Alle berichten van Mieke Schrieks

Voy de Vezelay dag 6

Via Lemovicensis

23 maart, zonnig 18 graden, 26 km van Captieux naar Bourriot en de herberg Saint Gor

Het lijkt heel wat als je naar het hoogte profiel kijkt. 40 meter stijgen op 15 km is dus echt wel vlak. Zo hebben we het ook ervaren. Een totaal vlakke etappe waar het gewoon lijkt dat we in Nederland lopen.

Vanmorgen gingen we om 8.30 uur de deur uit. Het was nog maar 6 graden, de nevel nog op de velden. Een mooie start! Het beloofd een mooie dag te worden.

We hebben overnacht in Villa Capsylvaine, een mooie plek met mooie kamers. We waren gewend aan een hartelijke ontvangst op de vorige adressen en dat viel nu een beetje tegen. Zo maak je vanalles mee op de Camino en leren we ook “het is wat het is” en gaan met goede moed op pad. Km’s op de oude spoorlijn, een heel goed wandelpad, alleen rechtdoor. Met…. helemaal geen modder. Marianne was even haar wandelstokken vergeten. Na 800 meter kwam ze erachter. Die heeft die afstand er nog 2 x bij gedaan. En Hinke is haar tegemoet gelopen.

Het is heerlijk vertoeven als we even pauze hebben. Na de regen en bewolkt weer voelt deze zon echt als kadootje.

We zijn ook verrast als we processie rupsen zien. We zoeken het op op internet en het blijken denne processie rupsen te zijn. Die gaan als een treintje achter elkaar en ze lijken aan elkaar vast te zitten. Niet zoals bij eiken processie rupsen, die gaan ok nog met velen naast elkaar.

In Bourriot zou voor ons vandaag de eerste bar/winkel zijn. Het loopt anders, die is dicht,  Dan gaan we naar onze overnachting Chapelle de la Violotte, dan nog 3,1 km. Die voelen zwaar, het zijn de laatste loodjes.

We zijn echt blij dat de zon schijnt, in de kerk is het heel koud. Er is geen verwarming, misschien maar 8 graden binnen. We blijven zo lang mogelijk buiten, tot de zon achter de horizon zakt. De ontvangst is bijzonder hartelijk en we worden verwend. Er wordt voor ons gekookt!

Voy de Vezelay dag 5

Via Lemovicensis

12 maart, 12 km van Beaulac naar Captieux, licht bewolkt 14 graden

Het liep anders dan gepland. We zouden tot Billon lopen, maar het vervoer ernaar toe was lastig te regelen. De mevrouw van de chambre d’hote zou 3 x moeten rijden en de kosten zouden €60 per rit zijn. Dat vinden we teveel van het goede en we besluiten onze etappe van vandaag te eindigen in Captieux. Morgen wordt het dan waarschijnlijk weer 25 km. Na deze rustdag hebben we er wel weer puf voor…..

We vervolgen onze camino over de Voi Verte, die ook grotendeels samen loopt met de GR 654. Die maakt af en toe extra lussen en is daardoor langer. De Voi Verte van Bazas naar Captieux. Geen hoogteverschillen, over een pad wat vroeger het spoor was. De zon van deze morgen maakt het erg mooi. De vele mossen komen goed uit en er bloeit volop (een soort) brem. Het voelt al direct als aangenaam voorjaarsweer. De grote varens nog bruin van de winter.

Zo komen we al voor de middag in Captieux aan. Nog een beetje vroeg voor het etappe drankje….deze foto is van gisteren.😉

Vanavond gaan we naar de pizzeria.

Voy de Vezelay dag 4

Via Lemovicensis

11 maart, 25 km veel regen 13 graden, van Auros naar Beaulac. We zoeken op Organics naar de kortste weg, die is al 22 km en zoals je ziet op het 2e overzicht, het zijn er altijd meer.

Onze zuster van ontvangst, zuster Magdalena, van het klooster Sainte Marie du Rivet, neemt afscheid van ons. We hebben een hartverwarmende ontvangst gehad. Het is al aan het regenen als we vertrekken, we hebben de regen kleding al aan en voor extra bescherming soms ook nog een paraplu.

Tot aan Bazas blijft het regenen. Daarna komt er ook af en toe een zonnetje, afgewisseld met felle buien. We hebben zelfs hagel gehad.

Met een zware bui vinden we even een boerenschuur, er staat een hek voor wat er zomaar opzij schuiven. Zo kunnen we toch even droog zitten en wat eten.

In Basas zijn we toe aan een goede pauze. We vinden een cafe en mogen er een Hamburg opeten die we een paar deuren verder kunnen kopen. Een goed idee van samenwerking.

In Basas staat de deur van de kerk open. Een prachtige kerk Saint Jean Baptiste uit de 11e en 14 e eeuw. We kijken er onze ogen uit.

Na Basas volgt een fietspad dat loopt tot aan Captieux. Vooral vals plat, je merkt niet zo dat je stijgt, en toch voelt het net of er aan je getrokken wordt. Een mooi pad, vandaag hadden we weinig modder. Langs dit pad is alles onder water gelopen . 10 cm hoger en het pad is ook onder water. Ook in de middag worden we met regelmaat verrast door weer een bui. Aangekondigd met wel een hele donkere lucht. Het is regenjas aan, regenjas uit.

Door de buien en de afstand toch weer een zware dag vandaag. Het etappe drankje is verdiend!

