22 mei, 28 km, eerst mist later zonnig 24 graden, Arres – Ruesta

Wat een sfeer in de herberg van Arres. Sunrisa heet de herberg, dat betekent glimlach. De beide hospitalero’s geven dat wat de pelgrims zo graag ontvangen. Een Camino smile. Na de gezamenlijke maaltijd werden we uitgenodigd om in de toren te gaan kijken met mooie uitzichten alle kanten uit. En om 21 uur vanaf het hooggelegen uitzichtspunt, de zonsondergang. Spectaculair! Het landschap krijgt een prachtige gouden kleur, de ondergaande zon geeft dat mooie strijklicht. We waren er met ongeveer 7 personen. Een aantal die nu steeds met ons dezelfde etappes volgen. We waren zeer onder de indruk.

Deze herberg zal wel in mijn Camino hart blijven tot aan Santiago.

Arres ligt bovenaan een heuvel en via een heel mooi pad daal ik af. Zie bij onderstaande foto van de route het uiterst rechtse puntje. Als je rechtstreeks zou gaan 28,4 km.

Het is nog mistig als we vertrekken.

Helemaal beneden, 100 meter gedaald, kom ik tot de ontdekking dat ik geen water heb meegenomen. Pas na 18 km is er een dorp, dus dat kan echt niet zonder water. Ik klim de berg weer op en intussen is de mist wat weg. Het mooie pad 2 keer. 15 minuten dalen en minstens zo lang stijgen. Ik ben nog niet moe en ik zet deze vergissing meteen maar weer om naar genieten. Het is zo eenvoudig onderweg, elk moment een verrassing.

Het is een bijzonder landschap vandaag. Landbouw, velden met bloemen, vreemd gevormde rotsen. Het lijken wel olifanten poten.

Glooiende paden en het is heel stil. Na het gezamenlijk ontbijt is iedereen weg en omdat ik terug moest, loop ik er helemaal alleen. Heel veel vogels en vogelgeluiden. Ik heb er een gezien met een oranje staart en een geel met zwart en iets rood onder de bek.

Na 18 km komt er een dorp, Artieda, met bar en restaurant, maar wel boven op een berg. Pfff, toch maar doen, want er zijn geen winkels en ik ben ja 4 uur wel toe aan een bocadillo con tortilla francais (broodje gebakken ei) Heel erg fijn, Daniel en Johanna hadden op me gewacht, zodat we samen de weg vervolgden.

Met natuurlijk een heel mooi uitzicht.

We dalen af naar het grote stuwmeer, wel 10 km groot. Hier zijn flinke protesten tegen de uitbreiding van het stuwmeer. Kennelijk veroorzaakt het aardverschuivingen. Er zijn vele grote wegen aangelegd, die niet worden gebruikt. Het voelt als spookachtig….

Km’s over de lege weg, later over een smal bospad, licht stijgend naar Ruesta. Dat zijn alleen naar ruïnes.

Ik denk zelfs dat de herberg ondergronds is….,ze bedoelen, om de hoek rechtsaf. Keurige herberg in een nieuw gebouw.