Vrijdag 8 april, van Antas naar Carreco, 29 km, heel veel regen en af en toe droog.

Wanneer de wekker afloopt is het droog, de voorspelling was dat het om 4 uur ’s nachts zou gaan regenen. We kunnen niet ontbijten bij het hostel waar we twee 3- persoonskamers hadden. De kok is ziek. Een stukje terug is een bar en die zou open zijn. We gaan daar naar toe en inderdaad de bar is open. De eerste klanten staan er al aan de bar met koffie en een wijntje erbij. Wij houden het bij koffie, thee en een broodje kaas. Voor lunch nemen we ook een broodje mee. In het winkeltje wat bij de bar hoort scoren we nog yoghurt en fruit en kunnen er tegen om op pad te gaan. Maar eerst een foto van ons in het leuke barretje. De eigenaresse gaat er snel bijzitten.

Het is nog steeds droog als we vertrekken en lopen terug langs het hostel en vervolgen de camino. De gele pijlen wijzen ons weer de weg. We lopen een tijdje door het bos en vinden het fijn dat het droog is anders zijn de stenen best wel glad.

Een prachtige stuk over paadjes eindigt met de betonnen platen die over de rivier liggen.

Een stuk verder begint het wat te regenen. Tassen worden ingepakt en regencapes gaan aan. We lopen weer in het bos en een Portugees op zijn racefiets stopt en wanneer hij hoort dat we uit Nederland komen zegt hij dat we dan met de fiets naar Santiago zouden moeten gaan. Nederlanders zijn fietsers zegt hij lachend, hij hield ons even aan de praat en dan gaan we verder waarna het al snel harder begint te regenen.  Stoppen is geen optie dus gaan we maar door. Het eerste barretje dat we zien gaan we bezoeken. Er zitten meer natte pelgrims, dames uit Tsjechië. We hangen onze capes over stoelen en nemen koffie, thee en een enkeling wat lekkers erbij. Irene is ondanks dat we best veel eten al afgevallen vertelt ze ons, haar broek zit al losser. Ik heb het idee dat dit bij mij nog niet het geval is en neem nog een hap van mijn stukje cake. Ik had wel een pastel de nata willen kopen maar deze waren op. Een paar van onze dames waren mij voor. We zullen toch weer verder moeten en als we buitenkomen regent het nog harder, gelukkig even later wat minder hard maar we worden allemaal best wel nat. Na weer door een bos gelopen te hebben zien we een overdekte ingang zien van een appartementencomplex dat leeg lijkt te staat. Daar stoppen we om ons brood op te eten.

Daarna steken we de brug over naar Viano do Castelo. We moeten achter elkaar lopen op het voetpad en we hebben allemaal genoeg aan onszelf om niet van het voetpad te waaien. Het regent inmiddels weer harder en we komen kletsnat aan de overkant van de Rio Lima aan. Daar is een barretje waar we uitdruppen en ik mijn schoenen uittrek die kletsnat zijn. Kranten helpen ze een beetje droger te krijgen. Gelukkig heeft de regencape mij zo goed als droog gehouden. Als verzopen katjes zitten we aan tafel om ook wat op te warmen en te genieten van koffie en thee. Bij het toilet is een handdroger waar ook de haren wat droger mee gemaakt worden.  Het is een stuk droger als we weer aanlopen en komen langs een chocoladefabriek. We kunnen door de raam zien dat ze bonbons aan het maken zijn. Gisteren hadden we het over zo’n fabriek gehad.

Droge en natte perioden wisselen elkaar af en bij aankomst in het hostel is het droog. De schoenen niet, die mogen bij de kachel met wat papier erin.

Intussen wordt er volop geappt

Het etappedrankje kunnen we hier nuttigen en het is zelfbediening en zelf betaling. Fijn dat we niet meer de deur uit hoeven. Dit hostel is veel te mooi om weg te gaan en we hebben voor vandaag wel genoeg gelopen.

We laten eten bezorgen, geen pizza maar vlees of visschotels. Ze zijn heerlijk en Tobi uit München eet bij ons aan tafel mee. Hij verstaat Nederlands en we spreken af en toe Engels met hem. Na 10 minuten komt hij erachter dat wij Duits spreken en we kunnen er wel om lachen dat we zo automatisch in het Engels beginnen terwijl Duits ook kan.

Als toetje heb ik nog een stukje Tony Chocolonely voor iedereen en we hebben nog een gezellige avond en vanaf half 10 gaat de een na de ander naar bed. We hebben een kamer voor tien met zijn zessen. Kunnen er vijf mensen beneden slapen en de zesde… die krijgt een matras op de grond. We zijn te moe om naar boven te klimmen. Morgen is het niet zo ver naar de volgende plaats. Toch laten we de wekker op tijd aflopen, de meesten zijn toch wel wakker om 7 uur.