Dag 4: Esposende – Viana do Castelo (27 km)

Vandaag ligt een lange etappe met een aantal klimmetjes voor ons. Best spannend. Voor een aantal van ons is dit de eerste keer dat zij zo’n, forse afstand (met rugzak lopen). De etappe is vanaf ons hostel in Esposende naar de herberg in Viana do Castelo 27 kilometer lang

Rond 9.00 uur gaan wij bepakt met voldoende eten en drinken op pad. Het weer is goed, zonnig, graadje of 20. Het is droog en het blijft vandaag tot 20.00 uur licht . We hebben alle tijd: ‘Als je tijd hebt, ligt alles op loopafstand.’

We lopen elk ons eigen tempo, soms samen en soms een stukje alleen.

Regelmatig wachten we op elkaar, om ervaringen en mooie plekjes te kunnen delen zoals bij dit bruggetje over de Rio Nueve.

Na de eerste 8 km nemen wij rond 11 uu pauze bij een Portugees cafeetje. Op de TV die boven de bar hangt is de zondagsmis luid en duidelijk te volgen. Aan de bar schenkt de barvrouw wijn in voor de Portugese mannelijke klanten.

In het bos genieten wij van de geuren van de eucalyptussen, van het geluid van het stromende beekje en van het geluid van elkaars voetstappen.

Midden in het bos worden we verrast en staan we even stil bij een pelgrims-monument waar vele pelgrims hun steentje of andere betekenisvolle last/herinnering hebben achtergelaten.

Tijdens een pittig klimmetje, onze eerste deze reis, zie ik het eerste beeld van Sint Jacobus. Een mooie plek om hem hier te ontmoeten, ons stimulerend om vooral door te gaan met klimmen.

En waar kun je beter je lunch op-eten dan bij de Sint Jacobskerk boven op de berg?

En ook na de lunch gaat het genieten door. Het lopen gaat in deze omgeving haast als vanzelf, steeds verder in de goede richting.

Onderweg merken wij dat wij als pelgrims zeer gewenst zijn bij de plaatselijke horeca, de reclameborden zijn niet klein.

En ook de cola-glazen waaruit wij op de 19 km-pauzeplek drinken zijn aan de grote kant. Heerlijk!

Ik verwacht dat het lopen na deze pauze vanwege de vermoeidheid en toegenomen warmte wat moeizamer zal gaan. Maar het tegendeel blijkt waar. Het klimmen en het dalen (waarbij we allemaal flink zweten) gaat elk in het eigen tempo fantastisch af, en ieder loopt soepel zonder behoefte aan een extra pauze rustig door.

Ruim 1 uur eerder dan ik had verwacht bereiken wij de 500 meter lange Eiffel-brug die ons over RIO Lima naar ons eindpunt van vandaag brengt.

Bezweet en zeer tevreden klinken wij rond 17 uur tijdens het zeer welverdiende etappe-drankje op deze mooie wandeldag.

Om vervolgens bij zonsondergang te genieten van een heerlijke maaltijd.

Waarbij Barbara, Nico, Marjon en ikzelf genieten van de regionale specialiteit: bacalhau (stokvis).

Vermoeid en tegelijkertijd erg ontspannen kijken wij met elkaar terug op een hele mooie wandeldag. Een wandeldag waarbij bleek dat ook deze lange afstand zeer goed te doen is, juist door de tijd te nemen en door te genieten van al wat op ons pad kont.