaan de brug over en gaan aan de andere kant van de Maas naar het oosten langs Niftrik in de richting van Wijchen. Om 8 uur in de ochtend komen we langs hotel/restaurant Hoogeerd, het is al open als we daar zijn. Hier hebben we ook een ringetje gehaald, net als aan de Maasdijk bij Neerloon. Leuk om die met elkaar te delen.

Ook al zou het saai lijken om door Wijchen te lopen, dat is niet zo. We lopen vooral door groen en gaan onder A326 door naar Leur. Als we na bijna 2 uur lopen een bankje zien langs de kant van de weg, gaan we er even pauzeren.

We hebben vandaag gelukkig veel schaduw en ook onverharde paden. Door het Leursche Bos en het Hernensche bosch met de mooie molen.

Een mooi deel van vandaag is ook het kasteel van Hernen, waar we achterlangs door het kasteelpark gaan. Zo komen we bij Bergharen aan, het eindpunt van vandaag.

De afgelopen dagen hebben we steeds 2 auto’s bij het beginpunt gezet en 1 bij het eindpunt. Vandaag leek het mogelijk te zijn om met de bus en trein terug te gaan. Dat lukte helaas niet. Op zondag gaat er geen bus van Bergharen naar Wijchen. We gaan bij het cafe van de Forellenvisserij wat drinken en proberen daar een taxi te krijgen. Ook dat lukt niet. We bellen met Han de eigenaar van de Keurvorst en die helpt ons door de 3 chauffeurs op te halen. Daarna rijden Josephine en Suzanne om de anderen op te halen. Zo fijn om hulp te krijgen en dat we elkaar ook helpen als het nodig is.

Ook dat is voor mij Walk of Wisdom. Hulp vragen en blij zijn te ontvangen. Bij heet weer, kijken wat wel kan, door samen te beslissen om zo vroeg mogelijk te starten.

Walk of Wisdom dag 4

8 juli, 20 km van restaurant Walrick naar Keent, zeer heet, 20-33 graden

Zeer heet en 33 graden is echt te warm om 20 km te lopen. Dat betekent ook hier de “zomerdienst regeling”. Om 6 uur ontbijten en zo vroeg mogelijk starten. 1 auto bij het eindpunt zetten en 2 bij het beginpunt. Zo waren we om 7 uur gestart met de wandeling.

Direct achter restaurant Walrick vinden we de lapjes boom bij de ruïne van de Walrickskapel. Kapelruïne staat op de plek waar wellicht al vanaf de 9e eeuw koorts werd en wordt ‘afgebonden’ aan een zogenaamde koortsboom.

We vinden het prachtig in het vroege ochtendlicht. Het zonlicht is nog warm van kleur. Onze schaduwen lopen voor ons uit. We lopen langs de Overasseltsche vennen en de bijbehorende heidevelden. Op dit vroege tijdstip is er verder nog niemand onderweg

De wegen van Walk of Wisdom zijn zeer gevarieerd. Na de zandpaden komen we over boerenwegen met bij Boskant een mooie Mariakapel. Daar zijn we precies op de helft van de Walk of Wisdom. Plotseling worden we langs een pad geleid, die we bijna over het hoofd zagen. Dat is bij Molenhoek, met een molen aan de waterkant.

In de verte doemt de brug over de Maas op bij Ravenstein. Aan de overkant van de brug is een gedenkteken geplaatst bij De John F Tompson brug. Grave, 17 september 1944

De E-compagnie, verdeeld over elf C 47 Skytrains, had de opdracht gekregen om bij Grave de zuidzijde van de Maasbrug te veroveren.

Door een te vroege sprong kwam het grootste gedeelte van de E-compagnie terecht in het dorp Velp en omgeving.

In het leidende toestel zag Luitenant Thompson, staande in de deuropening van zijn C 47, dat ze boven de bebouwde kom van Velp vlogen en besloot te wachten. Boven open terrein gekomen werd er vervolgens gesprongen en men landde in de Marspolder dichtbij hun doel:de Maasbrug van Grave. Volledig afgesloten van hun eenheid werd besloten aan de opdracht te beginnen.

Na felle gevechten en zonder eigen verliezen lukte het om de opdracht uit te voeren en de zuidzijde van de brug te veroveren.

