Maandag 3 april, van Rates naar Barcelos, 20 km, 17 graden, bewolkt met waterig zonnetje tussendoor.

Na een koude nacht met weinig slaap word ik loopt om 7 uur de wekker af. Geert had deze af laten lopen en hij slaapt boven in een ruimte boven de kamer die Jeannette en ik delen. Eigenlijk is het voldoende voor Geert om zich om te draaien in bed want dat piept dan ontzettend.

We ontbijten beneden in deze kamer en dan de laatste spullen inpakken en weer op pad maar eerst een foto met de gastheer en gastvrouw.

Zoals je ziet is de vrouw des huizes niet zo groot maar ondanks dat tilde ze de grote tas van Ina mee van de trap.

De eerste stappen zijn weer gezet en we gaan zometeen linksaf naar een zaakje voor een lunchpakket om verderop weer op de weg te komen en dan de verkeerde weg links af te slaan. Een vrouw zegt in het Portugees dat we niet goed zitten. Niet dat we dat verstaan maar we begrijpen het. Ze praat verder in het Portugees en wijst waarheen. Zowel de navigatie van Geert als van mij wijst een andere weg aan. De vrouw besluit om haar dochter een stukje met ons mee te sturen omdat ze denkt dat we haar niet verstaan. Uiteraard nemen we dat aanbod aan en we bedanken het aardige meisje.

We lopen meer over onverharde paden en er is iemand aan het hardlopen met een klein rugzakje. Zou zo maar kunnen dat hij ook naar Santiago gaat.

Wanneer ik deze kikker zie dan word ik daar vrolijk van. Een echte kikker zien we onderweg niet maar wel een hagedis die helaas te snel is om op de foto te zetten.

Onderweg is er regelmatig iets wat iemands aandacht trekt. Bloemen, een waterstroom, planten of dieren maar ook mensen. Een oudere vrouw met een hoofddoekje die alleen Portugees spreekt is wel in voor een praatje. Helaas versta ik geen Portugees maar ik begrijp haar wel een beetje. Ze vind het leuk dat we met zoveel vrouwen zijn, en met een man zeg ik. Ze maakt een wegwuifgebaar en schud haar hoofd. Nou dan verschillen we toch van mening, voor ons hoort Geert bij de groep. We nemen afscheid en gaan verder.

Hier zien we de hagedis allemaal en nu lukt het Jeannette om deze goed op de foto te krijgen.

Vandaag komen we in Barcelos aan en onderweg zien we deze haan, het symbool van deze stad. Net voor Barcelos ligt Barcelinhos en daar is een apotheek. Geert haalt zonnebrandcrème en Wilma diverse middelen om haar blaar en rode plekken te verzorgen. Ook worden er paracetamolpillen gekocht. De apothekersassistente legt alles rustig uit en vertelt over haar camino met haar familie. Ze laat er ook foto’s van zien en wanneer wij weg gaan zien we dat er verschillende mensen binnengekomen zijn die allemaal rustig staan te wachten.

Na een etappedrankje op het terras waar soepbolletjes tevoorschijn komen bij gebrek aan pinda’s lopen we de laatste kilometers naar onze overnachting. De bagage staat al op Ina, Ineke, Thea en Wilma te wachten. We laten ons  inschrijven en Rodolfo zegt de bagage wel naar boven te brengen. Heel aardig maar daar maakt niet iedereen gebruik van. De zware tas twee verdiepingen omhoog sjouwen doen sterke dames zelf. Nou, morgenvroeg mogen ze op de kamer blijven staan. Wat een service en we installeren ons in de kamers. Ina helpt Wilma met het afplakken van haar blaar. Zo helpen we elkaar steeds met iets.

Om 7 uur zijn we bij de Pelgrimsmis waar we de zegen krijgen voor Pelgrims. Na de mis krijgen we een stempel in ons Pelgrimspaspoort, een waterflesje als we willen en mogen we een steentje uitzoeken. Ook mogen we met een broeder op de foto. Daarna gaan we bij een Italiaans restaurant eten waar we weer een gezellige avond hebben en we weer veel plezier hebben samen. Het begint al onduidelijk te worden welke dag het is. Iemand vindt het bijzonder dat er op dinsdagavond zoveel mensen in de kerk zitten, gelukkig zijn anderen nog wakker en dan wordt er opgemerkt dat het maandag is, we zijn al goed in loslaten. Onderweg terug naar ons overnachtingsadres loopt Jeannette zomaar een etalage voorbij waar een poes in ligt. Geert roept Jeannette terug die als kattenliefhebbers graag even gaat kijken. Jeannette was onder de indruk. Onze overnachting ligt langs een spoorlijn en voor ik ga slapen hoor ik een paar keer een trein voorbij denderen. Hopelijk waren dat de laatste voor vandaag. Hoe dan ook het is in iedere geval veel warmer hier dan op ons overnachtingsadres van gisteren.