15 April 2021, 8 graden, 19 km. zon en wolken

Het is al de laatste wandeldag en we gingen vroeg vertrekken. De kamers moesten leeg zijn, dus ook nog eerst alles inpakken en de bagage achterlaten. Deze halen we op als we terug komen van de wandeling. Het busje van Texelhopper zou ons om half 9 ophalen. Iedere keer was het busje er al voor de afgesproken tijd maar vandaag was het ‘al’ twee minuten later. Wij kijken hoopvol naar links waar het busje steeds vandaan kwam en ineens komt het busje van rechts. We stappen in en zonder dat we een omweg hoeven te maken worden we naar de halte van Paal 9 gebracht waar we verder lopen waar we gisteren gestopt waren.

Deze foto van diverse plaatsen op het eiland hadden we allemaal op de kamer. Toen Constance gisteren op de kamer van José de foto zag was ze verbaasd dat wij deze allemaal op de kamer bleken te hebben. Het busje reed langs de kerk rechtsonder op de foto en ik vroeg Constance of ze nog goed op haar kamer gekeken had. Ja, lachte ze, ik had de foto ook.

De eerste stappen zijn al weer gezet op het strand. De zee is rustiger dan gisteren en het is nog fris maar wel lekker om te lopen. Frans en ik horen een helikopter en speuren de hemel af maar zien niets. Het geluid wordt steeds harder maar wij zien niets. Gelukkig dat dit ons allebei overkomt anders zouden we ons afvragen of er iets mis is met onze oren. Eindelijk zien we toch nog de helikopter wanneer deze rechts van ons boven de zee vliegt. Blijft raar dat we deze eerder helemaal niet konden zien.

Het strand is nog zo verlaten dat alleen de voetstappen van Ineke, Constance en José te zien zijn in het zand.

Ervan overtuigd dat we tot het eind van de duinen moesten lopen komen we er dan pas achter dat we toch te ver zijn. We hadden echt wel opgelet maar nergens paal 8 gezien en toen we terugliepen hebben we wel de goede doorgang gevonden maar geen paal gezien. We klimmen de duinen over en dan weer naar beneden en weer naar boven en naar beneden waarna de overgangen kleiner worden totdat het een pad is. Het pad heet het Jan Wittepaadje. We zagen veel meeuwen als paartjes samen zitten links en rechts van het pad, het is broedseizoen

Links achter op de foto zie je de haven waar we naar toe moeten maar we hebben een hele omweg te maken om daar te komen.

In het begin van de week zagen we veel narcissen, vanaf het bovenste deel en langs de westkust van het eiland zie je ze niet maar nu op het laatste deel zien we de narcissen weer welke steeds in groepjes  staan.

De laatste keer over de gaas klimmen. Dit het staat niet open en is afgesloten maar daarnaast is een plankje wat het gemakkelijk maakt om over de gaas te stappen. Vandaag kwamen we verschillende keren een hek tegen en dan blijft het toch leuk als je ziet dat het hek open kan en er toch mensen overheen klimmen maar je zegt niets en maakt het open voor jezelf en de anderen.

De laatste foto’s van het weids landschap, lopend over de dijk waar we vaak wat schapen zien. Wanneer ze op de dijk liggen of staan maken ze plaats voor ons.

Terug bij het hostel waar we een prima onderkomen hadden. Natuurlijk is het jammer dat je niet samen een etappedrankje binnen of op het terras kon doen en dat je op je kamer moest eten maar we maakten er iets van. Vandaag pakken we niets meer omdat we dan waarschijnlijk net de bus missen en dan wordt het een uur later voor we terug kunnen reizen. Drukker op de weg en later thuis. We hebben samen veel leuke momenten gehad en genoten van alles. Dankjewel Constance, Frans, Ineke en José voor alles.