Het zijn allemaal van die mooie kunstwerken in Grave. Zo ook die van de engel vlak voor het Catharina hof gelegen aan de haven van Grave.

Grave zelf is een mooie vestingstad. De moeite waard om er even rond te kijken.

Door de velden gaan we naar het klooster van Velp. De aardappel velden staan in volle bloei. Mooi! De kerk bij het klooster van Velp is open en we ervaren daar een “verstillingsmoment”. Op de stoep hebben we onze lunch.

Het laatste deel van deze bijzondere dag gaan we door Keent. Helemaal open vlakte met veel wandelpaden, zelfs door de koeien weiden. Prachtig , en op het moment we daar lopen inmiddels heel heet. We sluiten er af bij de theetuin in de schaduw. Een echte aanrader.

Walk of Wisdom dag 3

7 juli, 26,5 km 28 graden zon, van Milsbeek naar Hatersche vennen, het blauwe deel van onderstaande foto.

Flink wat hoogteverschillen door Sint Jansberg, Mookerheide, Mookerschans, Heumense Schans. Een zeer mooie etappe en dat bij een temperatuur van 28 graden. We hebben genoten.

Gisteren waren we teruggelopen naar restaurant de Diepen. Toch nog weer 3 km erbij, totaal. Bij zo een fijne zomeravond konden we goed buiten zitten. Gelukkig nu met Silvia, zij was door de enorme storm niet eerder kunnen komen.

Vanmorgen gingen we al om 8.15 uur op pad. In de koelte waren we zo bij de Sint Jans berg. De Sint Jansberg staat bekend om prachtige bronbeekjes en fraaie oude bomen op heuvels die in de ijstijd gevormd zijn.

Het is vandaag een aaneengesloten natuurgebied. Na de Sint Jansberg komt de Mookerheide. Een uitgestrekt heidegebied met uitzicht over Cuijk. De heide is nog niet in bloei, we kunnen ons voorstellen dat met heide in bloei nog mooier zal zijn.

Daarna is het de beurt voor de Mookerschans met de uitkijktoren en de Heumense Schans. Op het moment dat we door een smal poortje gaan, is er een schaapherder met zijn hond aan het werk. Keurig wacht de hond tot alle schapen erdoor zijn, wij doen dat ook.

De Mookerschans is een van de twee aarden verdedigingswerken op de stuwwal tussen Nijmegen en Mook. Vermoedelijk zijn de schansen in de tweede helft van de 17de eeuw aangelegd, toen ons land onder stadhouder Willem 111 een turbulente tijd doormaakte. Of ze werkelijk zijn gebruikt, is niet bekend.

De Mookerschans en de noordelijker gelegen Heumense Schans hebben niet te maken met de beroemde Slag op de Mookerheide die in 1574 plaatsvond Mogelijk hoorden de schansen bij een of meer verdedigingslinies, die ter beveiliging van militaire kampementen waren opgeworpen in het open veld. Vanaf de schansen op de hooggelegen Mookerheide had men destijds een vrij uitzicht op het Mansdal. De Mookerschans heeft een beschermde status als rijksmonument en is in 1990 in opdracht van de gemeente Mook en Middelaar gerestaureerd. Hoe de schans er precies heeft uitgezien, weten we niet. Delen van de wallen en droge grachten zijn nog wel herkenbaar in het terrein.

Bij het restaurant van het zweefvliegveld terrein hebben we uitgebreid pauze. We hebben dan al 14 km gelopen en dat is de eerste horeca die open is. 4 km door bossen van Heumensoord. Heerlijk koel nog. Na Malden lopen we erg lang langs de weg. Het is dan heet en we puffen uit bij een huis in de schaduw, waar 3 stoelen staan. Dan verschijnt er een mevrouw en vraagt of we thee of koffie willen….daar hoeven we niet over na te denken. Graag!

De laatste km’s gaan langs de Hatersche vennen. Marian en Constance klimmen noget mij naar een mooi uitzicht. Dat willen we nog wel zien.

Daar kwamen we bij 2 auto’s aan die we er voor de wandeling hebben neergezet. We logeren in Ravenstein bij de Keurvorst. Daar op de markt hebben we ons etappe drankje.

