Dag 3: Povoa de Varzim – Esposende (19 km)

‘Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan’.

Deze uitspraak van Pippi Langkous geeft weer wat meerderen uit de groep als motto hebben.

De keuze om 16 dagen achter elkaar met een groep onbekende mensen een camino te gaan lopen, voor de meesten een nieuwe ervaring, is gedaan vanuit het vertrouwen dat het wel zal lukken.

En na de eerste twee dagen samen blijkt dat vertrouwen verder gegroeid.

De mooie route, die wij ook vandaag ervaren, helpt daar zeker bij.

De ontmoetingen met elkaar en andere pelgrims zijn inspirerend, komisch en ontspannen.

En de goede onderlinge sfeer, gevoed door mensen met zeer verschillende verhalen en persoonlijkheden, maken het lopen, ook als het landschap saai is, toch een aangenaam verpozen.

Ik ben onder de indruk van elk van deze mensen, ik ervaar vijf goede lopers die onderweg en tijdens de pauzes en op de overnachtingsplekken zowel goed voor zichzelf als voor de ander zorgen.

Tijdens de pauze op een muurtje bij een kerk wordt rust genomen en gegeven.

En bij het etappe-drankje vieren the Dutchies, de bijnaam die ons door andere pelgrims is gegeven, de aankomst van een tweede mooie wandeldag.

Een aankomst waarbij wij voorzichtig al uitkijken naar morgen. De dag waarop wij een etappe van 27 km gaan lopen. In vol vertrouwen kijken we daar naar uit: ‘ik heb (haast) nog nooit zo ver gelopen ,dus ik denk dat ik dat wel kan.’