5 oktober, 13-25 graden, 22 km

Wat een fijne herberg El Palo Avellano in Zubiri. Een ruime kamer, eigen douches en toilet en deze herberg staat op de lijst “Vegetarian Way”. Ze maken alles zelf en het pelgrimsmenu was heerlijk.

Het is net licht als we weer over de brug terugkeren naar de route. Dat is wel iets waar je goed op moet letten. Hoe gaat de route verder? Als je aankomt, zoek je alleen de herberg, maar je vergeet te kijken naar het vervolg…..

Direct na Zubiri komen we langs een gebied waar Magna wordt gewonnen wordt.

In het dorpje Illaratz ontmoeten we Henk uit Nederland die de hele Camino met een rugzak op wielen wil volbrengen. Het bevalt hem goed en daarmee kan hij zijn rug ontzien. Trap af zien we dat hij de wagen trekt. Voorwaarts zijn de beugels aan een heupgordel gemaakt. Mooi om te zien hoe hij dat doet.

We krijgen vandaag een Camino kadootje. We komen bij een kerk van de 12e eeuw, die door een vrijwilliger wordt gerenoveerd. De kerk heet Abadia en ligt bij de plaats Illaratz. Of we tijd hebben, want dan kan hij wel een rondleiding geven. Hij laat zien wat er allemaal onder het cement tevoorschijn is gekomen en wat ze nog verwachten. Ze zoeken vrijwilligers die komen helpen.

Er komen muurschilderingen tevoorschijn en ook een crypte. Binnenkort komen ze onderzoeken wat zich erin bevindt.

We vinden het heel boeiend, zeker als hij laat zien dat er aan de buitenkant een Jacobsschelp staat, en dat de route hier pal langs heeft gelopen. Wat een mooi verhaal!

Een klein stukje verder treffen we deze muurschildering. Met passie geschilderd, dat zie je zo. We zouden de kunstenaar wel willen ontmoeten. Die zoveel emoties kan weergeven, moet wel een boeiende mens zijn.

Na 10 km komen we bij Café La Parade. Een pleisterplaats voor alle pelgrims. We ontmoeten er de mensen die we al in Orrison en Saint Jean zagen . Het voelt nu al als een Camino familie.

Het is een mooi kronkelend pad langs de heuvel en het gaat voortdurend licht omhoog en omlaag. Johanna loopt net aan de andere kant in het licht.

We nemen de alternatieve route naar het mooie kerkje in Zabaldika. Helaas is het gesloten, maar we kiezen wel voor de route die hier vanaf dit kerkje langs de heuvel loopt. Jellie wacht er even op een muurtje..

Connie en Jellie hebben een iets hoger tempo en lopen voorop. Dit pad loopt hoog langs de autoweg naar Pamplona. Ik had er niet bij gezegd dat het ook hier nog steeds omhoog zou gaan.

Annet, Johanna en Kristel lopen achter me. Hier komen ze omlaag van het kerkje.

Dan zien we plotseling een bidsprinkhaan die een andere lijkt te gaan opeten. Gruwelijk dat wel en tegelijk ook boeiend. Ik had het nog niet gezien. Die zaten gewoon op het pad.

Na het pad lopen we over de brug Villava binnen. Dit grenst aan Pamplona. Het is toch gek, je loopt een stad binnen en dan lijkt het of je bijna op de plaats van bestemming bent. Het is dan nog 4 km en ja, die laatste km zijn zwaar. Zoals altijd. Ik ruik dan de stal, word moe en ga harder lopen…..

Dan zien we de stadsmuren van Pamplona met de uitkijktorens.

We zijn er, door de stadspoort lopen we Pamplona binnen.

Vandaag nemen we afscheid van Kristel. Ze gaat verder alleen op pad. Dank je wel Kristel, we hebben het fijn gehad samen. We wensen je Buen Camino en we zien elkaar vast nog. Jij op jou Camino, en wij op onze weg.