Morgen gaan we weer terug naar de Hatersche vennen voor de 4e wandeldag. Het wordt tropisch weer, meer dan 30 graden. We gaan om 6 uur ontbijten……

Walk of Wisdom dag 2

6 juli 20 km, 23 graden veel zon van Groesbeek naar Milsbeek

Vandaag was het de dag dat we door Kranenburg en het Reichswald in Duitsland liepen.

Na een km of 8 beginnen met het Reichswald ook de heuvels, zoals Brandenberg, Freilenberg, Hertenkop, en Hunskubel. Zoals je ziet op onderstaand hoogteprofiel steeds omhoog en omlaag.

Vanmorgen werden we weer teruggebracht waar we gisteren waren geëindigd. Aan de overkant van de Wylerbaan gaan we meteen het veld in. De korenvelden zijn in volle gloed, de klaprozen aan de kant geven echt een zomergevoel. Waar zie je ze nog, en dat in combinatie met de korenbloemen?

Na een km of 6 komen we in Kranenburg. Vandaag de enige plaats met horeca onderweg. Kranenburg is al sinds begin 14e eeuw een bedevaartsplaats. Het verhaal gaat dat er een wonder plaatsvond aan de rand van het bos op de plaats waar de hostie was uitgespuugd. In Kranenburg vind je ook het monument ter gedachtenis aan de vele parachutisten die in 1945 om het leven kwamen. Wij gaan bij de bakker een kopje koffie halen en na afloop gaan we de kerk in. Hier kunnen we een echt kaarsje voor onze dierbaren aansteken.

Het Reichswald is dan niet ver meer. In de Middeleeuwen was het een enorm oerbos tussen Nijmegen en Xanten. Nu is het niet meer zo groot. Voor ons ongeveer 9 km door het bos. We ervaren er stilte en het is prachtig. Kleine paadjes tussen enorme varens, dan weer loofbos, afgewisseld met naaldbos. Hier lopen we op GPX, omdat de route hier niet is gemarkeerd.

Wat is heerlijker dan in deze stilte van het enorme bos, zomaar op de grond te zitten en ons lunchpakketje te gebruiken?

Als we uit het bos komen kijken we uit op natuurgebied het Koningsven. Vroeger een moerasgebied, helaas verloren gegaan door ontginning. Natuurmonumenten werkt aan herstel.

Ons etappe drankje hebben we in restaurant de Diepen. Hier in Milsbeek zijn we op 2 adressen van Vrienden van de Fiets. Bij mw Emons en bij mw Steinmetz. Bij mw. Steinmetz is het net een museum met heel veel kunst. Ze praat, en praat en praat😉 Wel heeft ze overheerlijke citroen cake voor ons gemaakt.

Morgen gaan we verder naar de Hatertse vennen.

Walk of wisdom dag 1

5 juli, storm en droog weer, van Nijmegen naar Groesbeek, 20 graden

De Walk of Wisdom is een 136 km lange route rondom Nijmegen met vooral de eerste dagen zeer veel hoogteverschillen. De vorm is van een vogel. Zie onderstaande foto.

De start is bij de Stevenskerk in Nijmegen. We gaan op pad met: Marianne, Suzanne, Lida, Annemie, Constance, Mieke en Marian. Sylvia hoopt morgen aan te sluiten. Door hevig noodweer in Noord Nederland reden er geen treinen vanaf Amsterdam. Constante en Marianne waren net op tijd. Later reden ook daar geen treinen.

Er was in Gelderland kode geel voorspeld en we hielden het goed in de gaten. De krul van de enorme storm en de vele regen lag net boven Nijmegen. Ongelooflijk dat we zoveel geluk hadden.

Wij gingen op pad voor de eerste etappe. Een zeer afwisselende route dour de Ooijpolder, door de heuvels bij Berg en Dal en tot slot over een pad van de boer.

Het eerste deel door de Ooijpolder is heel vlak. Na Persingen gaan we de heuvels in. Het blijft stijgen en dalen, de ene heuvels zit erop en de volgende ligt alweer voor je. Als het te stijl is, zijn er traptreden aangelegd

Vanaf de Stevenskerk ben je zo de stad uit. Door het hoog gelegen Valkhofpark dalen we af naar de Waal. Tot onze grote verrassing is het droog en we zien zelfs de zon. Over een hoge brug gaan we zo de Ooijpolder in.

