Dag 5: Viano do Castelo – Vila Praia de Ancora (19 km)

Na een nacht vol krakende bedden gaan we in de zeemist, die hier aan de kust in vlagen komt en gaat, weer goed gemutst op stap.De mist geeft de omgeving een extra bijzondere dimensie.

Langs het pad staan regelmatig kapelletjes en kerkjes. Dit gele kapelletje valt door zijn kleur bijzonder op. Marjon poseert graag even bij dit authentieke gebouwtje.

En samen met deze NS-er geniet ik even van het Portugese spoor dat wij moeten oversteken.

Na 8 km lopen laten we ons inspireren bij het eerste cafe dat we tegenkomen. Het terras zit vol met pelgrims, het barpersoneel doet hier goede zaken.

Na de pauze trekt de mist op, de natuur laat zich nu in al haar schoonheid zien.

Veel bloemen staan ook in het bos nog in bloei.

En deze hele grote sneeuwklokjes had ik nog niet eerder gezien.

Op het (bijna) hoogste punt nemen we pauze op een plek met uitzicht. Barbara en José genieten zichtbaar.

De lunch met uitzicht doen ons goed, even de schoenen uit en even het lijf rust geven helpen om daarna weer verfrist op weg te kunnen gaan.

Tijdens het wandelen worden mooie gesprekken gevoerd. Langzamerhand leren wij elkaar steeds beter kennen en laten wij onszelf steeds meer zien.

In het bos zien we een aantal keer door pelgrims gemaakte steenmannetjes. Deze hoopjes stenen worden gebruikt als wegwijzer of gestapeld uit herinneringen.

Als we bijna bij het eindpunt zijn passeren we nog een beekje. Een mooi plekje om even van ge genieten en op de foto vast te leggen zoals Martha dat doet.

Na 19 km lopen, komen wij aan bij ons thuis voor vandaag. Een aankomst na een dag wandelen zoals wandelen kan zijn.

Wandelen

Wie wandelt, wandelt nooit alleen.

altijd zijn er wel vogels, altijd de wind

of de waterstromen,

de bronnetjes soms

of passanten.

Altijd zijn er de bomen

en de wolken die je groeten

of de strakke blauwe hemel.

En de zijwegen en kruispunten

die vragen om een keuze.

Altijd zijn er je gedachten

die meetrekken als engelen

of als duivels, die je plagen.

Alleen wandelen bestaat niet.

Wandelen brengt je ook altijd weer

op je innerlijke weg

en brengt je thuis.

(Marinus van den Berg)