30 oktober, 30 (!) Km, bewolkt 7 graden
Nog nooit had ik de etappe van Villafranca naar O Cebreiro in een keer gedaan. 30 km vind ik normaal gezien te ver en daar komt bij dat we 700 meter zijn geklommen. Maar omdat deze dames heel goed gewend zijn aan deze lange afstanden en het niet heet meer is, leek het me een prima moment het te proberen.
Voor de deur van onze herberg El Piedra in Villafranca staat deze paal. Nog 187 km te gaan.
We kiezen vandaag niet voor de Camino duro die bovenlangs gaat, maar voor de route langs de weg. We lopen in een dal waar ook alle wegen ingelegd zijn. Waar we lopen zijn wel de meest rustige wegen en we ervaren geen drukte van het verkeer. Wel zien we de vele schakeringen van de herfst kleuren.
En de nevel tegen de bergen aan. Dat is ook toevallig…Annet ziet precies dezelfde dingen als ik. Nevel die een soort hart vormt. Wat geniet ik van der kleibe dingen.
De afgelopen 3 nachten is er op de hoogte van O Cebreiro sneeuw gevallen. We zien er naar uit. Het lijkt ons een belevenis om op die hoogte te lopen. Hier zien we in de verte de sneeuw al liggen.
Na Herreiras stijgen we 600 meter in 8 km. Het kost me veel inspanning om aan het eind van de dag als we al 22 km hebben gelopen om deze stijging te volbrengen. Johanna is net een diesel. Langzaam maar ook rustig komt ze zonder buiten adem te zijn boven.
Het bospad start en zo laten ze hier goed zien dat de voetgangers links af gaan naar La Faba.
Schitterende bospaden volgen.
En dan…de eerste sneeuw. Met daarin getekend: Buen camino. ?Leuk hè?
Het is ontzettend mooi. Lopen in een winterlandschap. Het voelt voor mij als wintersport.
Ik roep nog…. rechts of links passeren. Jellie en Annet zijn al wat verder. Kies naar rechts zegt Jellie. Het is of modder of ijsglibberen. Ik kies voor de modder.
Hehe we zijn er Annet en Jellie net voor ons.
In O Cebreiro is de weg niet schoon. Het lijkt wel “langlaufen” ipv lang lopen.?
Deze monster etappe zit erop. Wat ben ik trots op Jellie, Johanna en Annet. Deze kanjers doen het gewoon….
Al deze dames doen het. Geweldig toppers zijn jullie.
wat een prestatie. ook van jouw Mieke. toppers! het grootste deel zit erop.
Nou Mieke, trots op deze dames….. Je mag zeker ook helmgras zijn op jezelf!
En wat dacht je er van om trots op jezelf te zijn Mieke? Wat een tocht en zo bijzonder, met deze stevige medepelgrims die je er bijna uit lopen en dat in de sneeuw. Lieve groet Ineke en Hans.
Helmgras…..ik bedoel… Heel trots….
Geweldige prestatie dames ! ?
Wat geweldig van jullie allemaal dat jullie deze zware route goed hebben volbracht !
Onderweg zijn jullie eigenlijk 2 jaargetijden tegengekomen; de herfst met allerlei schitterende felle kleuren en de winter waar alles bedekt is door een laag sneeuw.
Dit is wel heel bijzonder wat jullie hebben meegemaakt maar wel heel mooi !
Wat mooi om zonde winter in te lopen ! Die witte sneeuw straalt altijd een
serene rust uit . ( behalve dan de modderpaadjes ) ..