5 oktober 2021, 18 km, droog, bewolkt 22 graden

Als je in het boekje van John Brierley kijkt, heb je nog geen enkele indruk van de route. Je ziet hoogte verschillen tussen de 400 en 570 meter en verder laat je je gewoon verrassen.

Het is wederom een wonderschone etappe. Eerst redelijk vlak tot Sansol, dan afdalen naar de rivier, de Rio Linares en dan door het schitterende natuurgebied met paden over de heuvels. Dat zie je dan wel op de kaart, het gaat steeds op en neer.

Vanaf onze herberg La Fuente gaan we naar een café om te ontbijten. (Buen Camino) Omdat we toch nog naar de bakker gingen, zagen we daar een betere plek. Tip voor de lezers….en een volgende keer.

Om 8.30 uur gaan we op pad, onder de stadspoort door, de heuvels tegemoet.

We zien de zon tevoorschijn komen. Al gauw zien we alleen de wolken met af en toe een zonnestraal over het landschap.

• 

• 

Toch gaat het naar Sansol ook al stijgen. Weliswaar niet veel, het doet ons een beetje aan Zuid Limburg denken. De lucht is donker, het lijkt of het ergens in de buurt regent. Wij houden het droog.

Als we Sansol uitlopen zien we het dorp Torres op gelijke hoogte. In het boekje staat hier een uitroepteken voor de afdaling. Die kennen we en bereiden ons voor op de moeilijkheidsgraad. Het hele pad is opnieuw ingericht en vlak gemaakt. We vinden het erg meevallen.

Het hoge kerkje, genaamd Santo Sepulcro in Torres is open. Daar gaan we even kijken. Gerrit schrijft iets in het boek, Marijke en ik zingen hier. We worden er allebei blij van.

• 

• 

Van het gebied bij Alto del Porto blijven we genieten. De kronkelende paden zijn langs de heuvels aangelegd en geven elke 5 minuten andere uitzichten.

• 

• 

• 

Bijzonder zijn de steen mannetjes en ook zelfs een brug door voorbijkomende pelgrims verzameld. Heel indrukwekkend. Zoveel aandacht, zoveel verbondenheid. Als je er een steentje bijlegt, zorg je ervoor dat de stapel die al ligt blijft bestaan.

• 

• 

Met grote haarspeld bochten gaan we naar beneden.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

We lunchen in de natuur, precies wanneer we hardop zeggen, wat zou een bankje fijn zijn. Corrie zei nog….een bakje koffie erbij en we zijn compleet. Ook dat treffen we daarna zomaar bij een barretje, Casita Lucia, onderweg.

• 

• 

Het laatste stuk naar Viana loopt vlak langs de grote weg, de N111. We zien regen boven Logrono. Wij houden het ook vandaag weer droog.

• 

• 

• 

We zoeken een café voor ons etappe drankje, voor we naar onze appartementen gaan. Deze keer had ik geen overnachting in een herberg kunnen vinden in Viana. Ook prima, met lakens en een handdoek…😉 Wat kunnen wij als pelgrim daar van genieten.