16 juni, 19 km, zonnig 28 graden, Villares de Orbigo – Murias de Rechivaldo
Lieve lezers van dit blog, dank je wel voor alle beterschap wensen. Ik ben er erg blij mee en voel me gedragen.
Ik wilde vanochtend graag de zon op zien komen en dan ook vroeg vertrekken. De wekker liep om 5.30 uur af. Ik had sinds weken (ivm de hoest) weer eens goed geslapen en dacht werkelijk dat het nog midden in de nacht was. Wat doe ik? Draai ik me om of sta ik op? Een dilemma, omdat ik weet dat antibiotica ook extra moe maakt. En het misschien verstandig zou zijn nog niet op te staan. Ik sta toch op, omdat ik de ochtend koelte heerlijk vind, de afstand klein is en ik dan in de middag nog wat kan slapen. En wat geniet ik daarna van het ochtend gloren.
Direct na Villares is het erg mooi. Glooiend terrein. De aarde is rood en er is wat ochtendnevel.
Het begint licht te worden.
De aarde is rood en de weg glooiend.
In de verte leek het net of er brand was. De mist ging in flarden over het pad.
Grotendeels loop ik in de schaduw en ervaar stilte. Ik zie niemand voor of achter me lopen. De lage zon geeft het landschap de zachte gloed.
Na een km of 9 is er in the middle of nowhere de rustplaats van David. La cascade de los Diodes. Hij was net wakker toen ik er aan kwam.
Er ligt volop vers fruit. Ik neem een grote ? en een ?. Goed voor de vitaminen.? Je betaalt wat je het waard vindt. Hij wil het ook geen donativo noemen. Wat je hart je ingeeft…. Deze stempel is nieuw. Erg leuk!
Nog 5 km en je ziet Astorga al liggen. Vanaf het Cruceiro heb je er goed zicht op.
En wist je dat je als je beneden bent aangekomen, je water uit de drinkfles kunt laten komen? Alleen de kraan opendraaien en even wachten.
Dan loop je daarna zo Astorga in. De weeldige bloemen sieren het pad.
Vandaag loop ik alleen door Astorga. Zeker de moeite waard om de tijd te nemen.
Ik ga nog een stukje verder naar Murias. Een pad langs de weg met uitzicht op de bergen. Die komen morgen.
Ik kom langs dit mooie kerkje, Ecco Home. Er is een zuster, die geduldig een stempel zet en een kaars voor me pakt. Ik steek dit kaarsje aan en denk even aan mijn dierbaren, die dat nodig hebben.
In Murias slaap ik in Casa las Aguadas. Een mooie herberg met grote tuin. Ik word er zeer gastvrij ontvangen.
Dag Mieke,
Ja, ik ben er ook nog steeds. Fijn dat je weer beter bent.
Is David er ook nog steeds? Ik ontmoette hem in de eerste week van januari van 2010.
Het was koud en het sneeuwde een beetje. Ik was die middag om 5 uur de eerste pelgrim die langs kwam.
Ook in september 2009 was hij er al. Iedere keer als ik daar langskom zie ik David
Inderdaad, ik herinner me verhalen vorig jaar dat David daar zou stoppen. Maar helden en legendes stoppen toch niet?
Wat een mooie omgeving zeker met dat vroege licht. Dat is echt de moeite waard. Rustig aan hè.
Prachtig dat ochtend gloren , de beste tijd van de dag ,zo vers en rein nog niet wetend wat de dag brengen zal !!! Fijn dat het al weer wat beter gaat . Een dag rust doet eenieder goed . Wat een themperatuur nu , een paar dagen gelee nog maar 10 graden!! En een prachtige foto’s weer. Dat word straks puzzelen welke er gaan in het boek over je Camino reis denk( maar das nog ff niet aan de orde ) nu nog genieten ( en wij ook ) was weer een mooie dag . Op naar morgen . Goede nacht ??
Zo mooi, op pad terwijl de dag wakker wordt!
Mieke, je bent een geluksmens en je brengt ons geluk….. jij ziet al dat moois en wij met jou!
Het is zo fijn om zo met jou op te lopen…..
Wat een prachtfoto’s!!
Heerlijk dat het jou weer goed gaat…..plezier en vertrouwen voor morgen!
als je mij vraagt wat staat je nu het meest bij zeg ik maar 1 ding. De meloen bij David. Wat hebben we daar genoten. Blijf genieten het weer id je goed gezind 🙂
Lieve Mieke wat een dag rust kan doen he? En wat een prachtig en ver slag. Geweldig
Lieve Mieke,
Elke ochtend lees ik dat wat je met ons deelt. Het zijn mooie verhalen Je beschrijft dat wat je ziet en wat het met je doet. Je neemt ons mee op jouw eigen tocht . Ondanks alle tegenslagen kom je waar je wilt zijn. De noodgedwongen extra haltes zijn er niet zomaar. Ik wens je een prachtige tocht en blijf schrijven over verwondering en doorzetten.
Lieve groeten,
Cees
lieve Mieke. fijn dat die dag rust en antibiotica je weer op de been heeft gebracht. Wat een prachtige foto’s. David…ja aan die plaats heb ik heerlijke herinneringen. vers fruit en wát heb ik gelachen om de poging om in de hangmat te gaan liggen.
Dank dat ik door jouw blog ook weer mijn herinneringen levendig hou van mijn reis in 2017.
Lieve groet
Anneke
Mieke,
Bedankt voor het ontsteken van een kaars voor mijn dochter Grace.
Heel bijzonder!!! Volg je verder op je pad en blijf gezond.
Lieve groet, Otto