Dag 3, 17 km, Holset – Epen, eerst motregen, later droog

Ook voor Limburg geldt het……”het is altijd weer”. Het is er zo mooi, dat je geen moment denkt:was ik er maar niet aan begonnen. De natuur biedt ons iedere keer opnieuw uitdagingen. Eerst gaan we vanochtend een kijkje nemen in de kerk tegenover Herberg Oud Holset. Bijna in elke kerk zijn kerststallen te bewonderen. De een nog mooier dan de ander.

Ons oog valt ook op het schilderij van het jaar 1627. Dat alleen al is de moeite waard om even de kerk binnen te lopen.

De route was 19 km vandaag. Omdat we 2 keer pauze hadden, eerst bij de golfbaan en later bij café Buitenlust, kwamen we er vlakbij De Smidse achter dat we de laatste lus niet konden halen, vanwege invallende duisternis. Hemelsbreed is het misschien 10 km. Wij gaan volgens de rode lijn met enorme bochten naar Epen, de laatste bocht snijden we af. Het zijn dan ook echt de mooiste en zwaarste paden in de buurt.

Vanaf Holset gaan we eerst via Einrade naar het Vijlenerbos. Paden omgeven door enorme bomen. Ook hier is het heel goed lezen. De route beschrijving klopt goed en zo vinden we snel het monument van de gevallen Russische soldaten.

De paden in de bossen lijken erg op elkaar. Als je de aanwijzing niet goed interpreteert loop je makkelijk verkeerd.

Daarna dalen we af naar de golfbaan. Paden vol met bladeren, gladde stenen en zelfs “beren” op de weg. Gelukkig is Ellen er al voorbij……

Ondanks het sombere weer genieten we van de mooie uitzichten.

We mogen zelfs over de golfbaan lopen. Sentier 58 volgen. Het restaurant op de Golfbaan is open en we worden zeer gastvrij ontvangen. De schoenen spuiten we eerst met de hogedrukreiniger schoon en onze natte jassen worden op de stoelen te drogen gehangen.

Dit is zo een poortje om de golfbaan weer te verlaten. Wat fijn om zo gastvrij te zijn ontvangen. Daar hoorde natuurlijk wel Limburgse vlaai bij.?

Na de golfbaan gaan we naar Sippenaeken en vervolgens via de camping Cotesserhoeve terug naar het Vijlenerbos over een heuvelrand met hazelaars die net nog niet in bloei staan.

Na 2 uur lopen (sinds de pauze bij de golfbaan) komen we bij restaurant Buitenlust uit. Ook die is open en we nemen hier pauze.

Hiervandaan is het nog 2 km. Wij maken we nog wat lussen bij.

Over een mooi bospad naar Camerig met zijn mooie vakwerkhuizen.

En de schitterende oude boomgaard Beller. Ook hier mogen we gewoon over het terrein van de boer lopen en dalen daarna af naar de Heimansgroeve.

Hier en daar passeren we een beekje. Deze is niet zo lastig. Een eind verder is niet zo makkelijk. Ieder heeft zo zijn eigen strategie om het water over te steken. Een schuine steen of wiebelsteen. Of een eindje verder over stevige graspollen. We helpen elkaar waar het nodig is.

Na de Heimansgroeve gaan we naar de Geul en volgen het pad langs dit riviertje. Het is er zeer modderig en we moeten erg oppassen om niet uit te glijden. Je kunt het bijna niet voorkomen om uit te glijden. De glooiende paden in vette klei zijn erg glad. Gelukkig hebben we ons niet bezeerd.

Als het 16.15 uur is, kunnen we de laatste lus overslaan. Ik schat in dat er dan echt in het donker zouden aankomen, als we hele route aflopen. We kiezen de kortste weg en zien in de verte ons adres, de Smidse in Epen al liggen.

Zo deze heerlijke wandeldag zit erop.

Morgen gaan we terug naar ons beginpunt Gulpen.