Voy de Vezelay dag 3

Via Lemovicensis

10 maart, 10 graden, bewolkt, klein beetje regen van Pondaurat naar Auros, 17 km

Van Pondaurat volgen we eerst de route naar Auros om daarna maar liefst 5:km van de route af te wijken naar ons overnachtings adres de Abbeye Sainte-Marie du Rivet. (Blauwe pijl op de kaart) Ja je leest het goed…voor 2 nacht in het klooster ingetreden.

Wat een fantastische verzorging hebben we gehad bij Nicole en Michiel Jamain. Speciaal voor ons had ze matrassen op de grond gelegd, zodat we niet met 2-en in 1 bed hoeven te slapen. Een wel 7 gangen menu, met soep, pate, salade, kip met frites, kaas plankje en vla. Ze heeft ook nog onze kleren gewassen, wat kunnen we ons als pelgrims nog meer wensen? Vanmorgen was Nicole ontroerd toen we weggingen en wij gaan met een blij gevoel op weg. “Bee happy” zoals boven dit blok staat. Intussen wordt onze bagage door een buurvrouw opgehaald en weggebracht.

We gaan nog even de kerk in van Pondaurat en Ada en ik zingen samen “Pilgrim” van Enja. Daarna verlaten we Pondaurat, met ook nog een blik op de oude brug.

In het boekje van Miam Dodo had ik het al gezien. De route loopt veel door het bos en inmiddels weten we dan ook….heel veel modder. Licht stijgend en dalend, we blijven tussen de 50 en 100 meter. Zo gaan we naar Savignac. We nemen daar een broodje voor onderweg.

In Auros zijn we nog precies op tijd voor een kopje koffie met iets lekkers bij een bakker. Om 12.30 uur gaan de meeste winkels dicht, echt iets om in Zuid Frankrijk rekening mee te houden.

Na Auros gaan we over de weg naar het klooster. We worden er ontvangen door moeder overste en later regelt zuster Maria Magdalena onze overnachting. We hebben een grote 4 persoonskamer en 3 1 persoonskamers. We zijn ook van harte uitgenodigd bij de vespers. De nonnen zingen erg mooi. Het valt ons op dat er nog wel 8 jongere zusters zijn.

Zuster Magdalena heeft ons ook geholpen aan een chauffeur voor morgen. We gaan wandelen tot en met Bernos Beaulac en slapen in Captieux. We hebben dan ook vervoer voor de bagage en voor onszelf nodig. Stap voor stap komen we er ook…..

Voy de Vezelay dag 2

Via Lemovicensis

9 maart, 20 km, eerst bewolkt later zonnig van Pellegrue naar Pondaurat

Met de voorbereidingen van de route thuis heb ik de site van santiago.nl gebruikt met daarop de adressen. Die zijn heel compleet. Ook het boek van Miami Dodo dat ook weer helpt met het vinden van overnachtingsadressen. In maart is nog veel gesloten en dat valt niet mee. In het laatste boek staan ook de km genoemd. Kennelijk een misrekening, de afstand naar La Reole is 30 km. Dat is echt te ver, zeker omdat we pas op de 2e dag zitten. Onze gastheer van gisteren bracht ons weg naar Saint Ferme, 10 km verder. Gisteren kwamen we er ook achter dat we niet in La Reole slapen, maar in Pondaurat. Ook weer 8 km voorbij La Reole……..

Het landschap is opnieuw heel glooiend. We hebben een droge dag en in de middag gaat de zon zelfs schijnen. We lopen in het begin vooral over rustige verharde wegen. Overal waar we kijken de druivenranken keurig op een rij. We komen ook langs Chateau de belle Assise.

Voor we bij de top voor La Reole waren moesten we toch door heel veel modder. Net boven de schoenen, zeg maar.  Een apart pad voor de pelgrims. We konden niet naar rechts, daar stonden de koeien.

We dalen af naar La Reole en vinden in het centrum een bar. Tijd voor het etappe drankje? Nog niet want we moesten nog 8 km. Uiteindelijk besloten we om toch niet te gaan lopen. We proberen een taxi te bereiken, dat lukt niet, het is zaterdag en dan blijken ze niet te werken. Een hele aardige bezoeker van het cafe wil ons wel wegbrengen. Wauh, alweer gastvrije hulp.

Zo liep het vandaag allemaal anders…. Als we op de bestemming zijn, ga ik altijd bagage vervoer regelen voor de volgende dag. De mensen waar we slapen, konden het niet voor ons. Dan maar even naar die aardige mevrouw die naast de “Marie” (gemeentehuis) woont. Die wil ons heel graag helpen. Zo verliep dag 2, morgen weer een nieuwe pelgrims dag.

Voy de Vezelay dag 1

Via Lemovicensis

8 maart 25 km, eerst regen, later droog van Saint Foy la Grande naar Pellegrue

Een stevige etappe voor de eerste dag, volgens Organics 21 km, wij hebben 25 km gelopen, naar de supermarkt in het begin, een keertje fout gelopen, even een stop bij een winkel voor koffie en dan is er de km nog niet bij om Hinke terug te halen.

We beginnen eerst met een bezoek aan de supermarkt. Vanaf ons hotel komen we er toch langs en heel veel dorpjes zijn er niet langs de route. Intussen is het gaan regenen en we doen de regenkleding aan. Een test, wie blijft droog, welke schoenen zijn nog waterdicht? Ik heb voor het eerst “regenpijpen” bij me, (broekspijpen zonder broekje) die bevallen me goed. Mijn poncho is aan vervanging toe, het leek of het onder de poncho net zo nat was als er boven. We doen het ermee, en hopen dat de regen meevalt.

