Dag 5. Rabanal del Camino – El Acebo

Camino Français

22 september,   19 km, 7-13 graden. Naar het hoogste punt op de Camino Frances: het Cruz de Ferro (IJzeren kruis) op 1505 meter

Voor mij een van de mooiste etappes op de Camino Frances en naar een van de mooiste dorpjes, El Acebo.
Gisteren hebben we in het 11de eeuwse kerkje van Rabanal naar de Vespers in het gregoriaans geluisterd. Dat was heel bijzonder.
Daarna aten we met bekenden uit Nederland een menu in het sfeervolle restaurant aan de overkant. Rabanal was vroeger de laatste halte plaats voor de vermoeiende en vanwege wolven en bandieten gevaarlijke overtocht over de Montes de Leon. Het heeft al meer dan 1000 jaar ervaring met pelgrims.

We klimmen 250 meter over bergpaadjes met veel steentjes naar het plaatsje Foncebadon.
Foncebadon heette vroeger Monte Irago. Hier was in de 12de eeuw een klooster  dat voor pelgrims zorgde. We zijn hier op 1400 meter in de mist. Beetje jammer want het uitzicht is verdwenen. We warmen op in een cafe.

Kort na Foncebadon bereiken we het Cruz de Ferro, het hoogste punt van onze Camino en het hoogste punt van de hele Camino Frances. Al eeuwen lang leggen pelgrims een steen bij het kruis, van huis meegenomen. Ter herinnering aan iets of iemand, om iets los te laten of wat dan ook. Het is een bijzondere plek op onze Camino. Wij leggen ook ons steentje.

Daarna volgt een prachtige, maar ook best vermoeiende tocht naar onze overnachtingsplek in het bergdorpje El Acebo. Vermoeiend omdat het weer er niet beter op wordt en we maar op 1 plek onderweg uit kunnen rusten. Het weer verandert steeds. Dat betekent steeds laagjes aan en uit doen. We passeren het huis van Tomas in Manjarin,  de laatste tempelier van Spanje.

De uitzichten zijn prachtig.

We zijn blij als we El Acebo bereiken. We lopen het dorpje in de zon binnen. Het etappedrankje smaakt heerlijk na zo’n inspanning.

 

3 reacties op “Dag 5. Rabanal del Camino – El Acebo”

  3. Met veel herinneringen en met een beetje jaloezie volg ik jullie. En ieder stukje van deze etappe herinner ik me goed vooal met name na het cruz, een monumente met de naam Eva erop. O
    Duitse ouders hebben dit daar geplaatst om hun last, een tragisch overleden dochter, daar een plaatsje te geven. Ook Thomas heb ik meerdere keren ontmoet en de steile afdaling naar El Acebo is om nooit te vegeten. Blijf genieten van deze tocht

    Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.