10 januari ,30 (!) km, bewolkt 3 graden

Bij Francien en Bertus sliepen we met 4 en zo gingen Tiny en An naar Balen Hulsen naar Jos Verluijten. Ze werden weggebracht en Jos kwam deze dames vanochtend terug brengen. Dat is nog eens een Camino kadootje. Ze staan met open hart voor je klaar en zo hadden we allemaal een heel gezellige avond. Na een goed ontbijt gaan we op pad.

Van ons adres gaan we via de kortste weg naar de Via Monastica terug en komen zo in Hulsen aan.

Al snel lopen we langs de Grote Neete. Een kronkelende rivier door een prachtig natuurgebied. Half verhard pad ernaast en zo lopen we km lang.

Zou er ergens koffie zijn? Een toevallige voorbijganger zegt ja……bij de Zoete Zonde, maar 300 meter van de route gewoon even Meerhout inlopen en direct rechts. We worden verwend met echte gastvrijheid en we nemen het ervan. We zijn dan 8 km onderweg en het is te koud om buiten te zitten.

Hehe, dat smaakt….

Een klein stukje verder voelen we ons in Spanje. Op een hek “Buen Camino” dat is toch mooi?

Een hazelaar in bloei en kou…..de eerste voorjaarsbode. Een lust voor het oog.

Waar wij het Albertkanaal over moeten was eerst een schuin pad omhoog. Hoe moet dat nu? Er wordt met man en macht aan het talud gewerkt. Geen pad te bekennen. Fietsers moeten 5 minuten om fietsen. Wij zijn al heel moe en gaan niet omlopen. Ik spreek een wegwerker aan (in het Frans) en die zegt je kunt hier wel omhoog klimmen. Net zo steil als het trapje van Ellen (zie gisteren) maar nu in los zand. We klimmen voorzichtig omhoog elkaar helpen met grote stappen.

De afstand valt ons vandaag erg tegen. Het lijkt niet op te schieten. Hebben we te lang gepauzeerd? We kijken niet op de GPS van Tiny….dat zien we dadelijk wel.

Helaas kunnen we niet in de abdij slapen. Die wordt verbouwd. Ik heb gekozen voor het alternatief bij het sportcentrum. We hebben er geen ontbijt, het restaurant is dicht. Maar we hebben een slaapplaats, deze keer bij het sportcentrum naast de abdij. Snel even naar de winkel, die nog eens 400 meter verder ligt. Pff wat zijn we moe. Het is inmiddels 16.45 uur als we de abdij passeren.

Als we in het restaurant zitten tegenover de abdij blijkt waarom we zo moe zijn. Inclusief de boodschappen komt de teller uit op 32 km. Dat zijn ook geen afstanden die ik normaal gezien loop. En toch zijn we ook trots op elkaar dat we het allemaal hebben gedaan. Super dames. Kanjers zijn jullie. En vooral ook als we er zijn om elkaar te helpen.

“Ik heb het nog nooit gedaan, en ik weet nu dat ik dat ook kan”.?