12 april, 22 km zonnig 20 graden

Het hoogtepunt van vandaag is Alto del Perdon gelegen op 750 meter. Hier is het echt een “wauh” momentje. We vieren dat we voelen dat ons lichaam sterker wordt en dat we deze stijging redelijk makkelijk doen. Ook de strak blauwe lucht draagt eraan bij. Een uitzicht over de hele omgeving en andere pelgrims die we daar weer ontmoeten.

Gisteren avond namen we afscheid van Desiree. Zij gaat nu alleen verder. We voelen ons verwend met haar fijne gezelschap en we kregen een armbandje met Santiago. Zo zijn we toch nog verbonden. We wensen jou een hele mooie Camino toe en zien je vast weer. Camino vrienden…..Désiré we gaan je missen.

In de herberg Irunako Aterpea maakten we zelf het ontbijt klaar en gingen daarna op pad.

Het duurt nog ongeveer 1 uur voor we deze ochtend de stad Pamplona uit waren. We zien stadspoorten en kunst.

Na de stad zijn het glooiende velden in het geel, koolzaad. Prachtig om te zien. Een beetje nevel erbij en je hebt het plaatje compleet.

De route van vandaag gaat eerst geleidelijk omhoog. Net iets meer dan vals plat. Na Zariquiegui is het afgelopen met vals plat. Hier volgt nog een stijging van 150 meter op 2 km. Dat kunnen we inmiddels…..

Pamplona nog steeds in het dal te zien.

Er zijn vandaag vele Spanjaarden op weg. We ontmoeten bv Spaanse families waarvan de jongste pas 8 jaar is. Die zijn voor 3 dagen onderweg.

Om het monument van Alto del Perdon tegen de blauwe lucht te kunnen fotograferen, moet je echt even op de grond liggen.

Na dit monument gaat het snel naar beneden. Grote en kleine kiezels in combinatie met de sterke daling maken dit geen eenvoudige afdaling.

In deze periode kleuren de velden groen. Aaneen geschakeld door bomen en struiken. Het lijkt vlak. Laten we zeggen….de hoogte verschillen zijn kleiner en de heuvels zijn glooiend

Dan is het goed rusten. We luisteren samen naar muziek van Stef Bos “ik heb een steen verlegd” en een nummer van Herman van Veen. Muziek geeft verbinding en zo voelen we ons nu al.

Op weg naar Muruzabal. Dat zou de eindbestemming zijn…. Ik dacht daar gereserveerd te hebben, maar ik had me vergist.? Wat nu? De vervoerde rugzakken stonden in de hal te wachten. De man van albergue Mendizabal komt te hulp. Belt naar Obanos. Ja er is gelukkig plaats. En we ontvangen zomaar hulp. Hij brengt de rugzakken en 2 van ons rijden dit stuk mee. Dankbaar nemen we die hulp aan.

Tja….het loopt wel eens anders. Zo eindigen we vandaag in Obanos bij herberg Usda. In een grote slaapzaal van wel 15 stapelbedden. Met 2 douches en 2 toiletten. We zijn blij dat we een bed hebben.