19 oktober, 20 km, veel wind uit het noorden 16 graden

Saai? Het is de weg die we moeten gaan om ons doel te bereiken. We staan stevig in onze schoenen, wat we goed voelen als we door de harde noorden wind ons stevig moeten tegenhouden. We zijn er eigenlijk ook trots op, dat we kunnen blijven staan. Ook deze Meseta dag is een uitdaging.

De kerk in Fromista is prachtig verlicht.

Voor vertrek zoeken we een bakkertje voor ons ontbijt. Er staan net genoeg krukken voor ons, naar we hebben heerlijk vers brood. Toen we weg liepen zagen we dat ernaast een café open was, met wel voldoende ruimte.

Sneller dan gedacht gingen we de deur uit over een recht pad naast de weg. Het kan niet missen. We hebben nog even de lamp nodig en ook auto’s verlichten ons pad.

Na Poblacion kiezen we voor de route langs de rivier. Iets verder, maar wel wat mooier en groener.

Door de wind is het koel buiten, zeker te koud om buiten te zitten. In Villatuerta de Campos is nog een herberg open met bar. We gaan terug naar de route van de weg om daar te pauzeren. We zijn dan al 8 km op weg. Daar treffen we Joan, Mariet en Naomie die al dagen dezelfde km lopen als wij. We voelen ons als familie, zo hartelijk begroeten we elkaar.

De grond is overal die, de oogst is binnen. Hier en daar zien we de boeren het land voorbereiden voor de winter. Op ons pad zijn ondanks de droogte toch nog bloeiende bloemen te vinden. Vol kracht, de droogte overlevend.

Het rechte pad langs de weg lijkt oneindig. Santiago nog 463 km. Hier zijn we nog 6 km van onze bestemming van vandaag. Ik loop een stukje op met Jellie en ongemerkt zijn de 6 km voorbij. Zo gaat dat ook. Je loopt samen, hebt een fijn gesprek en zo helpt het ook mij op stappen te zetten.

Dan zijn we in Carrion. Deze pelgrims staan heel klein op een muurtje geschilderd… De voet van Jellie ernaast, zodat je kunt zien hoe klein, deze pelgrims zijn….

We slapen in de parochiële herberg net na de kerk. Hier kun je niet reserveren, maar we waren de eersten. Op stapelbedden slapen we in een ruimte met minstens 10 andere stapelbedden. De hygiëne laat wat te wensen over, helaas! De matrassen zijn afgedekt met een soort plastic hoes, en het zustertje zei dat het dagelijks wordt schoongemaakt. Wij hadden vandaag wel twijfels….

Deze herberg staat bekend om ” de zingende zusters”. Dat gaan we vanavond meemaken.

Wat was het speciaal. De jonge nonnen zingen, we stellen ons voor en noemen de reden van de Camino. Ieder zijn eigen reden, zijn eigen weg….dat blijkt. Voor velen een moment voor bezinning over het leven. Hoe nu verder? We zingen samen o.a. dit lied. Ik krijg er kippenvel van.

Na de pelgrimsmis krijgen we persoonlijk de zegen en een ?. Zodat we deze meenemen naar Compostela. De weg van de sterren en licht voor onze weg en als we weer thuis zijn om dit licht te verspreiden. Een mooi moment……