5 mei, 17 km, eerst bewolkt, later zonnig 15 graden

Bij Christine eten we gezellig buiten met alle pelgrims die er zijn. Christine heeft voor de maaltijd een toespraakje, waarbij ze verteld dat er mogelijk veranderingen komen na het Camino. En als dat zo zou zijn, of we dan nog even aan haar willen denken.

Het gebied na Villares de Orbigo vind ik een van de mooiste delen van de Camino. Glooiende paden, rode aarde, granen en druivestruiken die nu snel groener worden.

Voor het eerst sinds dagen starten we met bewolkt weer. Onder de wolken zie je nog een beetje blauwe lucht. Wie zijn deze pelgrims?

Na 1 uur lopen vinden we een monumentje. Kleine beeldjes en stenen die door pelgrims zijn toegevoegd.

Jarenlang was David te vinden bij “Cantina la Casa de los Dios”. Nu was er alleen de plaats, waar we even heerlijk gepauzeerd hebben. Tea en Ineke vinden er zelfs een hangmat.

Vlak voor Astorga deze grote paal met daarop 2 handen. Het gevoel voor mij is hulp ontvangen. Voor anderen voelt het als beknelling. Zo zie je maar dat ieder met andere ogen naar details kijkt.

Dan zien we Astorga in het dal liggen. Na dit kruis volgt een steil pad. Belangrijk om bij knieklachten je gewicht achter de knieën te hebben. Dat kost minder kracht.

“De dorstige pelgrim” krijgt van ons water, als de fontein wordt aangezet.

Als je Astorga vanuit de hoogte ziet liggen, betekent het nog niet dat je er al bent. Daarna is het toch nog 4 km naar het centrum, waar de prachtige kathedraal en het paleis van Gaudi te bewonderen zijn.

We logeren in albergue San Javier vlak achter de kathedraal.

Vandaag heb ik het bisschoppelijk paleis bezocht met mooie glas in lood ramen. Een kleine selectie. De moeite waard om rond te kijken.