Het is een zeer mooie route in het glooiende Frankrijk. Door de wijngaarden, de druivenranken nog kaal, klaar om te gaan groeien. Kom maar op met die zon……..Wel zien we volop voorjaar in de heerlijke geurende mimosa. Genieten.

Maar ook ….ploeteren door de modder en ook….hoe is het ook alweer om heuvels te klimmen. Met de berg mee ipv knokken om boven te komen. Ellen weet het ook weer, en die komt zo makkelijk boven. Ben trots op al deze kanjers.

Als we toe zijn aan een pauze zien we in een gehuchtje een overkapping. Hier kunnen we even schuilen. Het eerste mooie kadootje is binnen. Als het regent is het fijn om overdekt en uit de wind te kunnen staan.

En dan komt nummertje 2 van de mooie momenten.Vlak voor Champlong ontmoeten we een heer, die ons vertelt dat er een winkel is waar we koffie kunnen drinken. Hij belt voor ons om te vragen dat die mevrouw nog even voor ons open zou willen doen. Wauh, speciaal voor ons open en een kopje koffie kopen.

En nummertje 3 van de Camino kadootjes……Even verder zien we dat het dan nog 10, 5 km is en we zitten op 14. Pfff…. Inmiddels is het droog en we lopen door het mooie glooiende landschap. Na 7 km willen we even pauzeren. Ik zie een huis, een auto voor de deur, er komt iemand naar buiten en ik vraag of we even in de carport mogen schuilen. Onze broeken ver onder de modder, binnenkomen, dat kunnen we toch niet doen? Zeker zeggen die hele aardige mensen, kom binnen, dan maak ik thee. Tjonge, we worden blij van zoveel gastvrijheid.

Dan is het nog 2,5 km voor we in Pellegrue zijn. Eerst een etappe drankje, dan boodschappen en intussen is het gaan regenen, dus voor dat laatste stukje toch nog weer de regenkleding aan. Wat een geweldige 1e dag!

Voy de Vezelay

Via Lemovicensis

7 maart 2024 op weg naar Saint Foy la Grande in Zuid Frankrijk om in 16 dagen naar Saint Jean Pied de Port te gaan. Op onderstaande kaart ten zuiden van Perigieux.

Deze keer met 7 wandelaars, Mieke, Marianne, Dike, Hinke, Ada, Ellen en Hilde.

We vertrekken met de trein uit Amsterdam of Rotterdam, Antwerpen of Brussel. In Paris Nord stappen we over op de metro naar Paris Montparnasse. Daar vertrekt onze trein naar Bordeaux Saint Jean. De laatste overstap is naar Saint Foy la Grande.

Spannend of het allemaal gaat lukken…….

De eerste trein had 15 minuten vertraging. Zou het ons lukken op tijd te zijn? Ik had metrokaartjes in het restauratie rijtuig gekocht, dus hup de trein uit, naar de metro en dan de paarse lijn naar Bergerac. Het klopte allemaal. De metro komt precies aan als wij er zijn. Hinke kan nog precies instappen. De andere treinen waren mooi op tijd. Om 17.45 uur zijn we op de eindbestemming…..

We overnachten in hotel La Gare, tegenover het station.

Ons avontuur gaat beginnen. Morgen gaan we op pad naar Pellegre

Brabants vennenpad dag 4

Dagwandeling

1 maart, 18 km, licht bewolkt 10 graden van Son naar Collse molen, ten zuiden van Nuenen

Vol goede moed gaan we vandaag op pad voor het vervolg van het Brabants vennenpad.

Vandaag op pad met 7 wandelaars. Josephine, Gonnie, Emmy, Ingrid, Margareth en Leo. Op de paal zie je dat hier ook de Camino Brabant loopt.

Je ziet op de kaart dat we niet ver van de Dommel hebben gewandeld. Zoals in het boekje van het Brabants vennenpad staat is er ook een alternatief gemarkeerd voor het geval het hoog water is. Dat was ook steeds nodig! We hebben steeds geprobeerd om de route te volgen, maar we moesten toch terug. Zie bv bij Nederwetten. De plassen werden te diep en we moesten terug.

Het eerste deel van de route is ten oosten van Son. Meteen de natuur in, langs het Wilhelmina kanaal. Na 5 km vinden we een fijne pauze plek bij de Sonse Jachthaven.

We vervolgen onze weg en komen dan door de weilanden van de Dommel. Het is er prachtig! Smalle paden, met veel modder, die we proberen te trotseren. Deze eerste foto toont de brug die net onder water staat. Dat was onze route. We gaan hier toch echt terug.

We proberen het steeds opnieuw. We hebben ook echte bruggenbouwers bij ons. Elkaar helpen om de plassen te passeren. Met hoge schoenen gaat het nog net precies. Bij lage moet je al oppassen dat het water niet je schoenen inloopt.

Naar Opwetten was het weer goed te doen. Bij de Opwettense Molen is het goed vertoeven. Zo 3 km voor het einde van de etappe nemen we even de tijd voor ons etappe drankje.

Die laatste km gaan over rustige boeren weggetjes. We passeren de A270 en merken op dat het er zo landelijk is, met Eindhoven vlak bij. We eindigen onze wandeling bij de Collse molen.

Dagwandeling N70

Dagwandeling,

28 februari, 15 km, droog, 10 graden.