De paden zijn smal, we moeten ons tussen de hoge distels heen wurmen. Op dat moment hebben we de regenkleding nog aan. De enorm donkere wolken hangen precies aan de overkant van de Waal. Zo passeren we ook de Bisonbaai voor bij restaurant Oortjeshekken uitkomen.

Na de Poort van Persingen lopen we door weilanden, op weg naar het pontje bij Ubbergen. Een pontje die we zelf in beweging moeten zien te krijgen met een stuur. Dat valt niet mee met de harde tegenwind.

Vele bergen later komen we bij de Duivelsberg. We passeren Boterberg, Ravenberg, Vossenberg en Wylerberg. Op de kaart te zien in de haarspeldbochten. Bij pannenkoeken restaurant de Duivelsberg is het goed vertoeven. We zitten zelfs in de zon.

Daarna is het nog 4 km naar de Wylerbaan. Het blijft glooiend, we zien prachtige wolken met daaruit toch een bui, die ver genoeg weg is om niet nat te worden.

Onze eerste onstuimige dag zit erop. We worden gastvrij ontvangen door Tony en Andre. We werden zelfs opgehaald, omdat Groesbeek toch nog 3 km van de Walk of Wisdom af ligt

Dutch Mountain Trail dag 6

24 mei, 16 km, zonnig 17 graden van Eijsden naar Maastricht

De allerlaatste beklimming is de berg D’n Observant, de meest westelijke top van de Dutch Mountain Trail.

En wat voor een berg……voor mij de eerste keer dat ik op d’n Observant kom. Met 157 meter hoog, lijkt dat niet zoveel. Uit onderstaand overzicht blijkt die zeer steil. En moeilijk was die ook. D’n Observant is geen natuurlijke berg, maar een afvalberg van de deklagen van de Sint Pietersberg, die voor mergel winning werd afgegraven. De naam komt van het Franciscaanse klooster dat vroeger op de Sint Pietersberg lag.

Deze keer konden we met de Pont over, die vanaf 10 uur vaart en vanaf Eijsden vertrekt. Op deze zonnige frisse morgen is het niet erg om daar even te wachten. Aan de andere kant van de Maas zien we een bord dat uit het Frans vertaald lijkt….😉

We lopen langs Lanaye een Franstalig, Belgisch dorp. Algauw klimmen we hoger en hebben uitzicht over de Maas en de Sint Pietersplas. Het klimt al gestaag, we denken nog is dit d’n Observant al?

De echte klim begint later. Over hele smalle paden, hier en daar moeten we ons aan de wortels van bomen omhoog trekken en houvast zoeken aan de bomen. We helpen elkaar met het aangeven van een stok, of zelfs een “kontje” geven was echt nodig. Sommige paden zijn hindernispaden omdat er ook nog eens boomstammen liggen. Let goed op: de route is gewijzigd, het aller gevaarlijkste deel is eruit gehaald. Je kunt ook kiezen om over een breed pad te gaan dat is de rode route naar de top.

Je kunt natuurlijk wel snappen dat we na dit avontuur zeer trots waren dat het ons is gelukt. We wisten ook: terug gaan is geen optie, we moesten door. Naar beneden gaan is waarschijnlijk nog veel gevaarlijker…..

Van harte gefeliciteerd! Deze toppers hebben alle 7 de summits van de Dutch Mountain Trail gehaald. Niet weten, kan ik het wel? Kan ik het nog? Hoe zal het gaan met mijn nieuwe knie? Heb ik voldoende stabiliteit om het te doen en ben ik goed genoeg getraind? Yes! Allemaal jezelf overtroffen met moed, en doorzettingsvermogen, elkaar helpen en als groep staan voor elkaar. We konden letterlijk op elkaar bouwen. Boven op die berg zingen Jan en ik nog voor onze medewandelaars “Pilgrim” van Enya. Een mooi moment.

Helaas was uitgerekend vandaag de trap bij de ENCI groeve in onderhoud en konden we er niet overheen. Vanaf het restaurant hadden we een prachtig uitzicht over de Groeve. Daarna gaan we langs de Maas naar het eindpunt van de Dutch Mountain Trail Maastricht.

Na een laatste etappe drankje gaan we weer naar huis. Ieder zijn eigen weg, verder met waar je was. Met de mooie herinneringen aan de Dutch Mountain Trail in je broekzak om altijd op terug te kunnen kijken.