9 oktober,18 km, zonnig, later bewolkt, 20 graden

Gisteren avond was er in Los Arcos om 20.00 uur een pelgrimsmis. Jellie en ik besloten er heen te gaan. We zaten in de kerk en hoorden gezang in de kloostergangen. Zullen we gaan kijken? Dat doen we en zien daar een soort processie. We konden ons direct voorstellen dat de oude nonnen en paters dat dagelijks doen. Na de mis mochten de pelgrims naar voren komen voor de zegen. We kregen een plaatje met Jacobus en dit gebed:

Ik wens dit alle pelgrims en lezers van dit blog toe.

Vandaag is de afstand 18 km. Wat fijn na de 26 km van gisteren. Ook vandaag met flinke hoogte verschillen, vooral bij Alto del Poyo.

Het is net licht aan het worden als we om half acht de herberg uitlopen. We lopen naar het westen en als we terugkijken, zien we het licht voorzichtig boven de horizon komen.

De velden worden goudkleurig, een klein laagje mist op de grond. We voelen ons happy dat we hier zijn en van die mooie natuur mogen genieten. “Zie ons daar nou lopen”. Allemaal stralend en we realiseren ons hoe weinig we nodig hebben.

Het is een onverharde pad, dat daalt en weer stijgt. We zien dagelijks de Camino vrienden, die net ons dezelfde etappes lopen.

Zo volgen ons een Spaanse vriendengroep, die de koffers laten vervoeren. We noemen ze “de Kofferbrigade”. Reuze koffers die ze in de herbergen naar boven sjouwen. Zeker 40-60-100….pff, die hadden vast geen lijstje wat je als pelgrim nodig hebt.

In Sansol doen we wat boodschappen. Fijn dat zo een winkeltjes er zijn voor de pelgrims. Hij heeft alles wat een pelgrim nodig heeft. Een stukje vers brood, een beetje kaas en wat fruit. Iedere dag alleen kopen wat je die dag nodig hebt.

Net aan de andere kant van de heuvel ligt het dorpje Torres del Rio. Om daar te komen vanaf Sansol ga je eerst naar beneden om datzelfde weer omhoog te gaan.

Daarna gaan we naar Alto del Poyo. Een schitterende pad met vergezichten. Hier gekleurd door de gele bloemen.

Kijk ze genieten!!!

Net voorbij de top zijn er monumenten van stenen. We staan er even bij stil hoe veel hier hebben gelopen, die hun steentje hebben bijgedragen en daardoor iets van zichzelf achterlaten.

Dichtbij de top….

Jellie weet het wel…de pijl in de lucht is voor haar gemaakt..

Dan de daling…10%, wat een mooie en zware daling. Met grote spoed bochten, zodat het niet te erg wordt. We zien er wel een paar die afsnijden, naar wij vinden dat toch echt te gevaarlijk

Ook naar beneden nemen we kleine pasjes. Soms hou je jezelf met de stokken tegen, soms gebruik je de stokken om goed achterover te hangen.

We zitten daar langs de kant even te pauzeren en daar is Connie. Die zit in de vertraging en geniet ook van de omgeving

Het laatste stuk van vandaag is ongeveer 2 km langs de weg. Daar achter zie je Viana al liggen. Het weer verandert, het wordt bewolkt en we voelen een paar spetters en het wordt koel.

Wat hebben we een mooie dag gehad! In herberg Izar staat deze Jacobus te wachten.

Dat hebben we verdiend. In een café het om de hoek, genieten we van het etappe drankje.