Deze wandelroute geeft een prachtig beeld van de stuwwal bij Nijmegen. Hij gaat over 8 ‘bergen’ en door bossen in het Rijk van Nijmegen. Met prachtige vergezichten over polders, schilderachtige laantjes en het rivierenlandschap.

Het is echt heuvels lopen en dat zie je goed in het hoogte profiel. Geen stukje plat en het was dan ook een goede training. Kijken of we al klaar zijn voor onze camino van 7 maart voor Dike en Ellen en voor Ina, Berreke, Elly, Jose en Henny die op 19 april met mij mee gaan vanaf Saint Jean Pied de Port. Alvast voor een kennismaking voor Mieke. Of voor Anton, Bernadette, Dina en Yvonne om die schitterende wandeling weer eens te ervaren. Voor ieder van harte welkom en alvast Burn Camino.

Vlnr Elly, Dina, Anton, Bernadette, Ina, Jose, Henny, Yvonne, Dike, Berreke, Mieke en Ellen

Deze keer starten we in Beek Ubbergen bij hotel Spijker, die zijn na afloop van de wandeling open voor het etappe drankje. Het stijgt en daalt en steeds opnieuw een stijging en daling over al de bergen.

We hebben na 3 km pauze bij restaurant de Duivelsberg. Rondom Nijmegen is “Mariekenbrood” bekend. Een lekkernij met spijs. Die wil ik wel weer eens proberen. Daarna gaan we over de o.a over de Sterrenberg, de Hanenberg en Hengstberg en Stollen erg, allemaal tussen 70 en 90 meter. Hier en daar hebben we modder paden. De andere wandelaars hebben voor ons meestal een ommetje gemaakt, zodat we niet erg vies werden.

Echt een hele mooie wandeling, die we afsluiten met een etappe drankje bij hotel Spijker, waar we van harte welkom zijn.

Kustpad naar Scheveningen dag 4

Meerdaagse wandeling

21 februari, 20 km, meest droog, einde dag regen, 10 graden

Deze heerlijke dagen van het kustpad van Brielle naar Scheveningen zitten erop. Vanmorgen gingen we eerst naar Scheveningen met de taxi, om daarna terug te lopen naar Ter Heijde.

Eerst een stukje direct langs de kust van Scheveningen. Langs de kunstwerken van Scheveningen en als we terugkijken zien we de Scheveningse pier.

Bij de Scheveningse haven wacht deze reiger op een lekker hapje.

Na de stad wordt de route geleid door de bosjes van Poot en het Westduinpark. Heel verrassend, we zien de Sleedoorn in volle bloei. Het stijgt en daalt door de duinvalleien.

Ook vlak voor Kijkduin is het verrassend mooi. Smalle duinpaden met uitzicht op de vele hoogbouw van Kijkduin en de zee.   Hier hebben we even pauze. Daarna gaan we door de parken van Loosduinen en Poeldijk. Te beginnen met een stevige klim op een lange trap..

De laatste km willen we nog even over het strand. De route makers van het kustpad hebben de mooiste paden meegenomen. En dat betekent zeker niet de korste weg van zuid naar noord. Op de strand is het net gaan regenen en dat valt niet mee met de harde tegenwind.

Wat is het dan heerlijk om onze wandeldagen af te sluiten met een etappe drankje bij het Coast Beach House, een strandtent ongeveer 1 km van het hotel waar onze auto’s staan.

Elly, Piet, Hans, Tiny, Els, Marjo, Joepke, Gerard en Patricks, dank jullie voor de gezellige dagen. Daar kunnen we met een goed gevoel op terug kijken. Volgend jaar gaan we voor het vervolg.

Kustpad naar Scheveningen dag 3

Meerdaagse wandeling

20 februari, 23 km, harde wind kracht 5 vooral in de rug😉

En dat is alweer de derde dag van ons kustpad. Vanaf Maasdijk naar Hoek van Holland en dan naar het noorden vooral over het strand. In Hoek van Holland start  deel 2 van het Kustpad en gaat door tot Den Helder.

We hebben overnacht in Hoek van Holland en worden eerst door chauffeurs Elly, Piet en Gerard naar de vertrekplaats gebracht. Die rijden door naar ons eindpunt van vandaag het Fletcher Hotel van Ter Heijden. En als de chauffeurs dan worden teruggebracht is dat erg fijn! Zo konden we tegen 10 uur vertrekken.

De route van vandaag leidt ons door het Staelduinse bos. Een heel gevarieerd bos. We komen er veel wandelaars tegen, die ons waarschuwen voor hoog water. De kinderen hier hebben schoolvakantie en wat is voor hen heerlijker dan met laarzen aan door de diepe plassen te gaan. We vinden ze ook diep, maar vinden toch onze weg door de struiken. Een erg mooi bos. We zien ook bunkers, sneeuwklokjes en tot onze verbazing al bladeren aan de bomen en struiken komen.

We passeren een bord met “verboden toegang” vanwege bos werkzaamheden. Nou weet ik wel dat dat moet, maar we liepen door. We hoorden geen enkele machines……worden we aangehouden door boswachters die erop toezien dat wandelaars zich aan de wet houden. Tja…. Ik heb ze gelijk gegeven en hoopte dat ze geen boetes zouden geven. We komen er goed vanaf. Geen boetes…..ik heb wel moeten beloven het niet meer te doen.

Na Hoek van Holland was het de bedoeling om eerst een km of 3 door de duinen te gaan. Dat lukt ons niet. Het pad is volledig vol met water. We volgen eerst het fietspad en gaan daarna voor de laatste 5 km over het strand naar Ter Heijden. Precies wind in de rug, het zandstralen gaat langs ons heen. We krijgen het gelukkig niet in ons gezicht.

