4 mei, 15 km, bijna droog 13 graden, later 18. Van Cardunuela naar Burgos

Yeah, we zijn er! De bestemming van deze  camino is bereikt. Samen hebben we de stappen gezet. Kou getrotseerd, hevige tegenwind, een virus overwonnen. We zijn er trots op!

Gisteren kreeg ik deze mooie tekst op een kaart van deze kanjers:

” en ineens weet je het, het is tijd om iets nieuws te beginnen en te vertrouwen op de magie van een nieuw begin”. Voor Elly en Berreke, het afsluiten van het eerste deel van de Camino français en het starten van het volgende deel. Helemaal vertrouwen op wat komen gaat en zeggen : “we zien wel waar ik kom”.

Vanmorgen vertrokken we vol goede moed naar Burgos. Uitgezwaaid door de mevrouw van de herberg Santa Fe in Cardunela.

Net naast de deur zien we deze pelgrim met wel heel veel last op zijn schouders, stiekem denken…..was ik maar thuis bij de buis, met beide mijn benen op de bank. Is daar ook het verlangen weer naar huis te gaan?

Tegen de verwachting in ging het een beetje regenen, dus vertrokken we in de poncho’s. Dat maakt niet uit, de laatste km’s kunnen we ook in de regen.

Toch was het al gauw droog. De splitsing om langs de rivier Burgos in te lopen is niet meer te zien. De pijlen naar de rivier zijn allemaal weggehaald. Zo kwamen we langs industrie gebieden Burgos binnen. Nog zo 7 km langs een drukke weg. Ook dat hoort bij een camino. “Het loopt zoals het loopt”.

We kiezen voor een van de eerste terrassen langs de route. Tijd voor een kopje koffie.

Dan is het nog maar een klein stukje naar de algemene herberg. Die gaat om 13 uur open. Er staat een hele rij. Als we er langs lopen zien we vele pelgrims die er onderweg tegengekomen zijn. Leuk die herkenning. Zelfs nog pelgrims die we in Saint Jean Pied de Port hadden ontmoet.

We kijken onze ogen uit naar die prachtige kathedraal van Burgos.

Op het plein vieren we dat we er zijn. Van harte gefeliciteerd voor Elly, Elle, Peter, Henny, Ina, en Berreke. Deze camino zit er voor ons op. Wat hebben we genoten van de prachtige natuur, de Pyreneeën. De opkomende bloemen, de gele velden vol met koolzaad. De klaprozen. De mede pelgrims. En van elkaar. Inspirerend, zorgen voor elkaar, nieuwe vriendschappen die zijn ontstaan. Kortom een camino om niet te vergeten.

Om 14 uur is de kathedraal open. Dat gaan we doen. Wat een pracht en praal.

Het mooiste vind ik de gouden trap, die je midden in de kerk vindt.

Dank je wel allen, voor altijd een mooie herinnering erbij. Elly en Berreke wensen we veel succes met al hun volgende stappen op weg naar Santiago.