28 oktober, 17 km, eerst sneeuw later zon 10 graden

Aan het einde van de middag begon het gisteren te sneeuwen en, wat we hoorden, in de bergen is 1 meter sneeuw gevallen. Acebo ligt op 1000 meter en toen we wakker werden sneeuwde het nog. Wat een ervaring en uitdaging!

Vanaf Acebo gaat het eerst een stuk over de weg. Die was erg glibberig en ik vroeg me af hoe zal het op de paden gaan als we straks sterk gaan dalen. Die “beren” gaan we aan. We proberen het gewoon.

Het eerste huis van Riego de Ambros is bedekt met een laagje sneeuw.

De daling naar Molinaseca is van 900 naar 600 meter en staat in het boekje met een ❗. Dat betekent gevaarlijk. We kiezen toch voor dit pad. We lopen erg voorzichtig en zien voldoende ondergrond, bv zandpaden of kiezels.

Jellie en Annet lopen verder voorop en die zien we plotseling aan de overkant van een bergrug lopen.

Het zijn niet alleen zandpaden. Ook grote gladde stenen, waar Johanna toch over durft gaan. Zelf denk ik aan de eerste keer dat ik dat pad nam. Ik was erg bang om te vallen en liep daardoor heel gespannen. Nu voelde ik me heel relaxed en het dalen ging makkelijk. Zo ook voor de toppers, Jellie, Annet en Johanna.

Na 8 km zien we Molinaseca liggen. Daar ligt geen sneeuw. Het heeft in de nacht geregend. Zo veel verschil maakt 400 meter lager.

Sommigen namen ook de weg voor de auto’s en fietsen. De automobilisten rekenen daar niet op voetgangers en geven die weinig ruimte.

Om Ponferada te bereiken gaan we over een polderweg langs de zuidwest kant van Ponferada. Wel verder, maar een heel verschil mer de km langs de grote weg door de stad. Heel mooi. De de druivenstruiken kleuren geel oranje, erachter bergtoppen met sneeuw.

We ontmoeten ook David, die al enkele dagen met ons meereist. Gisteren hebben we via YouTube nog samen gezongen.

Ponferada staat bekend om het kasteel. We gaan in het stadscentrum even wat drinken ken en dan kom je erlangs.

Onze Camino maatjes Naomi en Joasli gaan gezellig met ons mee.