Even goed opletten waar we de duinen weer terug over moeten gaan. Na 6 km over het strand is ons hotel precies achter de duinen. Een heel afwisselende dag.

Morgen de laatste dag alweer, dan gaan we van Scheveningen terug naar Ter Heijden.

Kustpad Brielle Scheveningen dag 2

Meerdaagse wandeling,

19 februari, 23 km meest droog, 10 graden

We verbleven midden in het centrum van Brielle. Dit betekent dat we de km door Brielle deze morgen hebben afgerond.

In Brielle stap je terug in de tijd. Een oud vestingstadje, met vele monumentale gebouwen. Sinds 1975 is Brielle aangewezen als monumentaal stadsgezicht. De vestingwerken zijn intact evenals 2 van de 4 stadspoorten. Gerard wilde wel even in de galg.

Brielle ligt aan het Brielse meer. Oorspronkelijk was het deonding van de Maas, met een belangrijke vaarverbinding met Rotterdam. De riviermonding slipte dicht en nu is het afgedamd en voor recreatie geschikt. Wij zijn vooral onder de indruk van de enorme bruggen en viaducten. Die zien we als we op weg naar Rozenburg gaan. Vanaf Rozenburg gaat er een gratis pont naar Maassluis.

Intussen genieten van de donkere luchten en zijn we blij dat het zo goed als droog is vandaag. Ook Maassluis heeft een heel sfeervol centrum. Na 13 km hebben we er pauze bij monsieur Paul. Maassluis heeft ook haventjes, in deze wintermaand is het er rustig.

Na de lunch gaan we door het sfeervolle Maasland. We zien al sneeuwklokjes en  narcissen in bloei. Opnieuw vele watertjes en bruggen. Door de polder gaan we terug naar Maassluis West. Met veel modder en glibber partijen. Onze wandeldag zit erop. We kijken terug op een heerlijke dag! Dat verdient een etappe drankje.

Kustpad van Oostvoorne naar Scheveningen dag 1

Meerdaagse wandeling

14 km, motregen, soms wat meer, van Tenedaplas naar Brielle

Sinds een paar jaar gaan we ook 4 dagen op pad om een deel van het kustpad te doen.

En dan vandaag het eerste stukje. We waren vandaag om 12 uur in Brielle en gingen met 2 auto’s naar het beginpunt. Het einde van vorig jaar. Over het mooie Goeree Overflakkee.

We zijn op pad met: vlnr Piet, Mieke, Elly, Els, Joepke, Patricks, Tiny, Marjo en Gerard.

Eerst door het prachtige duingebied ten noordwesten van Oostvoorne. Ook hier is het erg nat, op de meeste plaatsen konden we er goed door. Bij enkele grote plassen probeerden we heel snel te lopen om niet te diep te zakken. Bij de meesten gelukt, het water ging net niet in de schoenen.

Na een km of 6 gingen we op zoek naar een pauze plaats. Volgens Google mais zou er een open moeten zijn. We gingen er zelfs voor terug. Helaas toch gesloten. Er zagen wel ergens licht branden. Daar gingen we naar toe. De mensen van een camping (Molecaten park Kruiningergors) waren aan het verbouwen en wilden zeker voor ons nog een kopje koffie maken. Wat een mooie gastvrijheid. We waren er erg blij mee.

Door de polder gaan we naar Brielle. Eerst langs de Stenen baak. In 1630 als eerste stenen vuurtoren bij Brielle gebouwd. Brielle had in die tijd nog een haven aan zee.

Daarna gaan we door de polder naar Brielle die we van verre zien liggen. Over de dijken en langs de vestingwerken. Morgen gaan we nog even verder in Brielle rondkijken.

Brabants vennenpad dag 3

Dagwandeling, ,

14 februari, 20 km, motregen, 13 graden

De start is in Olland vandaag. Volgens het Brabantse vennenpad, zouden we na 20 km in Son aankomen. Hieronder zie je hoe we er uiteindelijk gekomen zijn.

We wandelen van Olland via Rijsingen naar Sint Oedenrode. Dat was de bedoeling door het Dommeldal. We vonden een ommetje Rijsingen waardoor via een mooi paadje, nieuwe wegen vonden. Het water van de Dommel staat erg hoog. Ook de wandelpaden zijn inmiddels rivieren geworden en we gaan terug naar de verharde weg.

Vlnr. Bernadette Janita, Frans, Dina, Marjo, Hennie en Ingrid

We komen Sint Oedenrode binnen via het kasteel Dommelrode. Daar hebben we onze pauze. Wat mooi dat we gastvrij worden ontvangen bij Braveau, daar hebben mensen met een beperking de mogelijkheid ervaring in een restaurant op te doen. Op deze Valentijnsdag prachtig versierd.

Na Sint Oedenrode loopt de route onder de A50 door. Een stuk fietspad en wat staat er? Afgesloten vanwege hoog water……we zien voor ons wandelaars een verhoging. Daar durven we wel op. We moeten erg bukken en komen zo aan de overkant. Een eindje verder loopt de route naar de Dommel. Dat gaat opnieuw niet lukken en we passen steeds de route aan, om weer terug te komen op het vennenpad. Daarna gaan we naar het Vresselsbos met de vennen, o.a. Hazenputten. Ook dat lukt niet en zo komen we uiteindelijk bij de Vresselse hut. Even droog worden, uit rusten en dan ervoor kiezen om de doorgaande weg naar Son te nemen.

