Dag 28 van Santa Catalina de Somoza naar Foncebadon

9 mei 2019, 16.5 km, 13 graden, grotendeels droog met op het laatst wat regendruppels.

Vandaag lopen we naar Foncebadon. Een relatief korte etappe met een paar lekkere klimmetjes. We verwachten regen maar vooralsnog is het droog als we na het ontbijt bij El Caminante de deur uit stappen.

Maurits vertrekt al vroeg in zijn eentje op pad. Hij zal ons straks verwelkomen als we bij de herberg in Foncebadon aankomen.

Onderweg worden we weer aan het denken gezet door allerlei teksten die we tegenkomen. We hebben het er over om zelf ook ergens een tekst achter te laten met een mooie boodschap voor onze medepelgrims. Daar gaan we eens over nadenken. We kopen in ieder geval alvast een stift.

In El Ganso maken we een tussenstop. Niet bij de beroemde Cowboy-bar maar bij een heel leuk klein barretje met winkeltje aan het einde van het dorp. We kopen er alvast wat souvenirs en drinken thee.

Als we doorlopen richting Rabanal del Camino begint het toch echt een beetje te regenen. We proberen de poncho’s zo lang mogelijk uit te stellen maar uiteindelijk ontkomen we er niet aan. En eigenlijk vinden we dat stiekem toch ook wel weer leuk.

In Rabanal maken we weer een koffieshop en tot onze verrassing is het kleine kerkje open. Wat mooi! Heel oud en niet gerestaureerd met een hele prettige sfeer. We branden nog wat kaarsjes voor wat mensen thuis voordat we weer op pad gaan.

 

De laatste 5 kilometer lopen we bergop richting Foncebadon. Wat is dit een prachtig stuk van de route. We genieten met volle teugen van het landschap waar we doorheen lopen. Langs het pad staat alles in bloei. Zoveel mooie kleuren. Paars, roze, witte en gele bloemetjes in struiken. En alles ruikt zo lekker zoet en fris. Wat een cadeautje zo aan het einde van deze wandeling.

 

Als we aankomen in Foncebadon besluiten Conny en ik om vanmiddag alvast naar ‘Cruz del ferro’ (het ijzeren kruis) te gaan. Ria is eerder die middag ook alvast die kant op gelopen. Bij het kruis laten mensen een steen, die ze van thuis hebben meegenomen of onderweg hebben opgepakt, achter, als symbool voor iets of iemand die ze willen herinneren, een situatie die ze achter zich willen laten, of voor een wens voor zichzelf of anderen.

Het is vanmiddag heel rustig bij het kruis en we nemen alle tijd om daar voor onszelf iets neer te leggen. Een bijzonder moment dat ons allebei raakt. Mooi. Dit voelt goed.

Morgen komen we er opnieuw langs en zal de rest ook wat achter laten als ze daar behoefte aan hebben.

Op de terugweg begint het weer te regenen maar het maakt eigenlijk niet meer uit. We drinken bij aankomst in de bar van de herberg een kopje thee en schuiven bij de rest aan om een potje te kaarten en we wachten samen op het eten.

Dit was weer een mooie dag. Op naar morgen!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.