16 mei, 17 km,droog, 20 graden, La Commande – Oloron

“Problemen zijn geen obstakels, maar wegwijzers.” Zo worden problemen, zomaar uitdagingen.

Hoe zal de route zijn? Ik heb nl. geen boekje, geen beschrijvingen. Wel heb ik nu een kaart van de VVV. Ik ga de blauwe route vanaf Pau naar het zuidenvolgen. Vanaf Jaca ga ik naar het westen en ga zo naar Puente la Reine. Daar jan ik doorgaan op de camino francais. De route heet: Voi de Arle, GR 657. Ook heb ik natuurlijk Maps.me en de site van Gronze.com die informatie over herbergen heeft en hoogteprofielen. En waar je boodschappen kunt doen.

Waar kan ik naar binnen, bij een temperatuur van 11 graden (gisteren)? De buurvrouw van de gite nodigde met uit en maakte de open haard aan. Ze kende Rosetta van de gite. Die kwam speciaal voor mij de deur open maken. De verwarming stond al aan.

Waar doe ik boodschappen? In het dorp waar ik gisteren sliep, geen winkel, geen restaurant. Wel had de verantwoordelijke van de gite, Rosetta een kast met wat eten. Ze wist me te vertellen dat er vandaag onderweg ook niets was. Dus kocht ik spaghetti in blik, toastjes voor de lunch, pakjes jam (en een zakje chips)

Ook de etappe van vandaag kent veel obstakels door de vele regen van de afgelopen dagen. Ga ik hier over het smalle pad bovenlangs of door het water aan de onderkant. Ik probeer de bovenkant, maar glij helemaal weg. Terug dus maar. En toch door de gleuf die onder ligt.

Of hier. Een pad versperring. Meestal vind ik hoger gelegen een pad. Links is nu een sloot, rechts is heel hoog en ik zie geen pad. De uitdaging is nu, hoe kom ik er door? Ik doe mijn rugzak af en ga er op mijn knieën onderdoor. Mijn kleren en rugzak helemaal onder de modder.

Zie zo, mijn nieuwe schoenen zijn ingewijd…Hoe krijg ik die weer schoon? Met nat gras gaat dat uitstekend…?.

De paden waren soms zo glad, dat ik deed alsof ik aan het skiën was. Rustig laten glijden en vooral niet gespannen….Maar de Pyreneeën komen dichterbij en het is erg mooi.

In de gite van de afgelopen nacht, was ook een medepelgrim, Sebastiaan. Hij gaat later weg, neemt minder pauze en zo kom ik hem weer tegen. Had heel veel last van zijn nek, tijdens het lopen. Ik bied hem Reiki aan en hij weet niet hoe uit te drukken hoe dankbaar hij is. Ik krijg op een terras bij aankomst, zomaar een consumptie. De eerste Camino maatje is er alweer.

Na al die mooie natuur komen we in Oleron aan. Een prachtig stadje gelegen aan een rivier.

Ik slaap in de gite van de vrienden van St. Jacques, Relais du Bastet. Hier kan ik mijn hele vieze modderkleren laten wassen in de wasmachine.