Deze heerlijke wandeldag zit er weer op. We gaan steeds opnieuw proberen andere wegen te vinden.

Brabantse vennenpad dag 2

Dagwandeling,

7 februari van Boxtel naar Olland, droog 7 graden 18 km

We gaan vandaag vanaf station Boxtel op pad. Een prachtige route langs de Dommel, door natuurgebied de Geelders. Ook zijn we bij het Sint Jans pontje aangekomen……oversteken konden we wel, de route vervolgen naar Liempde was niet mogelijk.

Vlak na station Boxtel komen we langs kasteel Stapelen. Daarna gaan we naar de Dommel. Zo dicht bij de bebouwde kom en toch al meteen zo rustig. De Dommel is ver genoeg gezakt. We kunnen er met droge voeten lopen.

Vlnr Elly, Henny, Silvia, Jeanette, Arien, Mieke, Josephine, Joepke en Ingrid. Fotograaf Annemarie

In de Geelders is het bijzonder nat. We komen een heel eind. Plotseling is het echt te nat, een beetje modder en natte schoenen is niet erg. Wel als de plassen zomaar enkel hoog worden. We passen de route aan en door het wandelroute netwerk vinden we een ander pad.

We dachten dat de rest over verharde paden zou gaan. Dat was niet het geval. Richting Sint Jans pontje ging het nog net. We steken over. De stroming is heel sterk en we mochten met 5 op het vlot. Aan de overkant zou het wandelpad naar Liempde moeten gaan. Dat was volledig overstroomd. Dus toch maar terug. De pauze die we in Liempde hadden bedacht laten we achterwege en gaan naar Olland.

De bar is daar open en we zijn van harte welkom voor ons etappe drankje. We kijken terug op een bijzonder geslaagde dag. De overige bezoekers vonden dat we allemaal blij waren….

Brabants vennenpad etappe 1

Dagwandeling, ,

6 januari, 10 graden, 18,4 km van Oisterwijk naar Boxtel.

“Het is altijd weer” is mijn motto, tenzij KNMI een weer waarschuwing heeft. Dus wij gaan op pad, voor deze uitdagende etappe, vol met nog meer vennen, dan op de kaart staan.

We zijn op pad met Ria, Marleen, Josephine, Frans, Gonnie en Henny. Deze dapperen durven het aan om “nieuwe wegen te zoeken”

De route is geel/rood gemarkeerd en volgt gedeeltelijk het wandelroute netwerk. Ik gebruik Topo GPS als wandelapp en daar kun je ook het wandelroute netwerk downloaden. We hebben ongeveer de eerste 15 km kunnen lopen, daarna was het te nat. Op onderstaande kaart, de roze lus hebben we niet kunnen lopen.

Sommige banken zijn nog net droog, doordat ze wat hoger liggen. Kleine riviertjes zijn plotseling brede riviertjes geworden. We hebben heel goede “padvinders”. Zij lopen voorop.

Vlak na het rolstoel pad is de etappe rechtaf langs de zandbergsvennen. Dat gaat echt niet en we gaan terug. Wel nog even pauzeren. Achter een boom is een heel klein stukje uit de wind.

Via de Roond gaan we terug naar Boxtel.

Het laatste stuk door het industrieterrein. Zo komen we weer bij het station uit. Voor wie wil nog even een etappe drankje bij het stations restaurant. Een heerlijke dag!

Nieuwsbrief december 2023

nieuwsbrief

Ook jij bent van harte welkom!
“Op pad naar het nieuwe onbekende……..”

In deze nieuwsbrief:
– Kerstwens
– Beschikbare plaatsen in 2024
– Reservelijst 2024
– Hoe is het met Mieke?
– Plannen voor 2025
– Dagwandelingen
– Informatie avonden

Kerstwens
“Dankbaar op weg, stap voor stap weer vooruit.
Achterlaten wat niet meer nodig is.
Op pad naar het nieuw onbekende…..
In Balans op Weg

Fijne feestdagen en een gelukkig 2024!

 

 

Wandelen in Nederland en België, plaatsen vrij 2024

14-19 juli 2024 Eislek trail in de Ardennen. 60 km, 3 etappes van de Eislektrail van La Roche naar Tavigny en 2 rondwandelingen. 3 plaatsen vrij op een meerpersoonskamer. We verblijven op 1 adres, je hoeft geen bagage te dragen. Kijk bij https://reizen.inbalansopweg.nl/reizen/ardennen/

Nieuw: 16-19 december 2024 4 dagen wandelen in Zuid Limburg met herberg de Smidse als uitgangspunt. We gaan het mooie heuvelland rondom Epen ontdekken. Kijk bij https://reizen.inbalansopweg.nl/reizen/wandelen-in-zuid-limburg/

Reservelijst 2024

Ik ben erg trots op het feit dat alle andere wandelingen in 2024 vol zijn. Dat is erg hard gegaan. Op dit moment komen er af en toe nog plaatsen vrij, door annuleringen. Als je interesse hebt voor een camino of wandeling in Nederland in 2024, kun je je opgeven voor de reservelijst.

Het actuele totaal overzicht staat hier:
https://reizen.inbalansopweg.nl/wandelreizen-2024/

Mieke Schrieks Camino

Hoe is het met Mieke?

