4 oktober, 20 km, mistig, half bewolkt 20 graden

Het valt ons mee vandaag. De afstand en de heuvels. Het lijkt of we er echt aan gaan wennen. Misschien speelt een rol dat we veel bospaden hebben en dat het na de regen van vannacht weer droog weer hebben. Kortom we genieten. Vanaf Caldas Reis gaan we weer over de oude romaanse wegen verder.

De hoogteverschillen zijn niet groot vandaag en gaan bijna ongemerkt.

Het pad gaat onder de N 550 door. Een slingerend pad door een dal. De grote weg hoog boven ons. Mist flarden geven een speciaal effect. De bomen komen nog net uit de mist tevoorschijn.

We hebben het heel fijn met zijn allen. We hebben bijna hetzelfde tempo, soms loop je even alleen, soms weer samen. Het is goed en regelmatig wachten we op elkaar en spontaan loop je weer met iemand anders. Heel mooi voor mij om te horen wat de Camino ons brengt tot nu toe. Loslaten, ontspannen, verbinden, natuur, samen zijn. Zomaar een paar woorden die voorbij kwamen. Ik hoorde ook, dat ik dat klimmen op de rotsen bij de watervallen gisteren zomaar durfde. Je eigen grenzen verkennen. Allemaal Camino momentjes.

Het is ook echt herfst aan het worden. Pompoenen liggen klaar om geoogst te worden.

Of de bladeren voor de “Caldo Gallego” een speciale Galicische soep met ook aardappelen, witte bonen en soms Chorizo. Hier nog met de druppels van de afgelopen nacht.

Bij de kerk van San Miguel is pas net een nieuwe bar geopend. Zo ongeveer 300 meter voor de andere bar. Het is er erg druk en we zien weer onze bekende gezichten. Leuk…het begint als familie te voelen. Altijd even een praatje over hoe het gaat.

Na de stijging zien we mooie vergezichten ontstaan. Diep beneden ons weilanden, ons pad met bomen omrand.

We volgen het pad over de vele bospaden. De kastanjes zijn hier allemaal gevallen. Het pad ligt ermee bezaaid.

Vlak voor Pontesucures is ook een mooi pad. Het ene mooie pad, wordt zomaar een ander mooi pad.

Ook kleuren de bladeren van de druiven. Hier in Spanje zijn de struiken wat hoger en oder het bladerdek gangen de druiven. Onze camino pijl wijst de weg.

We gaan over de brug van de Rio Ulla. Net na Pontesucures.

Dat is de richting van Padron. Kan niet missen.

Vlak voor het centrum genieten we van ons etappedrankje. De zon schijnt, daar willen wenog wel even van genieten.

Bij binnenkomst van Padron torent het Convento do Carmen boven de stad uit.

Ook gaan we even in de kerk om de meerpaal van het bootje van Jacobus te bewonderen. Volgens legende kwam het lichaam van de heilige Jacobus over de rivier de Ulla aan. Ter herinnering is de meerpaal in de kerk te zien.

Dit canvas doek is van de 18e eeuw en verteltget verhaal van het bootje naar Padron.

Bij de algemene herberg kun je een Padronia halen. Dat is leuk! Voor alle pelgrims die in de kathedraal zijn geweest en het verhaal kennen dat Jacobus met een bootje in Padron is aangekomen.

Op naar Santiago voor onze Compostela. We gaan ervoor. Nog 27 km te doen……