2 oktober, bewolkt 20 graden, 13 km van Cee naar Finistere

En vandaag dan het toetje van onze camino. We gaan naar Finistere en hopen op een zonsondergang. Dat wordt de vraag…….nu om 18 uur heeft het net geregend en de zon gaat om 20.15 uur onder. We gaan het ervaren. Maar eerst de wandeling van Cee naar Finistere.

En dat is mooi! We starten bij de haven van Cee en daarna klimmen we over de rotsen naar iets meer dan 100 meter. Even een pittige klim. In Corbucion zien we een deur van een kerkje openstaan en gaan er even naar binnen. Sfeervol verlicht en het geeft me een speciaal gevoel. Het is nog fris en helaas bewolkt als we Cee onder ons zien liggen.

Onderweg zien we enorme cactussen met heel veel knoppen van bloemen. Eentje komt bijna uit, prachtig om te zien. Onze eerste pauze is aan het strand van Estorde. Marijke en Monica kwamen over het strand aanlopen. Dat kan ook, dan moet je bij een eerdere horeca alvast linksaf en op het strand rechtsaf. Precies als we er zitten komt de zon even door. Bertine trakteert op de lekkerste Santiago taart. Het is tenslotte onze laatste dag. We genieten ervan.

Ook daarna klimmen we weer omhoog. Een stuk door de bossen, over paden, die zo kenmerkend voor Galicië zijn. Tussen muurtjes begroeid met mos, een lust voor het oog. Dan zien we in de verte Finistere liggen. Precies boven Finistere ligt een grote wolk. Het lijkt of die daar vandaan komt.

Daar ga je naar beneden en na het oversteken van de weg, zie je een heel verlaten strandje. Ook op dat moment komt de zon er even door en zien we de zee zilver glinsteren.

De laatste km’s voor Finistere lopen we over het strand van Langosteiro. Een belevenis. Op blote voeten je eindbestemming bereiken, mijn voeten in het zand en in het water. We ervaren dat dit echt het laatste stuk is. In stilte lopen we ons eigen pad, samen of juist alleen.

Na de regen van 18 uur, gaat de zon schijnen. Zouden we dan toch nog een mooie zonsondergang krijgen? We gaan er zo wie zo heen, picknick mee, tapas, een wijntje uit een pakje. 😉We gaan de afsluiting van onze camino vieren. Langs de pelgrim omhoog klimmen, 3 km vals plat…..dat doen Annemiek, Bertine, Marijke en Irene. Of met de taxi naar boven, daar hadden Monica, Marijke en ik voor gekozen. Natuurlijk gaan we even naar de 0,00 km paal. We hebben het gehaald. Het einde van de wereld, Fin de Terre, daar komt de naam Finistere vandaan.

En dan is het zover. We zien een prachtige zonsondergang. Eentje om niet te vergeten. Ontspannen genieten we van dit moment.

De zon tovert nog met de wolken. We blijven er wat langer. We zien ook dat de lichten van de vuurtoren over de zee schijnen.

En dat was het einde van onze camino. Met vele warme herinneringen aan deze Camino, om nooit te vergeten en mee te nemen in ons hart. En weer door…….met alle nieuwe ervaringen, thuis verder, op de weg die je al bent gestart. Dank je wel voor het vertrouwen en de vriendschap. Voor mij met een nieuw inzicht: “het mag zoals het kan”. Zo is het ook goed