Inmiddels weer goed met heel veel zin in 2024 en ook 2025……

De laatste maanden van 2023, heb ik de planning aangepast, met minder km’s en vlak in Nederland. De lezers van de reisverslagen hebben tussen de regels door kunnen lezen dat ik niet volledig in staat was om de camino francais te begeleiden.
Dat kwam doordat ik in de zomer, helaas een 2e longembolie had. Ik heb sinds augustus andere medicatie en sinds oktober kan ik met een gerust hart zeggen dat ik weer helemaal de oude ben. Een enorme opluchting. Intussen heb ik deze fantastische “loopbaan” al 11 jaar en ik vind het nog steeds het mooiste wat me is overkomen. Zoveel mensen, die ik naar Santiago heb mogen begeleiden. Zoveel nieuwe wegen gevonden, ook in Nederland en België. Zoveel dankbaarheid, zoveel wandelaars met een “camino-smile”. Dat komt allemaal op mijn pad. Ook al ben ik nu 65 geworden, ik heb er nog steeds veel zin in en heb voor 2025 een nieuw plan gemaakt, met camino’s in Spanje en Portugal en wandelingen in Nederland en Luxemburg. Ook voor de wandelaars die 10-15 km per dag willen wandelen.
Je leest hier meer over bij Wandelplan voor 2025.

Wandelplan voor 2025

Wil je je alvast oriënteren op de mogelijkheden van 2025?

Wat denk je van wandelingen in de winter op Gran Canaria of in de Algarve?
In 2025 zijn er ook wandelingen van 10-15 km per dag in Spanje en in Nederland. Speciaal voor mensen die 20-25 km per dag te ver vinden.
In Luxemburg heb ik de Mullerthal trail mogen ontdekken. Wauh! Wat is dat daar prachtig en ook een echte uitdaging.  Deze vind je ook bij de planning van 2025.

Natuurlijk staat ook de camino Portugues op de lijst en voor degenen die van echte uitdagingen houden….de camino Primitivo.
Je kunt alvast je interesse opgeven. In de loop van 2024 worden de inschrijvingen van 2025 verwerkt.

  • 4-11 januari Gran Canaria
  • 3-4 februari NS wandeling Cuijk Nijmegen
  • 17-20 februari Vervolg kustpad Scheveningen Noordwijk
  • 3-6 maart Waddenwandelen op Ameland
  • 17-21 maart Via Coriovalum in Limburg
  • 21 april – 6 mei Camino Portugues
  • 9-16 juni Mullerthal trail
  • 7-14 juli Mini camino’s in Zuid Limburg (10-15 km per dag)
  • 22 augustus – 9 september Camino Primitivo
  • 3-24 oktober Camino Portugues vanaf Tui naar Santiago en door naar Finistere (10-15 km per dag)
  • 17-28 november Via Algarviana in zuid Portugal

De meeste plannen worden in de loop begin 2024 verder uitgewerkt. Kijk voor het overzicht op mijn website:
https://reizen.inbalansopweg.nl/wandelreizen-2025/

Dag 4 Limburg

Meerdaagse wandeling,

13 december, 7 graden opnieuw droog weer, 16,3 km. Van Holset via Vijlenerbosch naar Sippenaeken, Cotessen en Vijlenerbosch langs de Panoramaweg naar Epen terug.

Vanmorgen scheen de zon op de kerk van Holset. Na ons ontbijt gingen we op pad. Daar was de eerste donkere lucht. Op weg naar Einrade zijn we verrast met een heuse regenboog. Bijna compleet. Er kwamen een paar druppels. Niet de moeite om onze regenkleding aan te trekken.

Vlak voor Einrade gaan we aan de zware klim beginnen door het Vijlenerbosch. In 3 km 100 meter stijgen is zeer zwaar. Zeker als het ook nog eens over modder paden gaat. Deze keer hadden we het goede pad gekozen en kwamen precies bij het monument van de gevallen soldaat uit.

Over de golfbaan dalen we af in de richting van Sippenaeken. Vandaag geen golvers en ook het restaurant van de golfbaan is deze woensdag morgen niet open. Sentier 58 staat op de golfbaan om ook de wandelaars op het juiste pad te houden. Zo kunnen we de weg goed vinden.

We lopen verder naar Sippenaeken. Hier hebben we even pauze. Het lunch pakketje kwam goed van pas. Op een bankje voor de kerk en in het zonnetje. Wat willen we nog meer? Op dit hoge punt hebben we weer uitzicht over het dal naar het Vijlenerbosch. Ook hier in België zien we grote kerststallen.

Daar begint de daling en ook opnieuw de stijging naar het Vijlenerbosch. We gaan een klein ommetje naar het Hijgend Hert maken. Dat ligt op bijna dezelfde hoogte als de eerste top. We moeten er wat voor over hebben. De pauze plek “Hijgend Hert” is zo speciaal dat je daar wel wilt aankomen.

Door de bossen gaan we terug. De Panoramaweg die ons af en toe prachtige vergezichten gaf. We genieten ervan. Zeker toen we aan de afdaling naar Epen begonnen.

Dat waren onze heerlijke dagen in Limburg. Voor het eerst meerdaagse wandeling in de heuvels. Onverwacht toch kunnen lopen. Grenzen gepasseerd, jezelf overtroffen. Ervaren dat je genoeg conditie hebt en daardoor vertrouwen dat het opnieuw gaat lukken. We zijn in deze 4 dagen al zo vertrouwd geworden dat we er zeker met een goed gevoel naar terug kijken. Dank je wel voor alle mooie gesprekken, geëindigd bij de Smidse waar onze wandeling 4 dagen geleden ook begon….

 

Limburg dag 3

Meerdaagse wandeling,

12 december, 18 km zwaar bewolkt, droog 10 graden van Gulpen naar Holset

En dat is alweer de 3e wandeldag in het mooie Zuid Limburg. Vandaag van Gulpen naar Wittem, richting Eys, Wahlwiller, Nijswiller, Vijlen, Orsbach, Lemiers en ons eindpunt Holset. Een stevige wandeling met opnieuw veel hoogteverschillen.

Een donkere dag vandaag, zou het wel of niet gaan regenen. Soms hebben we wat blauwe lucht gezien, meestal was het donkergrijs. We kunnen het zelf bijna niet geloven. We krijgen voor de 3e dag op rij een droge dag. Op het moment dat we van Gulpen naar Wittem gaan, is er net wat blauwe lucht te zien. De bomen kaal, de maretakken prachtig te zien.

We hebben de route wat aangepast, om eerst de kerk van Wittem te kunnen bezichtigen. Een intense sfeer, een moderne kerk, met daarachter de oude kloosterkerk. We steken een kaarsje aan voor onze dierbaren of voor ons zelf.

Daarna klimmen we omhoog naar Eys. Op het hoogte profiel de eerste heuvel. Het gaat ons goed af. Rustig omhoog, zonodig met kleine pasjes. Dat is over een verharde weg. We lopen langs het spoorlijntje en als we weer dalen naar Wahlwiller is het een zeer modderig pad. Een moment komt de zon erdoor. We voelen de warmte van de zon

In Wahlwiller hopen we op een open cafe. Gasterij aan den Kirk zou open zijn. Helaas gesloten. Wel kunnen we een kijkje nemen in de kerk met de mooie kruiswegstaties van Aad de Laat. We lopen door tot Nijswiller en vinden daar een heel gastvrij restaurant Liflaf. Precies op dat moment is er een bui. 😉 Dat is toch geluk hebben. We gaan naar buiten en ervaren nog een paar druppeltjes. Dan gaan we klimmen. De donkere lucht is nog wel te zien.

Over een landweg gaan we naar Vijlen. Vijlen is het hoogste bergdorp van Nederland. We blijven even op hoogte. Dan is het toch wel tijd voor onze lunch. We zoeken een bankje of boom. Met een vuilniszak heeft een wandelaar altijd wel plaats om te zitten. Daarna dalen we opnieuw naar Mamelis met de vakwerkhuizen

Ook naar Orsbach gaan we stijgen. Over het dal heen kijken we terug naar Vijlen. Cafe Bellevue is ook gesloten. Deze dinsdag blijken er meer cafe’s dicht. We rusten toch even voor de laatste 5 km’s.

We kiezen voor een daling over de weg naar Lemiers en gaan dan voor de laatste km’s en de laatste modder voor vandaag. De wandelaars nog net voor de bui, vlak voor Holset.

Dan zijn we bij Herberg “Oud Holset”. Deze heerlijke december dag zit er op.

Net toen we aan ons etappe drankje zaten kwam er een enorme bui.😉 Ook deze hebben we niet gehad.

Limburg dag 2

Meerdaagse wandeling,

11 december, 18,4 km van Epen naar Gulpen, droog(!) 10 graden

Over de weg is het 8 km…..met een grote omweg en veel heuvels maken wij er 19 km van. Best inspannend, maar ook uitdagend. Deze uitdaging willen we allemaal aangaan. Over Slenaken, langs Reijmerstok en Euverum en ten slotte de Gulpenerberg.

Ja ja, we worden goed getest met ons uithoudingsvermogen en de kuit en bovenbeen spieren.

Vanaf Epen klimmen we eerst fors naar boven, dat is de eerste klim. Het gaat heel goed, er is wel modder, dit deel is half verhard. Intussen zien we de Limburgse landschappen aan ons voorbij trekken.

We dalen af naar Slenaken en daar vinden we een hotel, hotel restaurant La Frontière, met zelf gemaakte vlaai. Een aantal van ons heeft daar al zin in. We hebben er dan 6 km opzitten. Ondanks de modder schoenen zijn we er welkom. Slenaken ligt aan de Gulp en we vervolgen ons modderige pad langs de Gulp. We kwamen wandelaars tegen en die zeiden ons dat dichtbij Slenaken de meeste modder ligt. We gaan het gewoon doen … Aan de overkant van de Gulp zien we bever sporen. We vragen ons af, hoe lang die boom nog zal blijven staan. Hier in zuid Limburg zijn de wandelingen gemarkeerd met gekleurde palen. Dat zijn steeds rondwandelingen en wij volgen steeds andere kleuren. De beschrijving is uitstekend, je kunt de route ook volgen zonder GPX.

We klimmen en dalen en omdat het Gasthof Euverum dicht is, hebben we vlak voor Euverum gewoon pauze op een bankje langs het pad. Het is al snel te koud om te zitten en we gaan maar verder. Steeds dreigt het te gaan regenen. Op een paar druppels na, hebben we opnieuw een droge dag.😃

Na Euverum is het nog 2 km tot aan de bebouwde kom van Gulpen. Wat doen we? Kiezen we voor de Gulpenerberg met nog 4 km te gaan of rechtstreeks naar de Zwarte Ruiter? Het is voor ieder wat goed voelt. Een aantal gaat ook die uitdaging aan en zo klimmen we de Gulpenerberg op.

Deze uitdaging zit er op. Zeer voldaan bereiken we de Zwarte Ruiter. Onze overnachtingsplek in Gulpen. Dat etappe drankje hebben we weer verdiend.